Σελίδες

27 Απρ 2009

Η «ΖΩΝΗ ΑΝΕΣΗΣ»



Πότε γνωρίζεις ότι έχει έρθει η ώρα να προχωρήσεις;

Όταν δεν μπορείς να βρεις μέσα σου ούτε ένα λόγο ικανό να σε κρατήσει εκεί που βρίσκεσαι, και το άγνωστο μοιάζει λιγότερο τρομακτικό από το κενό που αισθάνεσαι μέσα σου.

Σίγουρα δεν υπάρχουν εγγυήσεις πουθενά, είτε παραμένεις στο ίδιο σημείο είτε ρισκάρεις να προχωρήσεις προς το άγνωστο. Κάθε απόφαση, από μόνη της, αποτελεί ένα ρίσκο γιατί κάθε απόφαση είναι πάντα ανάμεικτη με θετικά και αρνητικά στοιχεία που πρέπει να ισορροπήσεις στο επίπεδο της καρδιάς.

Η λογική μπορεί να σε σταματάει για λίγο και να σε αναγκάζει να λογαριάζεις ρόλους, θέση, κύρος, οφέλη και απώλειες, περισσότερο απ’ όσο θα ήθελες. Αλλά εν τέλει, η αδιάψευστη εσωτερική φωνή γίνεται όλο και πιο έντονη και εσύ αδυνατείς να την αγνοείς, καθώς ζητά επίμονα την προσοχή σου. Τότε ξέρεις ότι δεν γίνεται άλλο να αναβάλλεις, ότι έχει έρθει η ώρα για δράση – οποιαδήποτε δράση, φτάνει να μετακινηθείς, φτάνει να βγεις από τη «ζώνη άνεσης» και βολέματος όπου έχεις βαλτώσει.

Είναι μια παραπλανητική παραίσθηση. Η «ζώνη άνεσης» σε προστατεύει φαινομενικά από σφάλματα, την αποτυχία, την απόρριψη, την απογοήτευση και τα ρίσκα που σε τρομάζουν. Προσφέρει μια παραπλανητική αίσθηση ασφάλειας και ελέγχου όλων όσων γνωρίζεις ήδη και θεωρείς οικεία, καθώς η ζωή σου περνάει από δίπλα σου με επαναλαμβανόμενο τρόπο προσφέροντας σου μόνο ρουτίνα, άγχος και το αδυσώπητο αίσθημα της ανολοκλήρωσης.


Η «ζώνη άνεσης» σου παρέχει το «δικαίωμα» να κρίνεις, να κατηγορείς και να ψάχνεις εχθρούς έξω από τον εαυτό σου. Είναι μια κατάσταση θυματοποίησης καθώς αρνείσαι την ευθύνη της ζωής σου και τη δική σου συμβολή σε ότι αποτελεί την πραγματικότητα σου.

Μπορείς να «ξεκουραστείς» στη «ζώνη άνεσης» για κάποιο διάστημα, χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε δικαιολογία χρειάζεσαι για να το κάνεις, μέχρι να ανακτήσεις την εσωτερική σου δύναμη. Κάποιοι μένουν εκεί όλη τους τη ζωή, μετανιώνοντας όταν πλησιάζει ο θάνατος, για τη ζωή που έχουν οι ίδιοι επιλέξει: μια ζωή κενή, γεμάτη πίκρα και άπειρους συμβιβασμούς.

Όμως μόνο εσύ μπορείς να αναλάβεις την ευθύνη για τα όνειρα σου, όσο παράλογα και αν μοιάζουν στον υπόλοιπο κόσμο. Μόνο εσύ μπορείς και πρέπει να τα κάνεις πραγματικότητα, προσφέροντας το καλύτερο που μπορείς για το καλό του Εαυτού σου και όλων όσων είναι γύρω σου.

Δεν βρισκόμαστε εδώ μόνο για να επιβιώνουμε, να συμβιβαζόμαστε ή να επιτιθέμεθα σε άλλους για τις δικές μας ελλείψεις. Βρισκόμαστε εδώ για να εκφράζουμε αυτό που Είμαστε και ποτέ δεν θα ανακαλύψεις ποιος Είσαι αν εξακολουθείς να ζεις στη «ζώνη άνεσης» για υπερβολικά μεγάλα χρονικά διαστήματα.

3 σχόλια:

  1. katerina4/28/2009

    Η ζώνη άνεσης πράγματι πρέπει να χρησιμεύει ως ανάπαυλα και μάλιστα πολύ προσωρινή.Έπειτα πρέπει να προχωρούμε και να μη μένουμε στάσιμοι γιατί όταν
    εμείς δεν αποφασίζουμε να το κάνουμε αναλαμβάνει η ζωή να το κάνει για μας και συνήθως με λίγο ανορθόδοξο και ασύμφορο τρόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος11/10/2011

    Έμεινα για πάρα πολλά χρόνια στην ζώνη άνεσης...
    Πράγματι δεν απογοητεύτηκα, δεν ρίσκαρα, δεν απέτυχα, δεν έκανα λάθη.....συνεχώς έκρινα τους άλλους και για όλα έφταιγαν οι άλλοι και όχι εγώ.
    Αλλά ΔΕΝ ΕΖΗΣΑ....ΤΙΠΟΤΑ!!
    Η ζωή δεν εχει καμία αξία αν δεν κυνηγήσεις τα ονειρά σου. Αν δεν ψάξεις να βρεις τι είναι αυτό που θα σε κάνει ευτυχισμένο.
    Λένε "Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες".
    Από τότε που το εφάρμοσα έχω έρθει πιο κοντά στην ευτυχία. Και συνεχίζω, προσπαθώ καθημερινά να πετύχω τους στόχους μου, χωρίς να φοβαμαι πια, γιατί ξέρω καλά ότι αν δεν δράσω δεν θα αλλάξει τίποτα στην ζωή μου. Ακόμη και αν δεν φτάσω στην "Ιθάκη" θα εχω γευτεί την χαρά του ταξιδιού και δεν θα το έχω αποθημένο, γιατί έκανα ότι μπορούσα και δεν κρύφτηκα πίσω απο τους φόβους μου και τις ανασφαλειές μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό που ζεις τώρα ΕΙΝΑΙ η Ιθάκη. Χαίρομαι όταν τέτοια σχόλια φτάνουν στο blog μου, σε ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή