Όταν αφήνεσαι, όλα ξεκαθαρίζονται

Κάπως έτσι λειτουργεί η πίστη: όταν πλέον εμπιστεύεσαι, με κάποιο σχεδόν μαγικό τρόπο, όλα ξεκαθαρίζουν. Αλλά έχουμε παρεξηγήσει τις έννοιες και έχουμε παρερμηνεύσει τις λέξεις που χρησιμοποιούμε αλόγιστα στην καθημερινότητα μας.

Προσπαθούμε να ελέγξουμε τη ζωή, θέλουμε οι άλλοι να αλλάξουν για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες μας, πολεμάμε συνεχώς ενάντια στο ρέμα της ζωής, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη ότι όλα αυτά που σχεδιάζουμε και προσπαθούμε μας κρατάνε μακριά από την πραγματικότητα που συμβαίνει εν τω μεταξύ και δεν αντιλαμβανόμαστε.

Για να εμπιστεύεσαι όμως πρέπει να γνωρίζεις και δεν μπορείς να γνωρίζεις αν δεν κατανοείς. Η κατανόηση είναι προϊόν της παρατήρησης και η παρατήρηση είναι πάντα επαναστατική ενέργεια. Ο κύκλος αυτός δεν σπάει και δεν αλλάζει σε καμία περίπτωση, για κανέναν άνθρωπο.

Αφήνομαι δεν σημαίνει παραιτούμαι ή μένω απαθείς. Αντίθετα, αφήνομαι σημαίνει κάνω το καλύτερο που μπορώ, δηλώνοντας το ποιος είμαι κάθε στιγμή, ενώ εμπιστεύομαι απόλυτα την πορεία της ζωής.

Η άλλη όψη των διακοπών

Όλος ο κόσμος γύρω μου βρίσκεται σε διακοπές. Άλλοι πάνε, άλλοι έρχονται, προγραμματίζουν, προσπαθούν να προσαρμοστούν ξανά στη ζωή που άφησαν πίσω τους με τις εμπειρίες που έφεραν μαζί τους. Φαίνεται οι πάντες να βρίσκονται εν κινήσει, εκτός από μένα, που κάθομαι στο γραφείο μου, προσπαθώντας να γράψω καλοκαιριάτικα, τι άραγε; Τι θα ενδιέφερε ανάμεσα στα μπάνια, τη χαλάρωση, τις εκδρομές και τα ψώνια;

Όταν με ρωτάνε αν θα πάω ή αν έχω πάει διακοπές, σκέφτομαι, «Διακοπές; Α ναι, είναι και οι διακοπές. Από τι άραγε; Τι να θέλω να διακόψω και από τι να θέλω να ξεφύγω;» Μετά από μερικές δεκαετίες ζωής, έχω κατακτήσει αρκετά, να αγαπώ τη ζωή μου, να μου αρέσει ο εαυτός μου όπως είναι (ενώ τον σπρώχνω συνέχεια να βελτιώνεται) και να είμαι παθιασμένη με τη δουλειά μου. Υπήρχαν όμως εποχές που και εγώ περίμενα τις διακοπές με ανυπομονησία, γνώριζα όλες τις αργίες και μετρούσα το χρόνο ανάλογα με τις διακοπές μου. Τι άλλαξε από τότε; Συνήθως δεν προσέχουμε ότι θεωρούμε φυσιολογικό.

Οι διακοπές σημαίνουν αλλαγή, πίσω από την οποία κρύβουμε συνήθως πολλά που δεν θέλουμε να παραδεχόμαστε ή να ασχολούμαστε μαζί τους ιδιαίτερα. Συνήθως διαμορφώνουμε τη ζωή μας ώστε να περιλαμβάνει πολλά «πρέπει», λίγη χαρά και αρκετό άγχος. Προγραμματίζουμε τις διακοπές μας με σκοπό να ξεφύγουμε για λίγο από τη ρουτίνα, τη δουλειά, όλα όσα μας κυνηγούν και μας περιορίζουν στην καθημερινότητα μας. Αγωνιούμε να ζήσουμε λίγη ξεγνοιασιά, λίγη ηρεμία, τον ενθουσιασμό και την ξεκούραση που μας λείπουν. Πιστεύουμε ότι τότε θα φροντίσουμε τον εαυτό μας, τις σχέσεις μας, θα διαβάσουμε, θ’ απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα.

Όταν το αναπάντεχο χτυπά

Το «περίεργο» με το απρόοπτο είναι ότι χτυπά ακριβώς εκεί που δεν το περιμένεις, ακριβώς τότε που πιστεύεις ότι τα έχεις σκεφτεί όλα, έχεις οργανώσει και έχεις τακτοποιήσει όσο καλύτερα μπορείς τα πάντα. Αλλά, όλως παραδόξως, ποτέ δεν σε ρωτάει αν σε βολεύει η ανατροπή, αν συμφωνείς με το timing.

Σαν πελώριο κύμα που σκάει με ορμή στην όχθη σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμα του, έρχεται «από το πουθενά» αυτό που δεν θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς στα πιο τρελά όνειρα σου ούτε θα μπορούσες με κάποια δύναμη να προβλέψεις. Δεν έχεις φυσικά την πολυτέλεια να αναβάλεις τίποτα, να σκεφτείς με την ησυχία σου, ή να μην αντιδράσεις. Σε καλεί άμεσα, επιτακτικά, ν’ αναλάβεις δράση, οποιαδήποτε δράση. Φτάνει να κουνηθείς.

Ανατρέπει τα πάντα. Τίποτα δεν μένει στη θέση του, τίποτα δεν είναι ίδιο με πριν. Δεν έχεις από πουθενά να κρατηθείς, καμία ασφάλεια σταθερού δεδομένου ως αναφορά. Και όλα συμβαίνουν τόσο γρήγορα που νοιώθεις ότι έχεις ανέβει στο τρενάκι του λούνα-πάρκ που τρέχει σαν τρελό στις ράγιες και δεν ξέρεις ποτέ τι θα σε βρει στην επόμενη γωνία μετά από μια τρελή κατηφορική κούρσα στην «άβυσσο».

Συντροφικές Σχέσεις

Οι σχέσεις φαίνεται να περνάνε την μεγαλύτερη κρίση τους το καλοκαίρι όταν χαλαρώνουμε, όταν έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο, όταν όλα αυτά που βολικά απασχολούν την προσοχή μας παύουν να υπάρχουν προσωρινά.

Οι περισσότερες συντροφικές σχέσεις είναι συμβατικές. Βασίζονται στη συναλλαγή, στο κέδρος, στο συμβιβασμό, σε παιχνίδια δύναμης και ανταγωνισμού. Μια αρμονική συντροφική σχέση, αληθινά σπάνια κατάκτηση, όχι μόνο στις μέρες μας αλλά και στο παρελθόν, βασίζεται σε άλλα, διαφορετικά συστατικά.

Αυτογνωσία
Προϋπόθεση είναι να έχουν κατακτήσει οι δυο σύντροφοι, ο καθένας για τον εαυτό του, τις βάσεις της αυτογνωσίας που είναι απαραίτητο θεμέλιο για μια αρμονική σχέση. Θα πρέπει να έχει μάθει ο καθένας να ζει μόνος σου, να έχει μια υγιή σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό. Οι σχέσεις που έχουμε με τους άλλους είναι καθρέφτες της σχέσης που έχουμε με τον εαυτό μας.