Σελίδες

23 Αυγ 2012

Τολμάς να αμφισβητήσεις τα δικά σου δόγματα



Εδώ είναι μερικές αλήθειες που ο νους σου δεν ξέρει να διαχειριστεί, ούτε μπορεί να αποδεχθεί.

 Δεν είμαστε «ένα» με όλους τους άλλους. Είμαστε ξεχωριστά και διαφορετικά όντα που δεν μπορούν να είναι «ένα» ή το ίδιο με τα πάντα.

 Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη σε αυτόν κόσμο. Μπορούμε να έχουμε ειρήνη μέσα μας, με τον εαυτό μας, με κανέναν άλλον.

 Δεν υπάρχουν οι σχέσεις. Η μοναδική σχέση που έχουμε είναι αυτή που διατηρούμε ασυνείδητα με το εγώ μας. Αν δεν το αναγνωρίσουμε αυτό και το αποδεχθούμε ως αλήθεια, καμία άλλη σχέση δεν είναι αληθινή, ούτε εφικτή.

 Δεν μπορούμε όλοι να έχουμε αφθονία. Μερικοί μπορούν και έχουν, άλλοι δεν μπορούν και δεν έχουν. Η αφθονία είναι για τους γενναίους, για εκείνους που είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στην επιθυμία της καρδιάς τους.

 Μπορείς να υπηρετείς τους άλλους ή τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να έχεις ούτε να κάνεις και τα δύο.

15 Αυγ 2012

Όλα αυτά που με πονάνε…


Αυτά που βλέπω γύρω μου, με πονάνε. Όχι, δεν είναι όλα άσχημα. Αλλά αυτά που είναι άσχημα είναι αβάσταχτα για την καρδιά μου. Και τα πιο άσχημα για μένα είναι τα δυστυχισμένα παιδιά που πλέον υπάρχουν άφθονα. Δεν ξέρω πόσα δυστυχισμένα παιδιά υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια ή τις προηγούμενες γενιές, δεν με ενδιαφέρει κιόλας η σύγκριση. Πονάει αρκετά το σήμερα για να κοιτάξω οπουδήποτε αλλού.

Και μη φανταστείς ότι τα δυστυχισμένα παιδιά είναι κάποιας συγκεκριμένης ηλικίας. Είναι βρέφη, είναι παιδιά δημοτικού, είναι έφηβοι, είναι και ενήλικες και συνταξιούχοι.

Είναι τυχαίο που ο άνθρωπος, στην πιο σκοτεινή του ώρα ή την ώρα που κλείνει τα μάτια, φωνάζει «μάνα»; Ζούμε σε μια κοινωνία και ένα «πολιτισμό» που έχει παραμερίσει και υποτιμήσει (όσο δεν πάει άλλο) το ρόλο της μάνας. Αμφιβάλλω αν ήταν ποτέ απόλυτα κατανοητός…

Ακόμα και με την απίστευτη τεχνολογική,  ακαδημαϊκή και επιστημονική μας επανάσταση, πολύ λίγο έχουμε καταλάβει την ουσία της ύπαρξής μας.

Ανατρέποντας το παρελθόν



Πολλές φορές οι στόχοι μπαίνουν στην άκρη, όσο σημαντικοί ή επιτακτικοί κι αν είναι, γιατί η ζωή σε καλεί να ανταποκριθείς στο κάλεσμα της: να είσαι απόλυτα παρόν!

Πόσα ξεχνάμε και πόσα δεν αναλογιζόμαστε καθώς ζούμε τις βιαστικές ζωές μας… πάντα ευγνωμονώ τη ζωή που τα φέρνει μπροστά μου με τόσο θαυμαστό τρόπο, για να εστιαστώ ξανά στην ουσία, πίσω από τα επιφανειακά σημαντικά.


Τι κρύβει αλήθεια ο άνθρωπος που τόσο εύκολα βάζουμε απέναντί μας; Γνωρίζουμε; Τι ανάγκες κρύβει ο εαυτός μας που τον πειθαρχούμε και τον σπρώχνουμε καθημερινά να κατακτάει περισσότερα; Γνωρίζουμε;

22 Ιουν 2012

Ενδείξεις ότι κοιμάσαι


Αυτές είναι μερικές μόνο από τις ενδείξεις ότι κοιμάσαι σε έναν ονειρικό κόσμο, πιστεύοντας ότι έχεις επίγνωση. Υπάρχουν πολλές ακόμα, τις οποίες ο καθένας πρέπει να ανακαλύψει για τον εαυτό του/της και να αναλάβει την ευθύνη της δικής του/της αφύπνισης.

Στον κόσμο που ζούμε ή μάλλον στο επίπεδο της συνειδητότητας που βρισκόμαστε, το «κοιμάσαι» (κοιμάμαι, κοιμόμαστε, κοιμούνται…) έχει πάρει αρνητική χροιά, όπως όλα όσα δεν κατανοούμε το νόημα ύπαρξης τους. Δεν υπάρχει τίποτα αρνητικό ή θετικό, καλό ή κακό, παρά μόνο στις κατατάξεις και τη θέαση του προγραμματισμού του νου μας.

Το «κοιμάσαι» εδώ αναφέρεται στον ασυνείδητο τρόπο ύπαρξης που τελικά δεν εξυπηρετεί ούτε εμάς τους ίδιους αλλά ούτε και κανέναν άλλον. Εφόσον κάτι γίνει συνειδητό - έχουμε επίγνωση δηλαδή -  τότε διαθέτουμε και την επιλογή της αλλαγής του κατά βούλησην.

Η επίγνωση συνοδεύεται πάντα με ευθύνη και αυτό αλλάζει τα πάντα στην υφιστάμενη θέαση. Ανατρέπει τη θέαση, ανατρέπει τα δεδομένα, ανατρέπει τις επιλογές, τη δράση, ανατρέπει τα πάντα.

Αλλά η πραγματική Ζωή αρχίζει, στο τέλος της ζώνης άνεσης μας!



1 Ιουν 2012

Δυσλεξία: τι να κάνετε, τι να αποφύγετε

Τα παιδιά με δυσλεξία εμπίπτουν σε μια ευρεία κατηγορία παιδιών που λειτουργούν ως κυρίαρχο το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου τους. Σ’ αυτά τα παιδιά, συμπεριλαμβάνονται και τα παιδιά με σύνδρομο Asperger, Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή/και Υπερκινητικότητα, παιδιά με «μαθησιακές δυσκολίες και πολλά άλλα.

Αν και η κάθε μικρότερη ομάδα φέρει τα δικά της μοναδικά χαρακτηριστικά, όπως και ο κάθε άνθρωπος άλλωστε είναι μοναδικός, ωστόσο τα άτομα αυτής της ευρείας κατηγορίας, που έχουν μια διαφορετική αντίληψη του κόσμου και τρόπο σκέψης, σίγουρα δεν έχουν κατανοηθεί, σίγουρα δεν έχουν αξιοποιηθεί, από μια κοινωνία και ένα πολιτισμό που έχει δομηθεί με βάση του τρόπου σκέψης και κατανόησης του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου. (Οι όροι και οι διαχωρισμοί είναι υπεραπλουστευμένες έννοιες διαχωρισμού του εγκεφάλου και όχι επιστημονικοί όροι, χάριν πρακτικής κατανόησης και ουσιαστικής πληροφόρησης στο δια ταύτα της ζωής μας).

Σκοπός μου είναι να δώσω κάποιες πρακτικές κατευθύνσεις μέσα από την πολύχρονη εμπειρία μου σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, σε γονείς που ανησυχούν, μπερδεύονται και καταδυναστεύονται από την υπερ-πληροφόρηση, σε αυτούς που είναι πρόθυμοι να ακούσουν.

Αυτά που πρόκειται να διαβάσετε, αντιτίθενται σε μια κερδοφόρα αυτοκρατορία που βασίζεται και ωφελείται από την άγνοιά, το φόβο και από τη συναίνεσή μας, να «διορθώσουμε» τα παιδιά μας. Μην πιστεύετε κανένα και τίποτα (ούτε αυτό το άρθρο) αλλά τολμείστε να διευρύνετε το νου σας και να εμπιστευθείτε την καρδιά σας.


Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ, όπου μπορείτε όσοι θέλετε να γίνετε μέλος για να λαμβάνετε τα καινούργια άρθρα και πολλές χρήσιμες πληροφορίες σε ένα καινούργιο, εμπλουτισμένο χώρο. 

23 Απρ 2012

Θέμα κοινής λογικής

Είναι τόσο εύκολο να το διαπιστώσεις, αν παρατηρείς τους ανθρώπους με ενδιαφέρον. Ο τρόπος σκέψης του σκλάβου, η νοοτροπία του υποδεέστερου ανθρώπου και η ακλόνητη πίστη στην εξουσία.

Άσε τι ισχυρίζονται αυτοί οι άνθρωποι θεωρητικά. Στα λόγια θα σου πουν άλλα, πίσω από γραφεία θα σου κάνουν τις καλύτερες αναλύσεις, στα παιδιά τους και στο σπίτι τους, θα κάνουν τους έξυπνους με διδαχές και κηρύγματα. Αλλά δες τους λίγο (ή δες τον εαυτό σου, ακόμα καλύτερα) και θα διαπιστώσεις πώς αυτό που κυβερνά τον νου τους και τις αντιδράσεις τους είναι οι πεποιθήσεις τους αντί η κοινή λογική.

Θα σταθεί για ώρες σε μια ουρά κάποιας κρατικής υπηρεσίας για να δεχθεί, στο παραπέντε, να φύγει επειδή «τελείωσε ο χρόνος» και «δεν δέχονται άλλους πελάτες». Φυσικά, το κράτος «είναι εξουσία».  
Θα περιμένει δέκα λεπτά στο τηλέφωνο να τον ενώσουν με κάποιο «υπεύθυνο» ή θα πάρει δέκα τηλέφωνα για να καταφέρει να βρει κάποιον στο γραφείο του, γιατί έχει δεχθεί αυτή τη συμπεριφορά τόσες φορές που του φαίνεται πια φυσιολογική.

19 Απρ 2012

Οι ενήλικες, και όχι τα παιδιά, χρειαζόμαστε διδαχή


Στα παιδιά διδάσκω πώς να παραμένουν ο εαυτός τους, πώς να ενισχύουν αυτό που ήδη είναι. Στους ενήλικες διδάσκω πώς να γίνουν ο εαυτός τους, πώς να αφήσουν για πάντα πίσω τους το στερεότυπο πρότυπο του ενήλικα που νομίζουν ότι είναι.

Είναι τόσο αστείο (και ταυτόχρονα θλιβερό) να παρακολουθώ τους υποτιθέμενους ενήλικες (γιατί έχει άλλη έννοια ο πραγματικός ενήλικας) να πιστεύουν ότι τα ξέρουν όλα επειδή κατέχουν τη θεωρία, να θεωρούν ότι γνωρίζουν καλύτερα γιατί «έχουν εμπειρία», να μη βλέπουν αυτά που κάνουν αλλά να εντοπίζουν με μεγάλη ευκολία αυτά που κάνουν οι άλλοι, να έχουν στερεότυπα δεδομένα που δεν τους κάνουν ευτυχισμένους αλλά θέλουν οι άλλοι να ακολουθούν.

6 Απρ 2012

Για το καθήκον


Όταν κάνουμε πράγματα μέσα από αίσθηση καθήκοντος, δεν είμαστε αληθινοί, αυθεντικοί, ενώ πιο συχνά αποδεικνύεται ότι δεν άξιζε. Επειδή όντως δεν άξιζε! Το καθήκον είναι επιβολή, είναι υποχρέωση και αφαιρεί την επιλογή, την αγάπη και την αφοσίωση.

Φτιάχνουμε κανόνες που ακολουθούμε, καθήκοντα που υπηρετούμε, υποχρεώσεις που δεν αμφισβητούμε, γιατί χτίσαμε σε ανύπαρκτη βάση τους εαυτούς μας και τις ζωές μας. Εν τέλει, παγιδευτήκαμε, σε ένα ξένο κόσμο που νοιώθουμε ότι δεν μας ανήκει και από τον οποίο θέλουμε να δραπετεύσουμε. Ο κόσμος που καλούμαστε, ως πρόκληση, αυτή τη στιγμή να γκρεμίσουμε, είναι ο εσωτερικός κόσμος της πλάνης που δεσμεύει το νου και κλείνει την καρδιά μας. Όμως φοβόμαστε να το κάνουμε, και έτσι επιτρέπουμε το γκρέμισμα του εξωτερικού κόσμου της εκδήλωσης που φαίνεται να μη μπορούμε να σταματήσουμε.

31 Μαρ 2012

Ποια περιγραφή να δώσω;


Κάθε φορά που μου ζητείται να δώσω μια περιγραφή του τι κάνω, το αστείο είναι, ότι βρίσκομαι μέσα σε ένα τεράστιο κενό. Πώς να περιγράψω κάτι που δεν ξέρω, που δεν ελέγχω και που ποτέ δεν μένει ίδιο ή στάσιμο αλλά το δημιουργώ κάθε στιγμή;

Ναι, δίνω μαθήματα, διδάσκω. Αλλά τη λέξη «δασκάλα» ή δάσκαλος, δεν την υιοθετώ αβασάνιστα. Χρειάζεται μια ολόκληρη συζήτηση για το τι είναι πραγματικά ο δάσκαλος γιατί δεν υιοθετώ τον ορισμό που έχουμε συλλογικά πιστέψει.

19 Μαρ 2012

Ευγνωμοσύνη



Αν δεν ξεκινάμε τη μέρα μας με ευγνωμοσύνη, είναι σαν να μην ξεκινάμε καθόλου, απλά συνεχίζουμε από εκεί που ο επιφανειακός νους σταμάτησε, την προηγούμενη μέρα.

Ευγνωμοσύνη δεν είναι η συνήθης πρακτική, να βρίσκουμε εκείνα τα πράγματα που είμαστε, διαθέτουμε και έχουμε καταφέρει ώστε να αισθανόμαστε ευγνώμονες. Αυτή η τακτική αποκλείει πολλά αντίθετα που το εγώ χρησιμοποιεί εναντίον μας. Η πραγματική ευγνωμοσύνη είναι περιεκτική, περιλαμβάνει τα πάντα, αποκλείοντας τίποτα.

Όλα όσα βιώνουμε είναι αφθονία, με βάσει τον νόμο της αγάπης, που στην πραγματικότητα δηλώνει ότι τα πάντα γίνονται ΓΙΑ εμάς και ΑΠΟ εμάς, όχι εναντίον μας ή από κάποιον άλλον. Το να είμαστε ευγνώμων για όλα, μας βοηθά να βγούμε από τον νου που διαχωρίζει και απομονώνει, περιορίζοντας την αντίληψη μας.

Ο επιφανειακός νους επίσης, χρησιμοποιεί την ευγνωμοσύνη για να κρύβει όλα όσα φοβάται να βλέπει - μια κατάσταση στην οποία πολλοί υποστηρικτές της θετικής σκέψης παγιδεύονται. Όντας πρόθυμοι να αντιληφθούμε πού και με ποιο τρόπο έχουμε επιτρέψει την έλλειψη να εισχωρήσει στη ζωή μας, γινόμαστε υπεύθυνοι. Είμαστε πρόθυμοι να αναγνωρίσουμε και να διαλύσουμε οποιεσδήποτε περιοριστικές πεποιθήσεις μας παγιδεύουν και μας περιορίζουν σε μια διεστραμμένη όψη της πραγματικότητας που βιώνουμε. 

10 Μαρ 2012

Εκτός θέματος



Είναι σημαντικό ο καθένας να έχει βρει το δικό του βήμα έκφρασης, ύπαρξης και εκδήλωσης. Το blog αυτό, είναι ένα από τα δικά μου βήματα που σταδιακά καταλαβαίνω, απελευθερώνοντας όλο και περισσότερο τον εαυτό μου από το κυνήγι της εικόνας του, ότι έχει να προσφέρει. Διαφορετικά, κανένας μας δεν θα είχε λόγο ύπαρξης. Εδώ λοιπόν εκφράζομαι ελεύθερα, φωναχτά, απλά, αυθεντικά, όπως και αυτό που είμαι κάθε φορά.

Η ζωή, η έκδοση του πρώτου μου βιβλίου, με οδηγεί να γράφω, σκόρπια, το δεύτερο, έχοντας πάρει το βάπτισμα του πρωτάρη, που πάντα είναι λιγότερος από αυτό που πραγματικά είναι.
Διαπιστώνω, πιο τολμηρή και ελεύθερη πλέον, ότι αυτό που μ’ εμποδίζει να γράφω ή κάνει το γράψιμο (που αγαπώ) δύσκολο, είναι ότι «πρέπει» να κατηγοριοποιώ, να σκέφτομαι και να βάζω τίτλους, να ξεχωρίζω και να διαχωρίζω θέματα, να «παραμένω» στο θέμα μου αναλύοντάς το, να θυμάμαι τι έγραψα και να κρατάω στη μνήμη μου τους αυτό-επιβαλλόμενους διαχωρισμούς και κατατάξεις μου. Γιατί;

27 Φεβ 2012

Η Γυναίκα!



Νομίζω πως τις ουσιαστικότερες αλλαγές μπορεί να τις κάνει η Γυναίκα. Κάθε τι σημαντικό, καινούργιο, δημιουργικό, προέρχεται από τη Θηλυκή Αρχή, που ενυπάρχει στον κάθε άνθρωπο, είτε έχει γεννηθεί άνδρας, είτε γυναίκα.

Ίσως είναι πιο εύκολο (αν και αυτό δεν αποτελεί κανόνα) η γυναίκα να συνδεθεί με τη Θηλυκή Αρχή μέσα της. Αυτές οι Γυναίκες έχουν αισθανθεί το μεγαλύτερο βάρος ευθύνης, τη μεγαλύτερη θλίψη για τη συνεχιζόμενη άγνοια που εκφράζεται ως επιθετικότητα και ως καταπίεση. Αυτές οι Γυναίκες είναι οι ηρωίδες της Ισορροπίας του κόσμου μας, που συγκρατούν τις δυνάμεις της αυτοκαταστροφής, αντλώντας υπεράνθρωπες δυνάμεις από μέσα τους.

15 Φεβ 2012

"Η άλλη θέαση" - βιβλίο


Για όσους αναζητούν ένα βιβλίο που να μιλάει απευθείας στην καρδιά και όχι στον προγραμματισμό του νου. Για όσους ενδιαφέρονται για την ουσία και το νόημα της ζωής τους αλλά έχουν βαρεθεί τις θεωρίες και τα "ωραία λόγια" χωρίς αποτέλεσμα. Για όσους τολμούν να δουν αντικειμενικά τον εαυτό τους, τη ζωή τους, τα δημιουργήματα τους... "η άλλη θέαση" μπορεί να προσφέρει μια άλλη οπτική που  θα οδηγήσει αυτούς που είναι έτοιμοι να τη βρουν και να τη δουν μέσα τους.

Ρίξτε μια ματιά στο εσωτερικό του βιβλίου και αποφασίσετε αν σας ενδιαφέρει:
http://www.scribd.com/doc/81054161/%CE%97-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7-%CE%B8%CE%AD%CE%B1%CF%83%CE%B7

3 Φεβ 2012

Το εγώ και η παρατήρηση



Το εγώ νομίζει ότι μπορεί να παρατηρεί και υποθέτει ότι το κάνει. Στην πραγματικότητα, δεν έχει καμία τέτοια ικανότητα, ούτε κατανοεί την έννοια ή τη φύση της λειτουργίας της παρατήρησης. Όμως είναι αρκετά υπεροπτικό ώστε να προσποιείται ότι κατανοεί τα πάντα, απλά επειδή διαθέτει ένα σύμβολο (λέξη) για αυτά και επειδή μπορεί νοητικά να επιχειρηματολογεί τη θέση του, την (περιορισμένη) οπτική του.

Τίποτα που το εγώ κατανοεί ή ονοματίζει δεν είναι παρατήρηση. Γιατί το να παρατηρείς χρειάζεται να διαχωρίσεις τον εαυτό σου από το εγώ, να αντιληφθείς την απόσταση που υπάρχει (αλλά παραμένει κρυμμένη έως ότου συνειδητοποιηθεί) ανάμεσα στο εγώ και στον εαυτό σου. Η ίδια η πράξη της αποταύτισης είναι άβολη και οδυνηρή. Αλλά είναι αυτό που θα σε οδηγήσει στην παρατήρηση και την αληθινή της λειτουργία. Δεν πετυχαίνεις την παρατήρηση χωρίς την αποταύτιση. Είναι αδύνατον. Το εγώ πάντα θα σε παρασύρει πίσω στην κριτική, ενώ θα την ονομάζει παρατήρηση.

Μπορείς να διακρίνεις ποιο από τα δυο λειτουργείς (όποια λέξη και αν δίνεις) από το πού οδηγείσαι. Αν διαπιστώνεις ότι υπάρχουν εξωτερικοί εχθροί, αν βλέπεις «εγώ» και «οι άλλοι» και αν οι πράξεις σου στην καθημερινότητά σου παραμένουν ίδιες, τότε ξέρεις ότι εξασκείσαι στην κριτική του εγώ, έχοντας παρασυρθεί σε μια περιοριστική πραγματικότητα. Αν όμως παρατηρείς, τότε διευρύνεται άμεσα το πεδίο αντίληψής σου, μαθαίνεις ή ανακαλύπτεις πτυχές του εαυτού σου και των άλλων που δεν έβλεπες προηγουμένως ούτε υπήρχε η παραμικρή υπόνοια ότι υπήρχαν. Αρχίζεις να κατανοείς τη σύνδεση και αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη για όλα όσα η ζωή σου προσφέρει, βοηθώντας σε να κατανοείς, να αλλάζεις. Οι πράξεις σου γίνονται λιγότερο μηχανικές, αλλάζουν, καθώς μετατοπίζεσαι και γίνεσαι περισσότερο ο εαυτός σου.

26 Ιαν 2012

Η ισορροπία είναι αναπόφευκτη



Βρισκόμαστε σε μια εποχή στην οποία πολλά αποκαλύπτονται και πρόκειται να αποκαλυφθούν. Θα πρέπει να έχεις καλλιεργήσει τη λειτουργία της παρατηρητικότητας για να μπορείς πραγματικά να αντιληφθείς το θέατρο που διεξάγεται.