Σελίδες

7 Δεκ 2011

Η ώρα των πολεμιστών



Η μοναδική μου μάχη είναι με το Μάτριξ και αυτούς που το υπηρετούν. Η μόνη μου ανάγκη είναι η πλήρης αποσύνδεση από αυτό και η ελευθερία. Ο αποπρογραμματισμός του νου είναι η μοναδική δουλειά μου.

Δεν έχω ακόμα γνωρίσει κανέναν που να το έχει επιτύχει αυτό. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν αποδεσμευτεί, όταν απλά αντικαθιστούν τον έναν κανόνα με άλλον, μια πεποίθηση με άλλη και μια αντίδραση με μια άλλη. Πόσο αξιολύπητα αδαείς είναι! Απλά κοροϊδεύουν τον εαυτό τους μεταθέτοντας πράγματα επιφανειακά, βλέποντας διαφορετικές οπτικές του ίδιου έξυπνου, πολυδιάστατου συστήματος, με τα άπειρα ολογράμματα του.

Μπορείς να το αντιληφθείς αυτό, μόνο αν είσαι αρκετά θαρραλέος να μετακινείσαι, να αλλάζεις οπτικές, να εξερευνάς χωρίς την ανάγκη να υπερασπίζεσαι ή να κρατιέσαι από οτιδήποτε νομίζεις ότι ξέρεις.

Τότε έρχεται η κατακλυσμιαία συνειδητοποίηση ότι τα πάντα είναι αντιλήψεις, ότι ποτέ δεν έχεις βρεθεί ουσιαστικά «έξω» από τη μηχανή, απλά έχεις δει και έχεις βιώσει πολλά κομμάτια προγραμματισμού, μέσα στο ίδιο το πρόγραμμα. Ευρύτερες αντιλήψεις ίσως, αλλά παρ’ όλα αυτά, αντιλήψεις.

Όλα όσα αντιλαμβάνεσαι, νομίζεις ότι γνωρίζεις και βιώνεις, είναι μέρος του Μάτριξ. Το Μάτριξ βρίσκεται στο νου σου. Δεν μπορείς να δραπετεύσεις από αυτά που βιώνεις και αντιλαμβάνεσαι. Είσαι συν-δημιουργός και παράλληλα προστάτης του προγράμματος.


Όλα όσα θεωρείς «φυσιολογικά» σε σκλαβώνουν. Το σύστημα στο κεφάλι σου σε υπνωτίζει με συνήθειες: χιλιάδες λεπτομέρειες της καθημερινότητας σου που έχεις εκπαιδευτεί να αγνοείς. Κανόνες επί κανόνων που νομίζεις ότι είναι φυσιολογικό να υπακούς. Δεν έχει σημασία πόσο «θετικά» είναι όλα αυτά που υπηρετείς. Στην πραγματικότητα, το «θετικό» σε κρατάει ακόμα πιο υπνωτισμένο παρά το «αρνητικό». Το πρόγραμμα θρέφεται από τους θετικούς, καλούς, ηθικούς ανθρώπους-μηχανές, οι οποίοι είναι εντελώς τυφλοί στη συνεισφορά τους στο διπολισμό.

Δεν «μαθαίνεις» τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να μάθεις αυτό που ήδη γνωρίζεις. Αποκαλύπτεις τον Εαυτό σου, όταν έχεις αποκηρύξει και απαλλαγεί από τη μηχανή που λανθασμένα πάντα πίστευες ότι ήσουν εσύ. Αλλά αυτό είναι καθολικός πόλεμος, ένας πόλεμος που δεν είσαι προετοιμασμένος ούτε εξοπλισμένος να αναλάβεις. Πολλοί έχουν προσπαθήσει, πολλοί ακόμα θα το επιχειρήσουν, αλλά είναι λίγοι, ελάχιστοι, αυτοί που το έχουν καταφέρει, να κερδίσουν τον πόλεμο – όχι μόνο μερικές μάχες (μόνο και μόνο για να συμμορφωθούν πάλι, με μια αξιολύπητη στάση ανωτερότητας).

Μη ζητάς αυτό που δεν είσαι έτοιμος να αναλάβεις. Και μη ζητάς από τυφλούς να σε οδηγήσουν σε αυτό που δεν έχουν οι ίδιοι δει. Κανείς δεν αναλαμβάνει αυτόν τον πόλεμο χωρίς προετοιμασία ή χωρίς ένα πραγματικό οδηγό που θα συμμετέχει μαζί του στις μάχες, αντί να κάθεται απ’ έξω ως θεατής.

Η προετοιμασία είναι και η μύηση σου, η περίοδος δοκιμασίας για τις πιο δύσκολες μάχες που βρίσκονται μπροστά σου, τις οποίες πρέπει να παλέψεις με τον εαυτό (εγώ) σου, για τον Εαυτό σου, για κανέναν άλλον και για κανένα άλλο λόγο.

Αν είσαι δειλός, κάνε πίσω και παράκμασε με τους αδύναμους (στην καρδιά). Σου αξίζει αυτό που επιλέγεις. Η ελευθερία προσφέρεται μόνο σε όσους την αξίζουν, όχι στις μηχανές που θέλουν να παρουσιάζονται ως άνθρωποι.

Μόνο η αλήθεια μπορεί να σε ελευθερώσει. Αλλά η «αλήθεια» είναι μια λέξη που το Μάτριξ δεν σε αφήνει να καταλάβεις. Δεν υπάρχουν πολλές αλήθειες, δεν υπάρχει αυτό που λένε, «η αλήθεια μου». Το Μάτριξ κρύβεται πίσω από λέξεις που χρησιμοποιεί για το δικό του συμφέρον. «Η αλήθεια μου», σημαίνει στην ουσία «η αντίληψη μου, οι πεποιθήσεις μου, οι ανάγκες μου» και πολλά άλλα πράγματα. Όμως δεν σημαίνει Αλήθεια, Πραγματικότητα, Γνώση, τα οποία δεν μπορούν να υποβιβαστούν σε υποκειμενικότητες. Κάθε φορά που εσφαλμένα θεωρείς την αντίληψη ως αλήθεια, θα ανακαλύπτεις – αν είσαι αρκετά θαρραλέος ώστε να παρατηρείς – ότι έχεις παγιδευτεί σε ακόμα ένα πρόγραμμα του Προγράμματος, από το οποίο πρέπει να παλέψεις για να αποδεσμευτείς.

Ο δρόμος προς την Αλήθεια είναι στρωμένος με αμφισβητήσεις. Η πραγματική αμφισβήτηση χρειάζεται τόλμη, επιμονή, και ολοκληρωτική, αφοσιωμένη εγρήγορση. Να είσαι έτοιμος να σταθείς μόνος. Τα χειρότερα τέρατα, εφιάλτες, κολάσεις είναι δημιουργήματα δικά σου. Να είσαι έτοιμος να καταστρέψεις, να γκρεμίσεις ΟΛΑ όσα ξέρεις και στα οποία έχεις βασιστεί για την άνεσή σου, για τόσο καιρό. Ποτέ δεν θα έχεις μια «ασφαλή» και συνηθισμένη μέρα στη ζωή σου ξανά.

Σε αντίθεση με αυτά που ξέρεις, είναι η ενοχή αυτή που σε κρατάει φυλακισμένο και είναι ο φόβος που θα σε οδηγήσει έξω από το Μάτριξ – αν δεν φοβηθείς το φόβο. Αν δεν φοβάσαι να παραμένεις στο πρόγραμμα, περισσότερο από όσο φοβάσαι να επιχειρήσεις να βγεις από αυτό, δεν θα μετακινηθείς από τη ζώνη άνεσης σου, ό,τι και αν ισχυρίζεσαι ή κάνεις. Το Μάτριξ έχει τρισεκατομμύρια τρόπους να σε πείθει με ολογράμματα αντιλήψεων ότι «βρίσκεσαι έξω από αυτό και ασφαλής». Τέτοιοι παραπληροφορημένοι άνθρωποι-μηχανές είναι οι καλύτεροι υποστηρικτές και το δυναμικό του. Αυτοί γίνονται οι τυφλοί ηγέτες που χιλιάδες άνθρωποι ακολουθούν, σε φανταστικούς κόσμους αντίληψης και λιγότερο εμφανή υποδούλωση. Τελικά, θα ανακαλύψεις, ότι βρίσκεσαι σε ακόμα ένα μονοπάτι προς μια ακόμα ουτοπία.

Μόνο όταν έχεις δει αρκετά – επιλέγοντας το μονοπάτι προς την Αλήθεια, που είναι μονοπάτι άβολο και ανασφάλειας – όταν έχεις αποκαλύψει αρκετά, μπορείς να απελευθερωθείς τελειωτικά από το φόβο. Τότε, αναπόφευκτα, σε καταβάλλει η θλίψη, η αηδία και ο θυμός, που θα σε αναγκάσουν να δράσεις. Τότε είναι που ξεκινάς τον πραγματικό πόλεμο, τον ΔΙΚΟ ΣΟΥ πραγματικό πόλεμο, από όπου δεν υπάρχει επιστροφή. Γιατί όταν έχεις ρίξει έστω μια ματιά στις αληθινές σου δυνάμεις, αυτά που είσαι πραγματικά ικανός να κάνεις, δεν μπορείς ποτέ ξανά να συμβιβαστείς παραμένοντας μηχανή. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ πολεμιστής. Γιατί, μπορείς είτε να υπηρετείς το πρόγραμμα και τους πολλούς αντιπροσώπους του είτε να υπηρετείς την Αλήθεια και την Ανθρωπότητα. Δεν μπορείς να υπηρετείς ταυτόχρονα και τα δυο, παρ’ όλο που αρχικά θα το επιχειρήσεις.

Τότε, και μόνο με αυτή τη συνειδητοποίηση, δίνεις μια υπόσχεση στον Εαυτό σου, μέσα από την οποία ζεις, αναπνέεις, ξυπνάς με αυτήν, και υπερασπίζεσαι, με το νου, την καρδιά και τη ζωή σου καθημερινά, με όποιο κόστος.

«Υπόσχομαι να είμαι αγαθός και καλός προσφέροντας στα παιδιά, γιατί αυτά αποτελούν το μέλλον της Ανθρωπότητας.

Υπόσχομαι να είμαι υπεύθυνος με τους υπεύθυνους και να σέβομαι αυτούς που σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους.

Υπόσχομαι να κατανοώ και να βοηθάω τους πραγματικούς (γενναίους) αναζητητές της Αλήθειας, ως αληθινό σκοπό της ζωής μου.

Υπόσχομαι να ξεσκεπάζω και να καταστρέφω όσους αποπλανούν, τους απατεώνες και αυτούς που απομυζούν ενέργεια, γιατί δεν θα τρέφονται από την ενέργεια μου.

Υπόσχομαι να εξολοθρεύω κάθε πρόγραμμα, τελετουργικό, κανόνα, πεποίθηση που εμποδίζει το δρόμο Μου, καθώς και τους αντιπροσώπους αυτών που θέλουν να με σκλαβώνουν.»

Ένας πολεμιστής δεν μπορεί να ελέγχεται ή να υπνωτίζεται πλέον. Η πλάνη του γραμμικού χρόνου πείθει ότι οι μάχες χάνονται, ότι ο περιορισμός είναι υπαρκτός και ότι η ελευθερία είναι ακόμα ένα όνειρο θερινής νυκτός. Αλλά μόνο ένας πολεμιστής γνωρίζει ότι οι μάχες είναι οι εμπειρίες μάθησής του για να ξεσκεπάσει το Μάτριξ, είναι τα διδακτικά εργαλεία που τον κάνουν δυνατότερο, άφθαρτο, ισχυρότερο για την τελική του μάχη.

Μόνο ένας αληθινός πολεμιστής μπορεί να αναγνωρίσει τις μηχανές, κάτω από τις ανθρωπόμορφες προσποιήσεις τους. Γιατί μόνο ένας πολεμιστής έχει το θάρρος να συνθλίβει κάθε παραπλανητικό πρόγραμμα στον ίδιο του το νου, επομένως γίνεται ατρόμητος, καθαρίζοντας τη δική του Όραση. Οι πολεμιστές αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον, αλλά δεν αλληλοεξαρτώνται για την ατομική τους ελευθερία. Γνωρίζουν ότι ο καθένας πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τη δική του υποδούλωση καθώς και να κάνει τη δική του επιλογή να ελευθερωθεί – ή όχι. Οι μόνοι εχθροί τους οποίους αναγνωρίζουν έξω από την προγενέστερη ασυνείδητη ύπνωση τους, είναι αυτοί που θέλουν να παραμένουν μηχανές (είτε πιστεύοντας ότι είναι ελεύθεροι, είτε νομίζοντας ότι η σκλαβιά είναι το πεπρωμένο τους). Η συγκάλυψή τους είναι άκρως πειστική, αλλά μόνο για όσους βρίσκονται σε χαμηλότερο επίπεδο συνειδητότητας από αυτό των πολεμιστών.

Πάνω από όλα και περισσότερο από όλα, ένας αληθινός πολεμιστής στέκεται ενάντια στους αποκαλούμενους αρχηγούς, οδηγούς, δασκάλους, γκουρού που παραπλανούν τους αδαείς, οι οποίοι ψάχνουν απαντήσεις και λύτρωση έξω από τον Εαυτό τους. Αυτοί οι εκμεταλλευτές τρέφονται από τους υπνωτισμένους, με ψέματα, πρακτικές και πεποιθήσεις που προσφέρουν ψεύτικες υποσχέσεις και αδιέξοδα. Αποτελούν κύρια πηγή ενέργειας για το Μάτριξ –εν αγνοία τους.

Έφτασε η ώρα. Ας αρχίσει ο πόλεμος, ο μεγαλύτερος πόλεμος που έχει διεξαχθεί!

Ένας πόλεμος για την Ανθρώπινη Συνειδητότητα.

Για την Αλήθεια.

Για την Ελευθερία.

Μην νομίζεις ότι γνωρίζεις την έννοια αυτών των λέξεων. Δεν γνωρίζεις! Το Μάτριξ έχει διαστρεβλώσει όλες τις έννοιες, όλες τις γλώσσες, όλα τα μυαλά. Μπορείς είτε να επιστρέψεις στην ύπνωσή σου (ανεξάρτητα από ό,τι έχεις διαβάσει εδώ), νομίζοντας ότι βρίσκεσαι στο «σωστό δρόμο» ή μπορείς να αμφισβητήσεις ΟΛΑ όσα νομίζεις ότι ξέρεις – κάτι που είναι εντελώς τρομακτικό και αδιανόητο για τους περισσότερους.

Η πραγματική σου πρόκληση αυτή τη στιγμή δεν είναι αν έχεις θεωρητικά καταλάβει τις λέξεις, αλλά αν μπορείς να αποκωδικοποιήσεις το νόημα τους στην καθημερινότητά σου. Μην παρασυρθείς από τον προγραμματισμό σου σπεύδοντας, είτε να συμφωνήσεις είτε να διαφωνήσεις με όσα διάβασες, δεν με ενδιαφέρει η άποψη σου. Αν είσαι περαστικός, προσπέρασε. Αν είσαι απάτη, θα σε ξεσκεπάσω. Αν είσαι πραγματικός αναζητητής, ψάξε.

38 σχόλια:

  1. Ανώνυμος12/09/2011

    Μπραβο στο/η γραφοντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος12/12/2011

    Θα το χαρακτηρίσω σαν στρατιωτικό εμβατήριο να παιανίζει στ’ αυτιά μου
    Ένας πραγματικός πολεμιστής που με βγάζει από μια κατάσταση λάθεις και μου προσφέρει την ευκαιρία να αμφισβητήσω αυτά που υπηρετούσα φανατισμένα ως την αλήθεια μου και που με την στάση και την θέση του μου ενεργοποιεί τα όπλα μου
    Νοιώθω απεριόριστη ευγνωμοσύνη περηφάνια που οι δρόμοι μας για μια στιγμή στην αιωνιότητα διασταύρωναν
    Ένας νέος στρατιώτης υπηρέτης της Αληθείας που παίρνει θέση μάχης με όπλο τη μοναδικότητα του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. bassiliki12/12/2011

    δεν ξερω πραγματικα που βρισκομαι μετα την πολλαπλη αναγνωσητου κειμενου,ειμαι λιγο απο ολα΄΄ η ειμαι στην αρχη της αμφισβητησεις των παντων΄////στον ΤΑΥΓΕΤΟ που ανεβηκα χθεςσκεφτομουν πως θα γινω πολεμιστης και δοκιμαζομουν αναμεσα σε ενα γκρουπ 34 ατομων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευγε! Αναδημοσιεύω... στον Τοξότη... για να φτάσει και σε άλλες μάχιμες καρδιές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος12/14/2011

    Μου έδωσες απέραντη χαρά διαβάζοντας το άρθρο σου...βλέπω ότι είναι κι άλλοι πολλοί!!!,συμφωνώ απόλυτα η μάχη είναι εσωτερική και είναι η μόνη ουσιαστική όπως η μόνη ελεύθερη επιλογή είναι αυτή: της αλλαγής, Το να δόσουμε τη μάχη.!! Είναι η ώρα της επιλογής το ΚΟΚΚΙΝΟ ή το ΜΠΛΕ χάπι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συγχαρητήρια.
    Ο φίλος πιο πάνω το χαρακτήρησε στρατιωτικό εμβατήριο, εγώ θα το έλεγα εγερτήριο σάλπισμα.
    Οπως και να το χαρακτηρίσουμε αποτυπώνει εύστοχα τον δρόμο του πνευματικού πολεμιστή που ξεπροβάλει μέσα απο την ομίχλη του καιρού μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η μάχη είναι εσωτερική για όσους χρειάζονται να μάθουν ότι η ανάληψη ατομικής ευθύνης είναι ο μόνος δρόμος προς την ελευθερία. Δεν υπάρχει όμως καμία περίπτωση να αποφευχθεί η εξωτερική μάχη με τη διάκριση του πραγματικού πολεμιστή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος12/14/2011

    Αν χρειασθεί εξωτερική μάχη σίγουρα ναι θα τη δόσουμε σαν πραγματικοί πολεμιστές, όμως πιστεύω ότι δίνοντας την εσωτερική μάχη & βγαίνοντας απ΄αυτή νικητές (ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΝΙΚΗΤΕΣ ΓΙΝΕΤΑΙ) η εξωτερική αναμέτρηση δε θα χρειασθεί!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Θα", "αν"... και όλο το σκεπτικό είναι μια αθέατη παγίδα που παραπλανά ακόμα, πριν εμφανιστεί ο πολεμιστής. Τα λόγια εκφέρονται εύκολα αλλά το βίωμα του πολεμιστή έχει άλλη έκφραση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος12/15/2011

    Σίγουρα το "αν...θα" είναι παιχνίδι του μυαλού, ζούμε το νοητικό μας ΜΑΤRIX ο καθένας,αυτό επίσης μου δείχνει οτι οι εξωτερικές εκδηλώσεις απεικονίζουν την εσωτερική κατάσταση (ΟΠΩΣ ΜΕΣΑ ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΞΩ)να δούμε τα δικά μας μόνο λάθη &να τα διορθώσουμε όχι να τιμωρίσουμε άλλους για τα λάθη που τους αποδίδουμε.Σε ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ....γιατί η εξωτερική μάχη είναι απλά η επιβεβαίωση της Νίκης της κατάκτησης της εσωτερικής.Βιώνουμε εσωτερικά και ΕΠΙβεβαίωνουμε εξωτερικά με διάκριση...επιλογή...ΘΕΣΗ!Την αγαπη μου σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος12/15/2011

    αν ο γράφων ,εννοεί και πραγματοποιεί αυτά που γράφει,μπορεί να γίνει οδηγός για όσα (λίγα) άτομα είναι αποφασισμένα να πηδήξουν στο άγνωστο.Επειδή η αλήθεια είναι άγνωστη σε αυτον τον πλανήτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος12/15/2011

    Οι λέξεις αλήθεια, ευθύνη, μάχη, νίκη και τα λοιπά είναι αφηρημένες και ακατανόητες. Για ποια αλήθεια μιλάμε;Ποια ελευθερία;
    Κρατήσου έστω για 3 δευτερόλεπτα μετέωρος στον αέρα. Μπορεί κανείς;
    Αλήθεια, αγάπη, ελευθερία. Άδειες λέξεις!
    Με σεβασμό και ειλικρίνεια
    Δραγάτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Είναι όντως "άδειες" οι λέξεις, απλά επειδή υπάρχει έλλειψη υποκειμενικής βιωματικής κατανόησης τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος12/15/2011

    Η αληθεια ειναι μια , αυτη που ο καθενας μας πιστευει !
    Ας παψουμε να πιστευουμε και ας αισθανθουμε την αληθεια που εχουν οι αλλοι μεσα τους που ειναι η ιδια που εχουμε και μεις (ο καθενας).
    Ειναι οπως η αγαπη , ειναι ιδια με την αληθεια και ειναι ανικητη γιατι ειναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ δημιουργικη δυναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Με λίγα λόγια τα ίδια ειπε και Ο Χριστός!
    Να απαρνηθω τον κόσμο και δη τα πάθη που με κρατάνε δέσμιο στον ίδιο μου τον εαυτό γιατί ο δυσκολότερος πόλεμος είναι αυτός μέσα μου με εμένα ..τα πάθη που με κρατάνε και αυτόματα με πολεμούν σε κάθε μου προσπάθεια να << φύγω >> συγχρόνως δε γίνονται αυτόματα εχθροί μου και οι άνθρωποι που δεν νοούν την φυγή μου.Εγω όμως δεν τους νοώ ως εχθρούς μου τους συμπονώ αλλά δεν τους επιτρέπω να με γυρίσουν πίσω.
    Βεβαίως έτσι θα ήθελα να είμαι αλλά δεν είμαι όχι ακόμα......!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ανώνυμος12/16/2011

    Είσαι ακόμη σκλαβωμέν.ος(η) φίλ.ε(η),
    αν δεν τα έχεις ΄΄βρει΄΄ με τον εαυτό σου...άστα να πάνε,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ανώνυμος12/16/2011

    στο βάθος της Λεωφόρου ανάμεσα από τις πολυκατοικίες
    το μπλέ μωβ σύννεφο ανεβαίνει προς τον Υμηττό
    χορεύω μαζί του μετέωρος
    μέχρι που φεύγει από μένα
    Αλήθεια

    ευχαριστώ

    το όνομά μου είναι Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Χριστιάνα, καλώς ήρθες, στον "εκτός σπηλιάς κόσμο"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ανώνυμος12/17/2011

    Όχι και είπε τα ίδια και ο Χριστός!
    Ο Χριστός είπε αγαπάτε αλλήλους όχι πολεμάτε όποιον σας φανεί πράκτορας του Μάτριξ. Και ο κόσμος δεν είναι Μάτριξ, Άβαταρ, και λοιπές ταινίες.
    Έχουμε να κάνουμε με αληθινούς ανθρώπους που σκέφτονται, αισθάνονται, έχουν συντρόφους, παιδιά, προβλήματα στην δουλειά τους, και γενικώς όσα έχουμε και εμείς.

    Γεια σου Χριστιάνα, είμαι η Ρούλα (pyramid). Χάρηκα που σε ξαναδιάβασα.
    Γεια σου Γαλάζια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Δεν ειπα να τα βρω με τον ευατο μου φιλ(ε) φιλ(η) ειπα να πολεμησω με τον εαυτο μου να πεθανει ο παλιος εαυτος μου .....αμα τα βρω με δαυτον νε τοτε αστα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ναι αλλα ειπε ''εγώ νενίκηκα τον κόσμο'' και το πολεματε δεν σημαινει παντα σφαιρες και οπλα.
    Απλα δοκιμασε να σταματησης να κανεις κατι που παντα σου αρεσει και παντα ποθεις , και θα δεις οτι θα εχεις πολεμο που δεν το φανταζεσε.
    Αυτο λεγετε πνευματικος αγωνας και γινεται μεσα στον νου και την καρδια και ειναι αδυσωπητος και εχει και ΄΄πρακτορες (δαιμονες)΄΄
    εκει μεσα και αμα η συνηθεια ειναι και βαθια ριζομενη τοτε ανακαλυπτης γιατι ο Χριστος ειπε χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν .Και δεν υπαρχει ουτε ενας ανθρωπος πανω στην γη που να τα καταφερει μονος του χωρις την βοηθεια Του,και οποιος το προσπαθησε απετυχε εφυγε βολιδα κατω.
    Και κατι τελευταιο οποιος γνωρισε τον πνευματικο πολεμο ΄΄ξερει΄΄ οτι δεν υπαρχει πιο αδυσωπητος πολεμος διοτι ο εχθρος εκει δεν ειναι Γερμανος Ιταλος και δη ανθρωπος δηλαδη αδελφος με τις ιδιες ικανοτητες και τα ιδια μειονεκτηματα με μας οχι εκει βρισκετε ο ΄΄πραγματικος εχθρος του ανθρωπου΄΄ και ο νοον νοειτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ανώνυμος12/20/2011

    Εάν απευθύνεσαι σε μένα με τον τελευταίο σχολιασμό λέω τα εξής

    Δεν είπα ότι ο άνθρωπος δεν αγωνίζεται στους πνευματικούς δρόμους, δεν είπα ότι δεν πρέπει να στηρίζεται στον Χριστό, είπα ότι η εντολή του Χριστού είναι «Αγαπάτε αλλήλους» όχι «Πολεμάτε».
    Είναι κατανοητό και λογικό, σε κάποιο στάδιο της πορείας, να περνάνε τα πάντα μέσα από το φίλτρο του πολέμου αλλά δεν εκθειάζουμε τον πόλεμο γιατί θα περάσουμε από τον αγώνα που είναι η θετική αντιμετώπιση των θεμάτων που προκύπτουν, στον πόλεμο που είναι η αρνητική, πάντα κατά την άποψή μου.
    Και ναι, θα πρέπει να ξεχωρίζουμε το αρνητικό από το θετικό διότι εδώ υπάρχουμε ως προσωπικότητες και υπαγόμαστε στους νόμους της ύλης, και θα πρέπει να κινούμαστε προς το θετικό διότι έτσι θα ζήσουμε όμορφα με τον εαυτό μας και τους ανθρώπους γύρω μας.

    Βεβαίως υπάρχουν διάφορες οπτικές για το θέμα και δεν έχει ουσία το να μπούμε σε μια συζήτηση του ποια είναι η σωστή ή η πιο σωστή, ας κάνει ο κάθε ένας ότι του υπαγορεύει η συνειδητότητά του και ας αντιμετωπίσει τα όποια αποτελέσματα ψύχραιμα.

    Ρούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Το να συζητάμε και να αντιπαραθέτουμε απόψεις, λόγια αλλωνών και απαρχαιομένες πεποιθήσεις, δεν μας κάνει πολεμιστές. Είναι απλά μια βολική, νοητική διαδικασία που ενισχύει τη σύγχυση.
    Ας απαντήσει ο καθένας για τον εαυτό του, στον Εαυτό του, αν ζει σύμφωνα με τις δικές του αρχές, σε αρμονία με τον Εαυτό του, εξυπηρετώντας, σε κάθε του πράξη και στάση, αυτό που Είναι πραγματικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ανώνυμος12/21/2011

    Καλημέρα

    Κατά την άποψή μου, για τα θέματα που συζητάμε, δεν μπορεί κάτι να χαρακτηριστεί ως απαρχαιωμένη άποψη όσο βοηθά έστω και έναν, εγώ τα σκέφτομαι όλα ως στάδια της πορείας του κάθε ανθρώπου. Κάποιες επιλογές τον κάνουν να προχωρά πιο γρήγορα κάποιες τον καθυστερούν και θεωρώ πως είναι προς όφελος του να αλλάζει τις δεύτερες με τις πρώτες.
    Σημασία έχει να είναι χαρούμενος, να έχει ειρήνη μέσα του και στην οικογένειά του, να κοιτάζει τον διπλανό του με ενδιαφέρον, να φροντίζει τα βήματά του στην ζωή να προκαλούν όσο το δυνατόν λιγότερη αναταραχή.

    Ρούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ανώνυμος12/21/2011

    Ακριβως πρεπει να καταλαβουμε οτι η Αληθεια του καθενα ειναι ι ιδια Αληθεια για ολους.
    Ολες οι διαφοροποιησεις προερχονται απο τα δεδομενα του καθενος.
    "Αγαπατε/Δημιουργιστε σα να ειστε ο Πατερας ΟΛΩΝ. Αγαπιστε/συμπονεστε σα να ειστε η Μητερα ΟΛΩΝ. Ζηστε/παιξτε σαν ενα μικρο/αθωο παιδι."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ανώνυμος1/02/2012

    Το (εξαιρετικού νοήματος) κείμενο ωστόσο, υπονοεί την ύπαρξη μίας "βαθύτερης αλήθειας", έννοια ερχόμενη σε συμφωνία με τα επιμέρους υπό την παραδοχή πως και αυτή, η βαθύτερη αλήθεια αποτελεί, μία οπτική γωνία που ως "άποψη" περιέχει την έννοια της υποκειμενικότητας.
    Η έννοια της "αλήθειας" είναι άμεσα συνυφασμένη με την έννοια της "οπτικής γωνίας" υπό την οποία αυτή παρατηρείται και "οπτική γωνία" είναι συσχετιζόμενη με το "νοητικό πρόγραμμα" ( ή την σύνθεση αυτών) το οποίο επικρατεί κατά την εξεταζόμενη χρονική στιγμή. Σύμφωνα με αυτό, θα αντιπρότεινα πως ο δρόμος προς την "αλήθεια" αντιστοιχεί σε διαδικασία μεταβολής οπτικών γωνιών και θεώρησης των πραγμάτων, η οποία σε κάθε περίπτωση εμπεριέχει την υποκειμενικότητα. Αυτό δεν αναιρεί την αξία του πολέμου αλλά δίνει αξία στην πορεία και στις μάχες προκειμένου να κερδιθεί αυτός ο πόλεμος.

    Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω πως τα παρακάτω σημεία:

    <<
    «Υπόσχομαι να είμαι αγαθός και καλός προσφέροντας στα παιδιά, γιατί αυτά αποτελούν το μέλλον της Ανθρωπότητας.

    Υπόσχομαι να είμαι υπεύθυνος με τους υπεύθυνους και να σέβομαι αυτούς που σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους.

    Υπόσχομαι να κατανοώ και να βοηθάω τους πραγματικούς (γενναίους) αναζητητές της Αλήθειας, ως αληθινό σκοπό της ζωής μου.

    Υπόσχομαι να ξεσκεπάζω και να καταστρέφω όσους αποπλανούν, τους απατεώνες και αυτούς που απομυζούν ενέργεια, γιατί δεν θα τρέφονται από την ενέργεια μου.

    Υπόσχομαι να εξολοθρεύω κάθε πρόγραμμα, τελετουργικό, κανόνα, πεποίθηση που εμποδίζει το δρόμο Μου, καθώς και τους αντιπροσώπους αυτών που θέλουν να με σκλαβώνουν.»
    >>

    Αποτελούν θέσεις (με τις οποίες συμφωνώ στην πλειοψηφία) αντιστοιχούσες σε πεποιθήσεις οι οποίες θα μπορούσαν κάλλιστα να αντιπροσωπεύουν ένα δόγμα ενος "αρχηγού, οδηγού, δασκάλου, γκουρού που παραπλανεί τους αδαείς" η απάντηση του οποίου θα τον ξεσκεπάσει ή θα αποδείξει την γνησιότητά του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Στο παρελθόν έχω δεχτεί σχόλια από ανώνυμους και αυτός είναι ο μόνος λόγος που συνεχίζω σε παρελθοντικά άρθρα να τα ανεβάζω. Το θεωρώ όμως ένδειξη σεβασμού, κάτι που θα διεκδικήσω στα νεότερα άρθρα μου, να απευθύνομαι σε ανθρώπους συγκεκριμένους, όπως ακριβώς κάνω εγώ, παραθέτοντας το όνομα στο οποίο ακούω σαν ατομικότητα.

    Οι «θέσεις», αγαπητέ ανώνυμε, αποτελούν στάσεις ζωής που είναι πρακτικές και διαφέρουν κατά πολύ από «πεποιθήσεις», όπως τις αντιλαμβάνεται ο θεωρητικός προγραμματισμός του νου.

    Το τι «υπονοεί» το κείμενο, υπόκειται στην βιωματική (και όχι νοητική) κατανόηση του καθενός. Ως εκ τούτου, επιτρέπω στον καθένα να έχει την άποψη του για μένα, την δική μου κατανόηση, τη δική μου στάση ζωής, το τι εννοώ κ.λ.π., χωρίς να απειλούμαι ή να προσπαθώ να πείσω.

    Είναι πολύ εύκολο για όποιον τολμά να βλέπει τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι (και όχι όπως θέλει να πιστεύει ότι είναι) , να βλέπει (πραγματικά) και οποιονδήποτε άλλον. Μόνο από τον εαυτό τους νομίζουν ότι κρύβονται οι άνθρωποι. «Απλή» παρατήρηση χρειάζεται (που διαφέρει από την εκπαιδευμένη τακτική της κριτικής)... ειδικά στα «ασήμαντα» μικρά, στις λεπτομέρειες, εκεί που νομίζουν οι άνθρωποι ότι οι άλλοι δεν τους βλέπουν, όταν αυτοί λειτουργούν μηχανικά και ασυνείδητα.
    Και όποιος τολμά να παρατηρεί και να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του, σε ποιον και γιατί οφείλει αποδείξεις;

    Τέλος, διαβάζοντας το άρθρο αυτό μέσα από το νου (και αναφέρομαι στον προγραμματισμένο νου) και όχι μέσα από την καρδιά, αποκτά εντελώς διαφοετικό νόημα, ερμηνεία και φόρτιση. Όταν η καρδιά γράφει, απευθύνεται σε καρδιές... αυτές που είναι ανοιχτές και συνδέονται με την ουσία, που δεν παραμένουν στην επιφάνεια των συμβόλων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ανώνυμος1/03/2012

    Το σχόλιο αφορά το κείμενο και απευθύνεται σε εσένα ως συγγραφέα και μόνο του παρόντος κειμένου και όχι ως άνθρωπο και η ανωνυμία βοηθάει στην κρίση αυτού ως άποψη και μόνο.
    Από κει και πέρα:

    <>

    --> Συμφωνώ απόλυτα! Απλά επισημαίνω πως υπό αυτή την μορφή θα μπορούσαν να προβληθούν και πεποιθήσεις όπως τις αντιλαμβάνεται ο θεωρητικός προγραμματισμός του νου.

    <>

    --> Συμφωνώ σε όλα!

    <>

    --> Αυτή η "πραγματική όψη" του εαυτού, δεν αποτελεί μία άλλη οπτική γωνία?

    <>

    --> Δεν "οφείλει" αποδείξεις σε κανέναν. Και οι "αποδείξεις" οφείλονται σε σύνθεση στοιχείων τα οποία δεχόμαστε "αξιωματικά", ως αξιώματα δηλαδή, σαν "αλήθειες" που ισχύουν χωρίς να ορίζονται περαιτέρω.

    <>

    --> Κάθε άνθρωπος σε μία δεδομένη χρονική περίοδο αντιλαμβάνεται το άρθρο με διαφορετικό τρόπο. Κάθε σύμβολο παράγει μία σύνθεση εννοιών, μοναδική στον κάθε άνθρωπο.
    Η ουσία όμως του κάθε ανθρώπου είναι ξεχωριστή, γεγονός που συνεπάγεται την διαφορετικότητα των ουσιωδών εννοιών. Η επιφάνεια του ενός μπορεί να αντιστοιχεί στην ουσία ενός άλλου και αντίστροφα.
    Για παράδειγμα, ένα σχόλιο γραφόμενο από καρδιάς, μπορεί να παρερμεινευτεί ως σχόλιο που μένει στην επιφάνεια.
    Και ο σχολιαστής, αναρωτιέται κατά πόσο η ανάγνωση του σχολίου έγινε από "καρδιάς".

    Όταν ένας πολεμιστής συναντά έναν άλλον, το χέρι του πολλές φορές είναι δεμένο με το ξίφος, μέχρι να καταλάβει αν έχει να κάνει με σύμμαχο ή όχι.

    Γ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Βολική τοποθέτηση ανωνυμίας την οποία όμως δεν συμμερίζομαι οπότε και δεν θα συνεχίσω να υποστηρίζω.

    Ένα απλό σχόλιο κλείνοντας αυτήν την κατά τα άλλα χρήσιμη επικοινωνία...

    Οι αληθινοί πολεμιστές γνωρίζουν ότι οι χειρότεροι "εχθροί" είναι αυτοί που παρουσιάζονται ως σύμμαχοι.

    Δεν έχει συμμάχους ο πολεμιστής, πάντα στέκεται μόνος. Το χέρι παραμένει δεμένο με το ξίφος μέχρι να αναγνωρίσει έναν συμπολεμιστή.
    Τότε μόνο γυρνά με σιγουριά και γαλήνη την πλάτη, συνεχίζοντας το δρόμο του, που είναι κοινός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ανώνυμος1/04/2012

    Βολική τοποθέτηση αποφυγής της συζήτησης και της απάντησης στα ερωτήματα τα οποία ετέθησαν.

    Κατ'αρχήν, η διαφοροποίηση έστω και ενός φαινομενικά ασήμαντου σημείου (όπως η αφαίρεση των παραθέσεων εντός των εισαγωγικών), σε ένα κείμενο δύναται να αλλάξει ολοκληρωτικά το νόημά του!

    Οι αληθινοί πολεμιστές δεν αποφεύγουν τις καταστάσεις που βρίσκονται στον δρόμο τους. Τις αντιμετωπίζουν έχοντας πάντα στον νου τους λόγους για τους οποίους αγωνίζονται.

    Μία μεγάλη δυσκολία που έχει να αντιμετωπίσει ο πολεμιστής, είναι η περίπτωση κατά την οποία το πάθος του να ριχτεί στην μάχη, έχει σαν αποτέλεσμα να καταπιάνεται με δευτερεύουσες μάχες απομακρυνόμενος από τον στόχο του.
    Στην συγκεκριμένη περίπτωση ωστόσο δεν πιστεύω πως τίθεται θέμα "μάχης" από την μία ή την άλλη πλευρά. Η αναγνώριση ενός "άγνωστου" ως συμπολεμιστή, υπόκειται στην κρίση του πολεμιστή και μόνο, όπως ακριβώς ανέφερες στο σχόλιό σου.

    Το "διαδικτυακό οχυρό" αυτό, φιλοξενεί θέσεις και απόψεις επί θεμάτων με εξαιρετικό ενδιαφέρον πάνω στις οποίες ενδεχομένως να προσπαθήσω να καταθέσω την άποψή μου, κατάθεση η οποία θα γίνει όχι για να σε συγχαρώ, αλλά όπου πιστεύω πως θα μπορούσα να προσθέσω ή να επισημάνω κάτι, είτε αυτό έρχεται σε συμφωνία είτε σε αντίθεση με τα γραφόμενά στο άρθρο. Αν αυτό δεν είναι επιθυμητό από τον "οικοδεσπότη", θα είναι και η τελευταία μου ανάρτηση σε αυτό τον χώρο!
    Σε κάθε περίπτωση, αυτή είναι η τελευταία ανώνυμη ανάρτηση.

    Γ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Ο κάθε πολεμιστής επιλέγει το χρόνο που θα διεξάγει μια «μάχη», ακριβώς γιατί έχει επίγνωση του λόγου για τον οποίο αποφασίζει να την κάνει.

    Συχνά ένας πολεμιστής μπορεί να φανεί δειλός, διστακτικός, ακόμα και μη πραγματικός, απλά επειδή δεν ακολουθεί προσδοκίες άλλων, δεν είναι προβλέψιμος και δεν πολεμά άσκοπα.

    Οι μάχες που φαίνονται «δευτερεύουσες» είναι όντως; Ποιος ορίζει το σημαντικό όταν δεν έχει διευκρινιστεί ποιος ρωτά και γιατί;

    Όσον αφορά τα υπόλοιπα (παρελθοντικά) άρθρα αυτού του χώρου, έχουν βαρύτητα και έννοια στο χρόνο και στο πλαίσιο που γράφονται, όπως έχω ήδη αναφέρει σε άλλα κείμενα μου. Είναι μια μεγάλη συζήτηση αυτή, που δεν ξέρω αν ενδιαφέρει το συγκεκριμένο σχολιασμό και άρθρο. Αφορά πάντως την ποιότητα της δράσης ενός πολεμιστή.

    Φυσικά και δέχομαι κάθε άποψη, σχολιασμό και αντιπαράθεση. Αυτός είναι και ο σκοπός – να ενθαρρύνω ελεύθερους ανθρώπους και όχι ακόλουθους.

    Θα χαρώ λοιπόν – επώνυμα, γιατί δεν είναι «δευτερεύουσα μάχη αυτή για μένα – να διαβάσω διαφορετικές θέσεις ζωής. Αν χρειάζεται να αναπτύξω γιατί ζητάω όνομα, θα το κάνω ευχαρίστως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Καλησπέρα! Καταρχήν θα ήθελα να σε συγχαρώ για το μπλογκ σου. Μου αρέσει η θεματολογία σου αλλά και ο τρόπος που προσεγγίζεις τα θέματα αυτά.

    Όσον αφορά την αναζήτηση της Αλήθειας (με κεφαλαίο, ως αντικειμενική αλήθεια), πώς μπορούμε να γνωρίζουμε ότι υπάρχει; Ο καθένας μας, λόγω της ίδιας της φύσης του εγκεφάλου, αντιλαμβάνεται τις πληροφορίες διαφορετικά. Γι αυτό και αν ρωτήσεις 4 αυτόπτες μάρτυρες ενός γεγονότος, θα λάβεις 4 διαφορετικές απαντήσεις. Πώς μπορείς να βγεις από το Μάτριξ, όταν αυτό είναι το νευρικό σου σύστημα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο αλλά ειδικά για την ερώτηση σου.
    Το "νευρικό σου σύστημα" δεν αποτελείται μόνο από αυτό που αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχει. Έχεις δίκιο στη διευκρίνηση σου ότι η αλήθεια είναι υποκειμενική, να προσθέσω μόνο ότι... ενώ αντιλαμβάνεσαι μέσα από αυτό τον προγραμματισμό που ονομάζεις "νευρικό σύστημα".
    Αυτό είναι ένα πολύ μικρός μέρος του εγκεφάλου, που έχει προγραμματιστεί να σκέφτεται και να αντιλαμβάνεται περιοριστικά, εγωιστικά και φοβικά. Υπάρχει ένα ολόκληρο τμήμα του εγκεφάλου που αγνοείς και όμως διαθέτεις ακαλλιέργητο.
    Όταν αρχίζεις να εντοπίζεις τις ιδιότητες και τον τρόπο λειτουργίας του,, ανοίγεται ένας καινούργιος κόσμος που ούτε καν φανταζόσουν ότι υπάρχει.
    Μην περιμένεις όμως το ίδιο σύστημα που δημιούργησε τον προγραμματισμό (και τον υπηρετεί) να σου το δείξει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Ανώνυμος1/13/2012

    Πολύ λίγα πράγματα με έχουν κάνει να αισθανθώ το συναίσθημα που μου γέννησε το κείμενο. Ένα από αυτά είναι το άκου ανθρωπάκο του Βίλχελμ Ράιχ (μια αλήθεια που στη λένε κατάμουτρα και μετά από αυτό ξυπνάς).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Αυτό το τέλειο κείμενο...με έχει αγγίξει και μενα διότι φανερώνει...αυτά ακριβώς που βιώνει ο κάθε ΄΄αφυπνισμένος΄΄ άνθρωπος που όντως ψάχνει την αλήθεια... Σας ευχαριστούμε...μας ξυπνά μια γλυκόπικρη χαρά...διότι όντως ...όταν κάποιος μπει σε αυτο το δρόμο...γυρισμός δεν υπάρχει...
    Δύναμη λοιπόν εύχομαι σε όλους και ανοικτά τα μάτια και τα αυτιά...και δύναμη να ξεφύγουμε από το ΜΑΤΡΙΞ...
    Ευχαριστούμε Χριστιάνα...είμαι καινούργια εδω...αλλά θα προσπαθήσω να παραμείνω μαζι σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Περισσότερη δύναμη νομίζω χρειάζονται οι άνθρωποι να παραμένουν σε ένα σύστημα σκέψης που τους παγιδεύει, τους μπερδεύει και τους αφαιρεί την πραγματική τους δύναμη και ελεύθερη βούληση.

    Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο σου Αλίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Σε ανύποπτο χρόνο και στιγμή για να είμαστε πάντα σε εγρήγορση χτυπάς Σπύρο.

    Μ’ αρέσει αυτό.

    Έχω σκεφτεί αρκετές φορές το θέμα Μάτριξ και το ζήτημα there is no spoon, ή το που ξέρω ότι δεν είμαι μια πεταλούδα που ονειρεύεται ότι είναι άνθρωπος.

    Όμως το σοβαρότερο είναι αυτό που γράφεις παραπάνω.

    Το αν συμφωνώ ή διαφωνώ ή αν συμφωνείς ή διαφωνείς είναι σχετικό μέσα από το πρίσμα που καθένας μας το βλέπει. Με πολλαπλές αναγνώσεις του κειμένου ίσως ο καθένας μας να συνειδητοποιήσει κάποια πράγματα…

    Κάποτε διάβασα ότι ο κοινωνιολόγος Πήτερ Μπέργκερ συνήθιζε να αναφέρει (1963) ότι:

    “Σε αντίθεση με τις μαριονέτες εμείς έχουμε τη δυνατότητα να σταματήσουμε τις κινήσεις μας, να κοιτάξουμε ψηλά και να δούμε το μηχανισμό που μας κινούσε. Σ’ αυτήν την πράξη βρίσκεται το πρώτο βήμα στην κατεύθυνση της Ελευθερίας”

    (Εκδ. Μπουκουμάνης Πρόσκληση στην κοινωνιολογία, Πήτερ Λ. Μπέργκερ, 1983).

    Όταν το πρωτοδιάβασα εξέταζα το ζήτημα και τη φράση του Μπέργκερ από την πλευρά των νόμων της ανθρώπινης κοινωνίας και των θεσμών.

    Πολύ σύντομα πάντως το γενίκευσα…

    Επίσης, όπως είπε (περίπου) και ο Ζαν Λουκ Πικάρντ στο Enterprise όταν συνομιλούσε με μέλη της Ομοσπονδίας για τις υποχωρήσεις που έκαναν απέναντι στους Κλίνγκον:
    Πρέπει να χαράξουμε μια γραμμή εδώ που βρισκόμαστε και να μην περάσει τίποτα πέρα απ’ αυτή!

    Όπως επίσης και ο Στέλιος μάς λέει με τη σημερινή παρουσίαση του στα Κλασσικά Εικονογραφημένα για λογαριασμό των Σπαρτιατών.

    (Φιλτράρισμα των πάντων -ανθρώπων, πραγμάτων καταστάσεων- σε προσωπικό επίπεδο λέω ακόμα πιο συγκεκριμένα και αποκλειστικά σε σχέση με τις σκέψεις σου εγώ.

    Τίποτα κίβδηλο δεν πρέπει να περάσει από το πέρασμα, -ή τη γραμμή ή την καθημερινότητα- και κατ’ επέκταση μέσα μας…)

    Υ.Γ. Θα μους πεις γιατί σε λέω Σπύρο; Από κάποιον Σπύρο αναρτήθηκε στο www.comicstrades.wordpress.com
    Είτε επικαλούμαι αυτόν ή εσένα Σοφία, είτε το έγραψες τώρα ή εγώ μπαίνω από το μέλλον για να το δω είναι στην ίδια την ιδέα που απαντάω διαχρονικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή