tag:blogger.com,1999:blog-8889704323818568152024-02-08T02:58:19.446+02:00Εναλλακτική Μάθησηη μάθηση ξεκινά από την αυτο-εκτίμηση και την αυτο-αποδοχήxristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.comBlogger79125tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-371377989435919972016-03-31T11:36:00.000+03:002019-03-31T09:12:00.189+03:00Παιδεία ή "πνευματικότητα"; <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWN_nDVRbNDbMWVIi1V7wexQmIR71DmXDeIVaOA_Q93P3r-UvxDx9sutbepiAcoj1AAwj8sop3xP1P6hr6yzef_B75h4sYIWWItez01r3S8oqYTsZsDERM3uhnYXygzJ3NzAP_p9Tkvu1B/s1600/shutterstock_79547737-1024x1024.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWN_nDVRbNDbMWVIi1V7wexQmIR71DmXDeIVaOA_Q93P3r-UvxDx9sutbepiAcoj1AAwj8sop3xP1P6hr6yzef_B75h4sYIWWItez01r3S8oqYTsZsDERM3uhnYXygzJ3NzAP_p9Tkvu1B/s320/shutterstock_79547737-1024x1024.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
Αυτό που ονομάζουμε "παιδεία" αλλά συνεχίζουμε να συγχύζουμε με την "εκπαίδευση" είναι αυτό που θα έπρεπε να ξεκινάει από πολύ νωρίς στη ζωή μας και να συνεχίζεται, συνειδητά και με συνεισφορά (σε όλα τα επίπεδα) μέχρι το τέλος της ζωής μας. Τα σημαντικά τα αφήνουμε στην τύχη. Μετά τρέχουμε για θεραπεία...<br />
<br />
Τι είναι "παιδεία" τελικά; Είναι πολύ απλά - αν και όχι τόσο απλή η κατήχηση/απόκτηση της - η γνώση του Εαυτού: ένα ενιαίο σύνολο λειτουργιών, επιπέδων ύπαρξης, αρμονικής συνύπαρξης με τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Δεν είναι εκπληκτικό το πώς το έχουμε ανάγει αυτό σε "πνευματικότητα" αλλά όχι πρακτικότητα, έξω αλλά όχι μέσα στις καθημερινές λειτουργίες μας, τους ρόλους μας, τη σκέψη μας;<br />
<a name='more'></a><br />
Η "παιδεία" μπορεί να έχει υπαρκτούς ξύλινους ορισμούς, όμως δεν έχουν ουσία, δεν έχουν εφαρμογή, στερούνται πρακτικής, απλής κατανόησης. Συμπεραίνουμε οι περισσότεροι καταχρηστικά, πως δεν είναι καν θέμα που θα έπρεπε να μάς απασχολεί, εκτός αν έχουμε παιδιά και τότε πάλι, μιλάμε για εκπαίδευση, αγνοώντας τη διαφορά.<br />
<br />
Δεν μπορούμε να μιλάμε για συνειδητή παρουσία στη ζωή μας εφόσον έχουμε ξεχάσει να θέτουμε ερωτήματα, ν' αμφισβητούμε τη σκέψη μας, ν' αναρωτιόμαστε για την καθαρότητά της. Η "παιδεία" είναι μια τεράστια έννοια, κάπως αφηρημένη, όπως όλες οι αφηρημένες έννοιες βρίσκονται συγκεχυμένες μέσα μας, καταχωρημένες ασυνείδητα, ενισχύοντας τον ασυνείδητο προγραμματισμό μας και τις αυτοματοποιημένες αντιδράσεις μας.<br />
<br />
Είναι κάτι που αποκτάμε "από μόνοι μας"; Αυτόματα; Φυσιολογικά; Εμπειρικά; Πώς; Πότε; Με ποιο τρόπο; Είναι "επάγγελμα"; Μπορούμε να το μάθουμε, να το εξασκήσουμε; Ανήκει στους καταλόγους επαγγελμάτων στα οποία μπορούν να αναφερθούν οι σύμβουλοι επαγγελματικού προσανατολισμού ή οι κατάλογοι της εφορίας;Πάντα με συνέπαιρναν οι ερωτήσεις!<br />
<br />
Πώς λειτουργεί η γραμμική σκέψη;<br />
<br />
Πώς συνδέεται το υποσυνείδητο με το παρόν μας, με το σώμα μας, με το πεδίο αντίληψής μας;<br />
<br />
Τι είναι η μνήμη, λειτουργικά και πρακτικά; Υπάρχουν πεδία/επίπεδα μνήμης; <br />
<br />
Γιατί ο γραμμικός χρόνος έχει τόση δύναμη στη σκέψη μας, στην καθημερινή παρουσία μας; Το μέλλον είναι πράγματι τόσο άγνωστο όσο φαίνεται; Μπορούμε να το "ελέγξουμε";<br />
<br />
Πώς λειτουργούν το αριστερό και το δεξί ημισφαίριο του νου; Ποια είναι η θέση και ο σκοπός ύπαρξής τους στον κόσμο μας, στην καθημερινότητά μας; Γιατί χρειάζεται η αξιοποίηση και των δυο; Γιατί αντιλαμβανόμαστε καθαρά πέρα από την ξεχωριστή θέαση του καθενός και πώς;<br />
<br />
Τι έχουν να μας διδάξουν τα δυσλεκτικά, αυτιστικά, ΔΕΠΥ, Asperger's, Down παιδιά και τι μπορούμε να μάθουμε από τη σχιζοφρένεια, τη διπολική διαταραχή, την κατάθλιψη και άλλα σύνδρομα που έχουμε δημιουργήσει; <br />
<br />
Ποια σημασία έχουν τα γεγονότα της ζωή μας, οι λεπτομέρειες της καθημερινότητάς μας, οι αποφάσεις, οι φόβοι, οι επιλογές, οι υποχρεώσεις, οι επιθυμίες μας και πώς συνδέονται όλ' αυτά μεταξύ τους;<br />
<br />
Γιατί δεν αλλάζουμε (ουσιαστικά παρά μόνο επιφανειακά) μελετώντας προηγούμενες διδασκαλίες άλλων αλλά και γιατί αυτό είναι αναγκαίο;<br />
<br />
Με ποιο τρόπο το παρελθόν είναι όμοιο με το παρόν μας, με ποιο τρόπο είναι διαφορετικό και γιατί δεν το αντιλαμβανόμαστε σε πραγματικό χρόνο; Μπορούμε να "απαλλαγούμε από το παρελθόν" μας; Θα έπρεπε; <br />
<br />
Έχουμε "ελεύθερη βούληση" ή μόνο νομίζουμε πως έχουμε; Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι;<br />
<br />
Τι ρόλο παίζουν οι άλλοι στη ζωή μας; Πώς μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας μέσα από αυτούς; Βλέπουμε αυτούς πραγματικά (όπως νομίζουμε) ή τον εαυτό μας μέσα από αυτούς; Ισχύουν και τα δυο και με ποιο τρόπο;<br />
<br />
Με ποιους τρόπους αυτοπεριοριζόμαστε; Πώς συντηρούμε οικειοθελώς ότι δεν θέλουμε;<br />
<br />
Ζούμε πράγματι ό,τι δεν θέλουμε γιατί "το έλκουμε"; Ισχύει όντως ο "Νόμος της Έλξης" όπως έχει προβληθεί και πώς (αν ισχύει);<br />
<br />
Γιατί αρρωσταίνουμε και γιατί δεν θεραπευόμαστε (εφόσον πιστεύουμε πως ξέρουμε το γιατί);<br />
<br />
Γιατί οι σχέσεις μας δεν λειτουργούν αλλά και γιατί συνεχίζουμε να επιλέγουμε τη δυστυχία διατηρώντας τες;<br />
<br />
Τι είναι ο "προγραμματισμός" μας και πώς μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σ' αυτόν; Γιατί αυτό είναι αναγκαίο;<br />
<br />
Γιατί φοβόμαστε το άγνωστο, το χάος, το θάνατο, το σκοτάδι, τη ζωή, το φως;<br />
<br />
Τι είναι πραγματικά η "πνευματικότητα" και ποια η σχέση της με την "παιδεία", με την πρακτική, καθημερινή ζωή μας, με τον εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο μας , ταυτόχρονα; <br />
<br />
Οι ερωτήσεις μάς μετακινούν αν τις τολμούμε. Σαφώς δεν είναι μόνο αυτές, αλλά είναι μόνο ένα πολύ μικρό δείγμα ενός τρόπου σκέψης που έχουμε πολύ νωρίς αφήσει πίσω μας, πιστεύοντας πως έχουμε κατακτήσει ό,τι χρειαζόμαστε για να πορευόμαστε ώριμα και υπεύθυνα στη ζωή μας....εξακολουθώντας να ψάχνουμε νόημα, να αρρωσταίνουμε, να ζούμε στο φόβο και στον πόνο, περιμένοντας κάτι ν' αλλάξει στο μέλλον...<br />
<br />xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-65800870852615827652015-09-23T10:50:00.000+03:002015-09-23T10:50:07.509+03:00Ξέφρενη πορεία στο πουθενά<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYJwkDKddyIaqfAhChylb7komD60CII83m_N1Qev1hptZWUBe0apgY4pthj7uadQRqxieHAveYCQliWDnFjWFjBtuycyySXyfPYqmQIhLlHltivpz5GxJBQlK00OIKqMbODhG-NTUrUpNW/s1600/4113871-virtual_reality-matrix_reloaded.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="233" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYJwkDKddyIaqfAhChylb7komD60CII83m_N1Qev1hptZWUBe0apgY4pthj7uadQRqxieHAveYCQliWDnFjWFjBtuycyySXyfPYqmQIhLlHltivpz5GxJBQlK00OIKqMbODhG-NTUrUpNW/s320/4113871-virtual_reality-matrix_reloaded.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Είναι απλά τα πράγματα και ταυτόχρονα, γι' αυτόν ακριβώς το λόγο είναι δύσκολα. Όσες φορές κι αν το γράψω και όποιο τρόπο κι αν εφεύρω για να το κάνω, δεν μπορεί να γίνει κατανοητό, παρά μόνο υποκειμενικά και βιωματικά. Παραμένει δηλαδή, η κατανόηση, διαδικασία...<br />
<br />
Είναι δύσκολο γιατί εκπαιδευόμαστε από το σχολείο και την κοινωνία, να σκεφτόμαστε ανάποδα, παράλογα, νοητικά (μέσα από τις υπάρχουσες διαστρεβλωμένες ιδέες μας) και όχι πρακτικά, αντικειμενικά. Είναι από τους βασικότερους λόγους που αντιτίθεμαι στην υφιστάμενη παιδεία και εκπαιδευτικό σύστημα και <a href="http://denphgainosxoleio.blogspot.gr/" target="_blank">αρνούμαι δικαιωματικά</a> (με πράξη συνειδητής ανυπακοής στον εξαναγκασμό) να υποβάλω το παιδί μου σε αυτόν τον προγραμματισμό του τρόπου σκέψης του.<br />
<br />
Το πολύπλοκο ο γραμμικός νους δεν το κατανοεί, αδυνατεί να το συνθέσει και έτσι προχωράει ουσιαστικά "με τρύπες": άπειρα κενά, που δεν αντιλαμβάνεται, θεωρώντας όμως πως γνωρίζει, πως αντιλαμβάνεται καθαρά. Κι όμως, η ζωή προχωράει με φαινομενικά χαοτικά, άπειρα, ασύνδετα κομματάκια ενός γιγαντιαίου πάζλ, που αν δεν τα συνθέσουμε, δεν αποκτά ποτέ ουσιαστικό νόημα η ζωή μας ή ο κόσμος μας.<br />
<a name='more'></a><br />
Η προσπάθεια που συντελείται εδώ και χρόνια, σε πληροφοριακό επίπεδο, να βγούμε από τα αδιέξοδά μας, να κατανοήσουμε και να αλλάξουμε τον κόσμο μας, εξακολουθεί να έχει κύριο πεδίο δράσης μας το εξωτερικό και όχι το εσωτερικό πεδίο δράσης μας.<br />
<br />
Πολλοί τομείς συνεχίζουν να βρίσκονται απομονωμένοι ο ένας από τον άλλον, μη καταφέρνοντας οι άνθρωποι να συνεννοηθούν μεταξύ τους, αφού λείπει η εσωτερική, βιωματική, ατομική σύνδεση. Αν μιλήσεις σε ένα γιατρό για την εκπαίδευση και τον τρόπο που σκεφτόμαστε, θα θεωρήσει πως είναι ένα θέμα που δεν τον ενδιαφέρει και το αφήνει στους "ειδικούς". Αν μιλήσεις σε ένα δικαστή για την ύπαρξη και την πορεία της ψυχής αλλά και της προσωπικότητας στη γραμμική ζωή, θα σε επαναφέρει στους νόμους που δεν αντιλαμβάνεται πως είναι οι πλείστοι παράλογοι και θα σε παραπέμψει σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο κ.ο.κ. <br />
<br />
Σε ποιο οικείο πεδίο όμως...και εκεί που χρειάζεται ο καθένας μας να επιστρέψει, κάποια στιγμή, σοβαρά στην πορεία της ζωής του:<br />
<br />
- Γιατί θέλω να διορθώσω το δυσλεκτικό παιδί μου όταν δεν κατανοώ τον τρόπο που σκέφτεται αλλά πίστεψα τους "ειδικούς", πως έχει κάποια ανεπάρκεια;<br />
<br />
- Γιατί προσπαθώ να πείσω το παιδί μου να αγαπά το σχολείο, το διάβασμα, τη δουλειά, όταν εγώ βαριέμαι τη δουλειά μου, δεν έχω βρει το νόημα της ζωής μου, εξακολουθώ να έχω άπειρα ερωτήματα που δεν τολμώ να απαντήσω και δεν έχω ιδέα προς τα πού πάω και γιατί;<br />
<br />
- Γιατί συνεχίζω να θέλω να πετυχαίνουν οι σχέσεις μου, ψάχνοντας το "έτερον ήμισυ" (είτε φανερά είτε όχι) όταν ακόμα δεν τα έχω βρει με τον Εαυτό μου, δεν ξέρω ποια είμαι και θεωρώ πως "οι αποτυχίες μου" δεν οφείλονται σε μένα, στον τρόπο που σκέφτομαι, αλλά στην "τύχη" μου, στη "μοίρα", στους άλλους;<br />
<br />
- Γιατί εξακολουθώ να θέλω οι άλλοι ν' αλλάξουν, η κοινωνία να διορθωθεί, όταν εγώ αρνούμαι να το κάνω, όταν φοβάμαι να μετακινηθώ από τις ιδέες μου, τις κρυφές πεποιθήσεις μου και δεν αντιλαμβάνομαι τις κρυμμένες ανάγκες μου;<br />
<br />
- Γιατί συνεχίζω να πληρώνω φόρους που δεν ξέρω γιατί τους πληρώνω και σε ποιον, συνεχίζω να υπακούω νόμους που θεωρώ άδικους, συνεχίζω να υποδουλώνομαι σε όλα όσα θεωρώ πως δεν μπορώ να αλλάξω, κατηγορώντας "το σύστημα" πως με δεσμεύει;<br />
<br />
- Γιατί συνεχίζω να αναζητώ την ασφάλεια, τη σιγουριά, το γνώριμο, βλέποντας πως η ζωή είναι απρόβλεπτη, τα πάντα κινούνται, μεταβάλλονται αλλά εγώ μένω στο παρελθόν, αδυνατώντας ουσιαστικά να ελέγξω οτιδήποτε;<br />
<br />
- Γιατί εξακολουθώ να αναζητώ "πυροσβεστικές" μεθόδους θεραπείας, θεωρώντας πως οι αιτίες της ασθένειάς μου βρίσκονται "εκεί έξω" (όπως και η θεραπεία μου), αγνοώντας τις σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις, τη σοφία που έχουμε στη διάθεσή μας μεγάλων ανθρώπων που εντόπισαν το νόημα και τη σημασία της ζωής αλλά και τη θεραπεία της προσωπικότητας/γνώση του Εαυτού μας; <br />
<br />
- Γιατί αρνούμαι να πληροφορούμαι, να εξελίσσομαι και να μαθαίνω, θεωρώντας πως πρέπει να γνωρίζω και πως οφείλω "κάποια στιγμή να ξέρω και να καταλήγω σε μια συμπαγή, σίγουρη και ακλόνητη προσωπικότητα" που δεν αναιρεί, δεν αμφισβητεί, δεν αναθεωρεί και δεν δικαιούται να αναζητεί;<br />
<br />
Πολλά τα γιατί.... τα πιο πάνω είναι απλά η κορυφή ενός παγόβουνου, που το μέγεθός του και το βάθος του εξακολουθεί να είναι αόρατο στον επιφανειακό, γραμμικό νου. Τι περιμένουμε ν' αλλάξει; Ποιος περιμένει; Ποιο είναι αυτό το υποκείμενο που αγνοεί την ουσία του, που εξακολουθεί να είναι θύμα και θύτης μαζί, παρασύροντας μαζί του - εν αγνοία του - όλους τους άλλους, τα παιδιά του, την κοινωνία ολόκληρη;<br />
<br />
Θεωρητικά, γνωρίζουμε να λέμε τα λόγια που μας βγάζουν από όλα τα αδιέξοδα. Αδυνατούμε όμως να δούμε πώς η θεωρία δεν ανταποκρίνεται στο πρακτικό μέρος της ζωής μας....άλλα λέμε, άλλα κάνουμε.<br />
<br />
Μαθαίνοντας να είμαστε "ενήλικες", ξεχάσαμε να παραμένουμε (ή καλύτερα να ΓΙΝΟΥΜΕ) παιδιά: να θέλουμε να μάθουμε, να θέλουμε να αμφισβητήσουμε, να θέλουμε να πειραματιστούμε, να ζούμε στο παρόν μας, να θέλουμε να είμαστε συνδεδεμένοι με τον Εαυτό μας, να θέλουμε να επιστρέφουμε στο κέντρο μας, να τολμούμε να φαινόμαστε αφελής/μικροί/αδύναμοι γιατί εκεί ακριβώς βρίσκεται η δύναμη και η αρχή της εσωτερικής γνώσης μας.<br />
<br />
Σε ένα τρελό χορό αντιθέτων, ψευδαισθήσεων, υποθέσεων, αντιλήψεων, εξακολουθούμε να χανόμαστε ανάμεσα στο "μόνοι" και στο "μαζί", αδυνατώντας να κατανοήσουμε τα απλά βήματα που χρειάζονται για να επιτύχουμε τη λύτρωση και την ωρίμανσή μας: την ιερή, εσωτερική και εξωτερική ένωση.<br />
<br />
Το ξέρουμε καλά αυτό, όσοι τολμούμε να ξαναγίνουμε, ταπεινά και θαρραλέα, μαθητές της ίδιας της ζωής, αφήνοντας πίσω μας την αλαζονεία της άγνοιας, σώζοντας τον εαυτό μας από τις νοητικές μας πλάνες, τον αχρείαστο πόνο και τη μιζέρια που συνοδεύουν όλους τους ουσιαστικά χαμένους και χαοτικούς "ενήλικες", αναλαμβάνοντας πρακτικά και αληθινά την ευθύνη της ζωής μας...του τρόπου που σκεφτόμαστε!<br />
<br />
Χριστιάνα Σοφία<br />
<br />xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-72784620670251179102013-06-15T10:20:00.000+03:002013-06-15T10:20:02.120+03:00Η Πραγματική Πρόκληση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimVSr5SI0D8Y05v95qatU87cw_oKpiNaSo2Q-DL4l0tiB3E_bIBVBGtDT4jaDdLZOSjTmczKa9fZFYdZGZnjLei_81XqCdTYH6Va32zQJzH4r-oyQrUwkagpdYzOvIGJ1dXYQWz_QGd6eX/s1600/Daybreak-at-Corcog-Maamturks-Challenge-2013.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimVSr5SI0D8Y05v95qatU87cw_oKpiNaSo2Q-DL4l0tiB3E_bIBVBGtDT4jaDdLZOSjTmczKa9fZFYdZGZnjLei_81XqCdTYH6Va32zQJzH4r-oyQrUwkagpdYzOvIGJ1dXYQWz_QGd6eX/s400/Daybreak-at-Corcog-Maamturks-Challenge-2013.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Οι μεγαλύτερες αλήθειες λέγονται
με απλά λόγια… που δεν κατανοεί ο άνθρωπος, γιατί τα διαστρεβλώνει σύμφωνα με
τη δική του προσωπική, υποκειμενική, περιοριστική αντίληψη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Γιατί η ζωή είναι συμβολική, τα πάντα είναι
συμβολικά, και η αλήθεια «κρύβεται» πέρα και πίσω από τα φαινόμενα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ας μη σταθούμε στο «ποιος» είπε κάτι και
ιδιαίτερα, ας μη σταθούμε στο πώς έχει ερμηνευτεί από τους διαχειριστές της
φυλάκισης της ψυχής μας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τα λόγια αυτά ανήκουν στο Χριστό:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><em><span lang="EL" style="color: #333333; line-height: 150%;">«Δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες
εισελεύσονται εις την βασιλείαν του Θεού! Ευκοπώτερον γαρ εστί κάμηλον δια
τρυμαλίας ραφίδος εισελθείν ή πλούσιον εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν».</span></em></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span lang="EL"><o:p></o:p></span></span><br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">«Πόσο δύσκολά αυτοί που έχουν χρήματα θα μπούν στη
βασιλεία του Θεού! Είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα μέσα από βελονότρυπα,
παρά να μπεί ο πλούσιος στη βασιλεία του Θεού».<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο καθένας μας έχει τις δικές του ιδέες στο άκουσμα
του ονόματος του Χριστού, για τη θρησκεία, σύμφωνα με τις δικές του εμπειρίες,
διδαχές και απόψεις, που έχει σχηματίσει, στην πορεία της ζωής του. Και αυτή
ακριβώς είναι η δυσκολία και το εμπόδιό μας. Επιτρέπουμε, εύκολα και πρόθυμα,
το παρελθόν να μας ορίζει, χωρίς να επεμβαίνουμε συνειδητά στις προηγούμενες
καταγραφές μας, επανεξετάζοντάς τες και επαναπροσδιορίζοντας τον εαυτό μας εκ
νέου.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τι εννοούσε ο Χριστός αληθινά και πώς συνδέεται με
την παροντική μας πρόκληση ως ανθρωπότητα;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Έχω διαπιστώσει στη ζωή μου ότι δεν χρειάζομαι
ερμηνευτές της αλήθειας και φύλακες της ψυχής μου. Ότι μπορώ, εγώ με τον Εαυτό
μου, να ανακαλύπτω την Αλήθεια, με απλό τρόπο, παίρνοντας απλά την πληροφορία
που χρειάζομαι τη δεδομένη στιγμή και διοχετεύοντάς την μέσα μου, συνθέτοντας
και επιτρέποντας στον Εαυτό μου να με οδηγήσει ορθά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Είναι γεγονός ότι το χρήμα έχει κατηγορηθεί για
όλα τα δεινά του κόσμου, κυρίως από αυτούς που το αγαπούν αλλά δεν το έχουν. Το
γνωστόν «να κατηγορούμε το μαχαίρι αντί να αναλαμβάνουμε την ευθύνη αυτού που
το κρατά», είναι μια πάγια και εύκολη τακτική αδυναμίας διεύρυνσης της
συνειδητότητάς μας. Βρήκαμε έναν βολικό, άψυχο εχθρό, να εκτοξεύουμε τα βέλη
μας, να στρέφουμε όλη την προσοχή μας (είτε έχουμε είτε δεν έχουμε χρήματα) και
να κοιμίζουμε ουσιαστικά το Πνεύμα μας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αλλά, τι εννοούσε, πολύ απλά ο Χριστός, που δεν
έχει κατανοηθεί ακόμα ή αρνούμαστε (βολικά) να δούμε;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Χριστός αναφερόταν γλαφυρά, στην κατάκτηση, στην
ιδιοκτησία… οποιαδήποτε μορφή κι αν αυτή παίρνει. Και οι πιο επικίνδυνες
μορφές, είναι οι αθέατες, όχι μόνο αυτές που φαίνονται και άρα εύκολα
ενοχοποιούνται.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τολμήστε να διευρύνετε τη θέαση της αντίληψής σας
και σκεφτείτε έξω από τα πλαίσια του περιοριστικού νου σας. Τι είναι και τι
εννοούμε «κατακτήσεις», ιδιοκτησία, γήινος ή εγωικός πλούτος;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Συνδέστε πληροφορίες που έχετε διαβάσει, ακούσει,
συναντήσει στην πορεία σας. Η σύνθεση είναι αναγκαία για να επιτευχθεί
διεύρυνση της συνειδητότητας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span lang="EL">Τα «υπάρχοντα» ή ο «πλούτος» είναι όλα όσα δεν
θέλουμε, όλα όσα δεν σκεφτήκαμε ποτέ ότι χρειάζεται να </span> <span lang="EL">αποχωριστούμε… και είναι πολλά αυτά…<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span lang="EL"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Είναι όλες οι «ασφάλειές» μας... Είναι όλα όσα
πιστεύουμε ότι «είμαστε» εμείς και που χωρίς αυτά, δεν θα μπορούμε να
υπάρξουμε, δεν θα είμαστε Εμείς. Για τον καθένα είναι διαφορετικά και
χρειάζεται να το ψάξει με τον Εαυτό του, με ευλάβεια, ειλικρίνεια και διάθεση
ταπεινής ομολογίας, έτσι ώστε να έχει επίγνωση (και άρα επιλογή) του εαυτού
του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">«Πλούτος» ή ιδιοκτησία είναι κατ’ αρχήν τα φανερά:
χρήματα, αποκτήματα, ιδιοκτησία, συσσώρευση αγαθών… που όμως αρνούμαστε να
σκεφτούμε τον εαυτό μας χωρίς αυτά. Γιατί κάποιος μπορεί να έχει πολλά χρήματα
ή ιδιοκτησία, αλλά να είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή, να τα αφήσει πίσω του, αν
αυτό τον καλεί ο Εαυτός του να κάνει. Δεν ορίζεται από αυτά και δεν ταυτίζει το
Είναι του με οτιδήποτε γήινο και προσωρινό έχει αποκτήσει. Διαχωρίζει δηλαδή
τον Εαυτό του από το Εγώ του και αντιλαμβάνεται ότι όλ’ αυτά είναι για να
χρησιμοποιεί, να τα σέβεται και να διαχειρίζεται ορθά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο πιο επικίνδυνος και ανασταλτικός παράγοντας όμως
για την εξέλιξη της ψυχής μας είναι ο αθέατος πλούτος, αυτός που περνά
απαρατήρητος από τη συνείδησή μας και μας καθιστά αδύναμους ως εκ τούτου.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Είναι όλο το ερμηνευμένο μας παρελθόν που
κουβαλάμε ως φορτίο στο νου και στην καρδιά μας. Μας εμποδίζει να κοιτάμε τον
κόσμο και τους άλλους με «καθαρή» ματιά, σαν παιδιά, εκ νέου, κάθε χρονική στιγμή,
κάθε νέα σχέση, κάθε νέο γεγονός. Το «νέο» παύει να έχει νόημα και όλα είναι
επαναλαμβανόμενα, ακολουθώντας μια ήδη διαμορφωμένη, περιοριστική πορεία.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span lang="EL">Είναι όλα τα συναισθήματα που δεν αναγνωρίζουμε,
δεν</span> <span lang="EL"> θεραπεύουμε και δεν
αποδεχόμαστε μέσα μας: πίκρα, φόβος, ενοχή, που συνεχίζουν ως θυμός, ζήλεια…<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span lang="EL"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Είναι όλες οι ήδη δομημένες θέσεις μας,
αντιλήψεις, θεωρίες, διδαχές που υιοθετήσαμε άκριτα, ανεξέταστα, χωρίς επίγνωση
του Είναι μας, της πορείας μας, της πραγματικής μας υπαρξιακής αναζήτησης. Το
μόνο που κάνουν οι περισσότεροι είναι να αλλάζουν «στέκια», όπου και όπως
βολεύει το παραπλανημένο εγώ τους. Αλλάζουν θρησκεία, κόμμα, συναναστροφές,
αλλά δεν βλέπουν ότι από το ένα κουτί απλά μεταφέρθηκαν σε ένα άλλο, εξίσου
παραπλανητικό και περιοριστικό. Δεν είναι αυτός ο σκοπός.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο σκοπός είναι να τιμήσεις την επιλογή της
γέννησής σου (τον τόπο, το έθνος, τη θρησκεία κλπ), μετουσιώνοντας αυτά που
πληροφορείσαι και παίρνεις, σε δική σου Γνώση, επικοινωνώντας άμεσα και ταπεινά
με τον Εαυτό σου (που δεν κάνει λάθη).<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Χρειάζεται να πάμε πέρα από τα φαινόμενα για να
επιτευχθεί αυτό. Πέρα από το φανερό, στο αόρατο, πέρα από οποιεσδήποτε έτοιμες
απαντήσεις και ερμηνείες, να συνθέσουμε τη δική μας Γνώση, παρατηρώντας και
εξετάζοντας μέσα από τα μάτια του Παρατηρητή, τον εαυτό (το εγώ) μας, τη ζωή
μας, τα πάντα γύρω μας. Χρειάζεται να αποστασιοποιηθούμε, να αποδεσμευτούμε από
τα σίγουρα, τα γνώριμα, όλα όσα θεωρούμε δεδομένα και αναλλοίωτα στη σκέψη μας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το έχω γράψει πολλές φορές με πολλούς
διαφορετικούς τρόπος.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ξεχάσαμε να είμαστε παιδιά… να κάνουμε ερωτήσεις, να
αμφισβητούμε ό,τι δεν ταιριάζει με το βαθύτερο Είναι μας, να κοιτάμε τον κόσμο
με δέος και αγνή περιέργεια ανακάλυψης, να αποδεχόμαστε και να αναγνωρίζουμε
τον εαυτό μας ως μοναδικό, ανεξάρτητα από τα εγωικά μας χαραχτηριστικά… που όλα
μας βοηθάνε να δούμε, να καταλάβουμε και να βγούμε από την προσωρινή,
περιοριστική μας ύπαρξη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αυτή είναι η πρόκληση και την απαντά ο καθένας
προσωπικά, με τον Εαυτό του:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τι φοβόμαστε να αποχωριστούμε;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ποιες ιδέες και καταχωρίσεις μας δεν τολμούμε να
αμφισβητήσουμε;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ποιες κρυφές μας σκέψεις δεν τολμούμε να
παραδεχτούμε; Ποια συναισθήματα έχουμε εκλογικεύσει, φτιάχνοντας ψεύτικους
θεούς και απανταχού εχθρούς;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Με ποια (συγκεκριμένη) περιοριστική ματιά βλέπουμε
τη ζωή μας και όλη την ύπαρξή μας;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κάπου σταματάει η εξωτερική πληροφόρηση και
χρειάζεται να τολμήσουμε να μείνουμε «μόνοι» με τον Εαυτό μας. Να ξεγυμνωθούμε
ταπεινά και να φανερώσουμε κρυμμένα κομμάτια μας. Να τολμήσουμε την πλήρη
αποδόμηση των φτιαχτών δεδομένων μας, για να βρούμε το Φως που όλοι ψάχνουμε,
και ενώ βρίσκεται πάντα μπροστά μας και φανερό, εμείς δεν το βλέπουμε. Για ένα
παιδί, όλα αυτά μοιάζουν απλά… αλλά το παιδί σύντομα εκπαιδεύεται να σταματά να
ψάχνει μέσα του, να κλείνει την επικοινωνία του Εαυτού του… Χρειάζεται να
θυμηθούμε…<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Για μας του ενήλικες, παραμένει μια πρόκληση… Η
Πρόκληση! Το οφείλουμε αρχικά στον Εαυτό μας, στο Πνεύμα μας, και έπειτα στα
παιδιά μας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><a href="http://greek.expandyourperception.com/h-pragmatikh-proklhsh/">http://greek.expandyourperception.com/h-pragmatikh-proklhsh/</a></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-60072522728125855392013-05-23T18:06:00.001+03:002013-06-15T10:21:02.942+03:00Συνδέοντας τα κομματάκια του πάζλ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgCapMiJQgb53liZzpCyXqnLT4Nj3uzHNnUUgj9XIirsp5K8cPhTqtKr_CqUWaZAWrWgv4EbVjUn4s6fsjGvlTWP-4dbuu4I1xEikdGIJwqlNE-VFrFwQ2idC1er3LjRTr63IfIziwyzSO/s1600/fire-and-water.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgCapMiJQgb53liZzpCyXqnLT4Nj3uzHNnUUgj9XIirsp5K8cPhTqtKr_CqUWaZAWrWgv4EbVjUn4s6fsjGvlTWP-4dbuu4I1xEikdGIJwqlNE-VFrFwQ2idC1er3LjRTr63IfIziwyzSO/s400/fire-and-water.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η εποχή της πληροφόρησης έχει δώσει τη θέση της στην εποχή των μοτίβων και των συσχετισμών.<br /><br />Αυτοί που είναι οι πιο ευτυχισμένοι, υγιείς, δημιουργικοί, που έχουν αφθονία, και τελικά είναι οι πιο «αφυπνισμένοι», είναι αυτοί που μπορούν να διεισδύσουν στην πραγματικότητα, να βλέπουν μοτίβα, να χρησιμοποιούν ολόκληρο το νου για να αποκωδικοποιούν την επιφανειακή πραγματικότητα.</span><br />
<div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Όλα όσα έχουν κρατηθεί απομονωμένα, αποξενωμένα και έχουν μελετηθεί ξεχωριστά, πρέπει πλέον να ενωθούν. Τα πάντα συνδέονται μεταξύ τους. Τα πάντα μας αφορούν και όλα όσα συλλαμβάνουν την προσοχή μας, ΕΙΝΑΙ εμείς.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />Η θεωρία δεν αρκεί πια, η απλή αποστήθιση και επανάληψη δεν εμπνέει γνώση. Το να γεμίζουμε το νου με ασύνδετες πληροφορίες, δεν αλλάζει αυτό την πραγματικότητά μας. Γυρνώντας από ειδικό σε γκουρού, δεν μας δίνει πίσω τη δύναμη της αυτοσυντήρησης, της αυτάρκειας και της αυτό-καθοδήγησης που μας ανήκει δικαιωματικά.<br /><br />Υπάρχουν άπειρα θέματα που δεν έχεις σκεφτεί ποτέ να αμφισβητήσεις, να συνδέσεις, να ρωτήσεις αν υπάρχει άλλη οπτική. Παραθέτω μερικά που θα προκαλέσουν το νου σου:</span><br />
<div>
<br /></div>
<i><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />Τι κοινό έχουν οι δυσλειτουργικές σου σχέσεις με τον τρόπο σκέψης του αριστερού ημισφαιρίου;<br /><br />Τι κοινό έχουν οι Δυσλεξία, η ΔΕΠ(Υ), ο Αυτισμός και άλλα σύνδρομα με τον τρόπο σκέψης του δεξιού ημισφαιρίου;<br /><br />Πώς συσχετίζεται η «αφύπνιση» με το δεξί ημισφαίριο και τι τελικά είναι η «αφύπνιση» σε πρακτικό επίπεδο;<br /><br />Τι κοινό έχουν η οικονομική αφθονία ή η έλλειψή της με τον δικό σου προγραμματισμό;<br /><br />Τι σχέση έχει η ασθένεια με τη μνήμη της Ψυχής και η θεραπεία με τον τρόπο σκέψης του δεξιού ημισφαιρίου;<br /><br />Τι σχέση η αποσχολειοποίηση με οτιδήποτε;<br /><br />Τι κοινό έχουν η εύρεση του σκοπού της ζωής σου, τα γεγονότα της ζωής σου με τον τρόπο σκέψης του δεξιού ημισφαιρίου;</span></i><br />
<div>
<br /></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Οι δημιουργικές ερωτήσεις είναι ανεξάντλητες…<br /></span><br />
<div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν υπάρχουν γνωστά βιβλία που να ενώνουν όλα τα κομματάκια του πάζλ μαζί.<br /><br />Δεν υπάρχουν μοναδικά σεμινάρια να παρακολουθήσεις, για να δεις τη μεγαλύτερη εικόνα ή το πάζλ του ΕΑΥΤΟΥ σου και της ζωής επίσης.<br /><br />Δεν υπάρχει τρόπος να ελευθερώσεις το νου και τη ζωή σου αν εξακολουθείς να βασίζεσαι στο νου που υπάρχει σε κουτάκια, όσο μεγάλο και εκλεπτυσμένο/εξαγνισμένο κι αν είναι το κουτί.<br /><br />Τώρα, όλα αυτά και πολύ περισσότερα, είναι διαθέσιμα σε όλους.<br /><br />Δεν έχουμε πλέον δικαιολογίες για να αναβάλλουμε ή να συνεχίζουμε να παριστάνουμε τα θύματα.</span><br />
<div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i></i></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><i><b>Ποτέ δε βρίσκεσαι σε αδιέξοδο όπως συχνά πιστεύεις. Αν το διαβάζεις αυτό, ίσως υπάρχει κάτι στο περιεχόμενό του που χρειάζεται να αναλογιστείς.</b></i></i></span></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
</i><br /><br />Πώς να προετοιμαστείς καλύτερα για τις συνεδρίες:<br /><br />Κάνε έναν κατάλογο των προβλημάτων – θεμάτων που σε απασχολούν σε αυτή τη φάση της ζωής σου και θα ήθελες να επιλυθούν.<br /><br />Να είσαι έτοιμος να αλλάξεις τις απόψεις και την αντίληψή σου αντί να θέλεις να αλλάξεις τους άλλους και τη ζωή.<br /><br />Σκέψου αν είσαι διατεθειμένος να απαλλαγείς από την «ιστορία σου», τα προβλήματά σου. Κανείς και τίποτα δεν αλλάζει αυτό που εσύ θέλεις να διατηρείς.<br /><br />Να είσαι ειλικρινής για να λαμβάνεις τις «σωστές» πληροφορίες, διαφορετικά θα υποθέτεις ότι δεν παίρνεις αυτό που θέλεις.<br /><br />Τα πάντα είναι αναμφίβολα, απόλυτα εμπιστευτικά.<br /><br />Να θυμάσαι ότι αυτός είναι ένας ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ τρόπος σκέψης, οπότε να είσαι προετοιμασμένος να μετατοπίσεις την αντίληψή σου, αλλά και τη ζωή σου.</span><br />
<div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Προσφέρονται ατομικές συνεδρίες Skype από €25. <br />Για περισσότερες πληροφορίες ή οποιεσδήποτε διευκρινήσεις, επικοινώνησε στο «autognosia.dyslexia@gmail.com»</span><br />
<div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<a href="http://greek.expandyourperception.com/syndeontas-ta-kommatakia-toy-pazl/"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;">http://greek.expandyourperception.com/syndeontas-ta-kommatakia-toy-pazl/</span></a></div>
</div>
</div>
xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-58684102055994112752013-04-10T17:12:00.000+03:002015-10-19T01:47:20.699+03:00Να είσαι συνεπής με τον εαυτό σου<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY7FpwAJaGsz0CkumQABiChGWwsLwV8JNM7G9FXLRVQvD18R3meZoL4OfwITJx37Yv0DlYOKfpUmeEEA84ZXgpIZ97ZlQ-geJRgtMAmU7CyKVV5dIWsPdqzrDYliXDrOrZwd7KoKQzoq2O/s1600/my_isness2_by_mysticalmike.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY7FpwAJaGsz0CkumQABiChGWwsLwV8JNM7G9FXLRVQvD18R3meZoL4OfwITJx37Yv0DlYOKfpUmeEEA84ZXgpIZ97ZlQ-geJRgtMAmU7CyKVV5dIWsPdqzrDYliXDrOrZwd7KoKQzoq2O/s400/my_isness2_by_mysticalmike.jpg" width="290" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Από όλα τα
μονοπάτια δικαιούμαστε να περάσουμε. Τα πάντα μπορούμε να υιοθετήσουμε, να
δοκιμάσουμε, να εξερευνήσουμε, να υπερασπιστούμε. Όχι μόνο δεν υπάρχει τίποτα
κακό σε αυτό, αλλά είναι και αναγκαία διαδικασία αυτό-αποκάλυψης και αυτό-ωρίμανσης.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Τα προβλήματα και
οι περιορισμοί ξεκινάμε όταν υποθέτουμε ότι έχουμε βρει την απόλυτη αλήθεια,
όταν είμαστε πεπεισμένοι ότι εμείς είμαστε οι σωστοί, όταν αρνούμαστε να
αμφισβητήσουμε τις ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ιδέες και θέσεις. Οι οδυνηρές ανατροπές ξεκινάνε
όταν θέλουμε να κρατήσουμε, όταν νομίζουμε ότι «φτάσαμε» και όταν απειλούμαστε συθέμελα
να μετακινηθούμε από την ασφάλεια του γνώριμου εγώ μας.</span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Πολλές φορές στη
ζωή μου, στο παρελθόν, νόμιζα ότι είχα βρει τη «μια και μοναδική αλήθεια» και
ότι τίποτα άλλο δεν θα μπορούσε να την μετακινήσει ή να την αντικαταστήσει.
Μάλιστα έκανα κάθε φορά την ίδια σκέψη: «καλά, πώς δεν το είχα δει πιο πριν;»
Στην πορεία διαπίστωνα, κάθε φορά, ότι τίποτα δεν είναι άσπρο – μαύρο, ότι
τίποτα δεν είναι ακλόνητο και τίποτα δεν αποτελεί τη «μια και μοναδική αλήθεια»,
όσο ελκυστική και αν φαινόταν αρχικά… ΕΙΔΙΚΑ όσο πιο ελκυστική φαινόταν αρχικά!
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Πολλοί άνθρωποι
δεν νοιώθουν ασφάλεια να αμφισβητούν τις ιδέες τους, επειδή έχουν ταυτίσει τον
εαυτό τους με αυτές. Όμως οι ιδέες αλλάζουν και ο εαυτός μας είναι διαχρονικός.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Τη στιγμή όμως που
πιστεύεις ότι οι ιδέες σου ΕΙΣΑΙ εσύ, εκεί ακριβώς ξεκινούν να σε δεσμεύουν και
να υποτάσσουν, θολώνοντας την κρίση σου. Τότε, υπηρετείς αυτές, κόντρα στον
εαυτό σου που αναγκαστικά σταματάς να τον ακούς, να του δίνεις την απαραίτητη
προσοχή. ΚΑΜΙΑ ιδέα δεν αξίζει την υποταγή του είναι σου: της διάκρισης, της ελεύθερης
βούλησης, της αλλαγής, της ψυχικής γαλήνης και της πνευματικής ωρίμανσής σου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Θέλουμε ο ένας να
αλλάξουμε τη γνώμη του άλλου, να πείσουμε για το δικό μας σωστό, να
τροποποιηθεί το σύμπαν για να ταιριάζει με τη δική μας θέαση. Και αυτό ακριβώς επιχειρούμε,
σχεδόν κάθε λεπτό της μέρας, σε κάθε μας συναλλαγή, σε κάθε σχέση, σε κάθε
γεγονός (ειδικά το αναπάντεχο) της ζωής μας. Έτσι συνεχίζουμε ορατούς και
αόρατους πολέμους, έτσι δημιουργούμε αρνητικές, δυσλειτουργικές σχέσεις και
τελικά απομονωνόμαστε. Έτσι βρισκόμαστε σε συνεχή διαμάχη με την ίδια τη ζωή
και τον εαυτό μας (που αγνοούμε).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Η μόνη υποχρέωση
και ευθύνη που έχουμε είναι να υπηρετούμε πιστά και με ευλάβεια τις ιδέες που υιοθετούμε,
ΟΣΟ τις πιστεύουμε, ΟΣΟ μας εκφράζουν και τις επιλέγουμε. Ταυτόχρονα καλούμαστε
να παρατηρούμε τι επίδραση έχουν αυτές οι ιδέες στη ζωή μας και να είμαστε
πρόθυμοι να τις επαναδιαπραγματευθούμε, κάθε στιγμή. Δεν καλούμαστε να
υπηρετούμε τις ίδιες ιδέες για όλη μας τη ζωή (αν και αυτό αποτελεί μια ακόμα
πεποίθηση – πρόγραμμα). Δεν είναι δυνατόν να έχουμε τις ίδιες ιδέες στα 20, στα
40 και στα 80. Αν αυτό συμβαίνει, το πιο πιθανόν είναι ότι δεν έχουμε κοιτάξει
ποτέ μέσα μας πραγματικά, δεν έχουμε τολμήσει την αμφισβήτηση ή επανεξέταση των
ιδεών μας. Σημαίνει ότι εξακολουθούμε να έχουμε πλήρη άγνοια του εαυτού μας, να
συμπορευόμαστε ουσιαστικά με έναν άγνωστο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Δεν έχουν όλοι το
ψυχικό σθένος να αμφισβητούν κάθετα, τα πάντα, και ούτε οφείλουν. Όμως έχουμε όλοι
υποχρέωση, απέναντι στον εαυτό μας, να είμαστε συνειδητοί και ειλικρινείς με
τον εαυτό μας ως προς το τι πιστεύουμε, τι υπηρετούμε και τι πράττουμε τελικά (υποστηρίζοντάς
το με διαφορετικές τεχνικές άμυνας που εφευρίσκει ο νους για να παραμένουμε στο
ψέμα μας). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Καλό είναι να
έχουμε το θάρρος να παραδεχτούμε ότι ΑΥΤΟ που πιστεύουμε είναι το τωρινό μας πιστεύω
και να τολμούμε να το κάνουμε πράξη στη ζωή μας. Να είμαστε δηλαδή συνεπής με
τον εαυτό μας. Το πρόβλημα ξεκινά όταν <u>δεν έχουμε την ικανότητα να
παρατηρούμε τον εαυτό μας στην δράση του</u>, γιατί μαθαίνουμε να κρίνουμε τους
άλλους και εμάς, με τον ίδιο τρόπο. Η μια πρακτική εμποδίζει την άλλη!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Βλέπω πολλά γύρω
μου που είναι τόσο εμφανή, εκτός για αυτόν που τα εκδηλώνει. Αντιφάσεις
φανερές, που όμως περνάνε εντελώς απαρατήρητες από το νου που έχει περιοριστεί
στη γραμμική, αναλυτική επικριτική λογική. Μικρά καθημερινά, που κρύβουν (χωρίς
να είναι ουσιαστικά κρυμμένα) την αλήθεια που αγνοούν οι άνθρωποι, δημιούργημα της
παράνοιας του προγραμματισμού του νου. </span><br />
<br />
<span lang="EL"></span><br />
<span lang="EL"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Οφείλουμε
ειλικρίνεια και την αλήθεια μας πρωτίστως στον εαυτό μας. Οι άνθρωποι μάθαμε να
κάνουμε το αντίθετο: να προσπαθούμε να είμαστε ειλικρινείς με τους άλλους αλλά
να λέμε ψέματα, συνέχεια, στον εαυτό μας. Ως επακόλουθο, χρησιμοποιούμε τις ιδέες
μας για να εναντιωνόμαστε σε ανθρώπους… Ταυτιζόμαστε με τις ιδέες μας, χωρίς να
συνειδητοποιούμε τις αντιφάσεις τους, τις συνέπειές τους, τα δικά μας δημιουργήματα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Τα πάντα ξεκινούν
με εμάς. Η θέαση είναι εντελώς υποκειμενική, όσοι κι αν τη συμμερίζονται. Πρώτα
αναλαμβάνουμε την ευθύνη της δικής μας θέασης και έπειτα κατανοούμε οποιαδήποτε
άλλη. Είναι όμως τόσο ελκυστικό και τόσο γλυκιά τροφή για το εγώ, να
υποστηρίζουν τις ιδέες σου όλο και περισσότεροι… τις κάνει να φαίνονται
αληθινές και ακλόνητες!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
Χριστιάνα Σοφίαxristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-38466548918393984062013-04-04T16:32:00.000+03:002013-09-26T17:26:02.466+03:00Η κατάρρευση του συστήματος... στο κατώφλι μας.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlK4ok-Afe8uEt063deE9EGPSP5TG9CegA6-7O6LL-HCiuBOAWiJKBF8Th6vXutbwXxY0D8IsUIPR-tqXdMscYat5dH1SK65RBBwaTP3BxDIhJhqT48qjMEvJTqK2ag6J-mspjdYcmB3Oa/s1600/destruction-world-by-grivet.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlK4ok-Afe8uEt063deE9EGPSP5TG9CegA6-7O6LL-HCiuBOAWiJKBF8Th6vXutbwXxY0D8IsUIPR-tqXdMscYat5dH1SK65RBBwaTP3BxDIhJhqT48qjMEvJTqK2ag6J-mspjdYcmB3Oa/s400/destruction-world-by-grivet.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Οι περισσότεροι παρακολουθούμε πανικοβλημένοι ή και ακινητοποιημένοι από έκπληξη, καθώς το οικονομικό κυρίως (το πιο εμφανές στους περισσότερους) σύστημα καταρρέει. Αυτή η κατάρρευση πλέον δεν είναι και τόσο μακριά μας, δεν αφορά μόνο κάποια μακρινά γεγονότα που παρακολουθούμε στην τηλεόραση. Και δεν πιστεύω ότι αυτό που χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή, είναι ακόμα περισσότερες οικονομικές αναλύσεις, συνομωσιολογικές θεωρίες ή να βρούμε «ποιος και τι φταίει.</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Αυτά τα έχουμε κάνει, επανειλημμένα, και τώρα και στο παρελθόν. Ιδιαίτερα σήμερα, στην εποχή της άμεσης πληροφόρησης, ο καθένας, όποιος κι αν είναι έχει μια άποψη, την οποία και εκφράζει. Πού μας έχει οδηγήσει αυτή η πρακτική; Έχουμε γίνει σοφότεροι; Έχουμε ανατρέψει ή αλλάξει οτιδήποτε ουσιαστικό; </div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
διαβάστε ολόκληρο το άρθρο <a href="http://synthesieautou.blogspot.gr/2013/04/blog-post_4.html" target="_blank">εδώ</a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-44010237706456055012013-03-30T13:42:00.001+02:002015-02-05T22:36:33.567+02:00Απλά!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSut6UnjB08v39mckvxVeZMeeLkQ_Fu41drtKj7g8Ic7khnUEOSYDB3L-4JWsBva1nDkhmygcBqv-aCzm2gdWyX4y6wqiFHDaIw6XnvenGkvfSKIMraYMuQP_8LNGjKsnwB01TkxyOqhCG/s1600/innocent_wish_by_spring_sky-d38bgoi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSut6UnjB08v39mckvxVeZMeeLkQ_Fu41drtKj7g8Ic7khnUEOSYDB3L-4JWsBva1nDkhmygcBqv-aCzm2gdWyX4y6wqiFHDaIw6XnvenGkvfSKIMraYMuQP_8LNGjKsnwB01TkxyOqhCG/s400/innocent_wish_by_spring_sky-d38bgoi.jpg" height="400" width="400" /></a></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Σήμερα έχω παιχνιδιάρικη διάθεση…</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Σα να έπεσαν οι πύργοι, τέλειωσαν τα δράματα. Τίποτα δεν έχει σημασία για αυτό το καθετί έχει απόλυτη σημασία.</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Κάν’ το καλά!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Εκφράσου όπως είσαι!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Τίποτα δεν έχει σημασία!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Παίζεις. Παίξε καλά!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Ζήσε τώρα!</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Ανακάλυψε την καρδιά σου. Ακολούθησέ την, μην την αμφισβητείς!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Αμφισβήτησε το νου, που σε θέλει σαν τρομοκρατημένο ποντίκι να επιβιώνεις αλλά να μη ζεις.</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Όλα είναι τώρα!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Ψάχνεις την αγάπη. Αλλά ήταν πάντα εδώ! Εσύ την εμποδίζεις, κρατώντας τα μάτια κλειστά!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Αφαίρεσε τις ιδέες, τις απόψεις, όλα όσα σ’ εμποδίζουν να τη βιώσεις… σε όλο το μεγαλείο της!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο νομίζεις, μόνο ο νους σου σ’ εμποδίζει, που έχεις εμπιστευτεί να σου δείχνει το δρόμο της καρδιάς!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Μην ψάχνεις την ασφάλεια, δεν θα τη βρεις. Μόνο κατάλαβε, συνειδητοποίησε, ότι όλα είναι ασφαλή!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Δεν κινδυνεύεις, δεν κατηγορείσαι, δεν οφείλεις, δεν περιορίζεσαι.</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Ποτέ δεν παραμένεις στάσιμος, απλά το νομίζεις.</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και μπορείς να το αποκαλύψεις αυτό!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Ζούσες σ’ ένα παραμύθι, φτιαχτής απομόνωσης. Εσύ επιλέγεις πότε θα τελειώσει!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Υπάρχουν κι άλλα παραμύθια, πολλές πλοκές, άπειρες πραγματικότητες!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Τίποτα δεν έχει σημασία!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Φτιάξε το δικό σου παραμύθι, όπως σ’ αρέσει. Αν δεν σ’ αρέσει, φτιάξε άλλο!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Γι’ αυτό είσαι εδώ, για να παίξεις!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Τα δράματα εσύ τα δημιουργείς και τελικά τα πίστεψες!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Βγες από το όνειρο, δικό σου είναι!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Ξύπνα!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Γέλα, κλάψε, ερωτεύσου, θύμωσε, απομονώσου, γλέντησε, δημιούργησε, κατέστρεψε, χάσου, ξαναβρές τον εαυτό σου… μπορείς τα πάντα!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Εσύ επιλέγεις!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Αν πάρεις οτιδήποτε στα σοβαρά, θα σε καταπιεί!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Δεν χρειάζεται. Όνειρο είναι!</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Κάποια στιγμή, ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ θα ξυπνήσεις και θα πεις: «Γιατί δεν το έζησα αλλιώς; Ποιος μ’ εμπόδισε να το ζήσω αλλιώς εκτός από τις ιδέες μου που πίστευα μοναδικές;»</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
<div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
Την ίδια στιγμή, η καρδιά σου θα σου πει: «Μα το έζησες, ΑΚΡΙΒΩΣ όπως το επέλεξες!»</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
</div>
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;">
<br /></div>
xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-50273489795538960232013-02-23T10:12:00.001+02:002015-09-01T22:18:05.221+03:00Η υπέρτατη μύηση και ο ρόλος του φόβου<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiTEHKm8Wqqj11HsuI8G1sAWsWU3wvniZB1QOV6KbIpiYzQlKY5JVZbXwMHzS8yY1ixCPc3m6Ctke2jLspnV4Bdq7QD0zf313-woIGprRA-LKV1ZA6RPI_OIHq-BiJHQSRUfeASvqQ2eSP/s1600/Perhaps-the-Dreams-are-of-SoulMates-Cameron-Gray.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiTEHKm8Wqqj11HsuI8G1sAWsWU3wvniZB1QOV6KbIpiYzQlKY5JVZbXwMHzS8yY1ixCPc3m6Ctke2jLspnV4Bdq7QD0zf313-woIGprRA-LKV1ZA6RPI_OIHq-BiJHQSRUfeASvqQ2eSP/s640/Perhaps-the-Dreams-are-of-SoulMates-Cameron-Gray.jpeg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Πολύ έχει
κατηγορηθεί…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Οι άνθρωποι έχουν
εκπαιδευτεί να φοβούνται το φόβο. Τον αποφεύγουν. Και έτσι αποφεύγουν να Δουν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ο φόβος είναι
βάσιμος. Σε οδηγεί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Είναι εργαλείο
και έχει κατηγορηθεί;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Όχι αρχικά…
αρχικά είναι εχθρός, σ’ εμποδίζει.</span></div>
<a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Όχι ο φόβος όμως,
αλλά η εκπαίδευσή σου. Έμαθες ότι πρέπει να τον αποφεύγεις. Έμαθες ότι το
πρόσωπό του είναι σκοτεινό, εχθρικό και ότι αποτελεί απειλή η σύμπλευση μαζί
του. Έμαθες ότι από αυτόν κινδυνεύει η ίδια η ύπαρξή σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Στην πορεία, και
όταν φιλέψεις μαζί του, όταν έχεις νικήσει την εκπαίδευσή σου, υψώνοντας το
ανάστημα της βούλησής σου, ο φόβος είναι η πυξίδα και ο οδηγός σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Σου δείχνει αυτό
που χρειάζεται ν’ αναλάβεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Είναι η οδός προς
την έκσταση της παντοδυναμίας της συν-δημιουργίας της πρόθεσής σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Σου δίνει
κατεύθυνση, αυτήν που ο μικρός εκπαιδευμένος εαυτός σου θα προσπαθήσει να σε
πείσει ν’ αποφύγεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Το σκοτάδι που
φοβάσαι, το άγνωστο που σε έμαθαν να αποφεύγεις αναζητώντας την ασφάλεια του
γνώριμου φωτός είναι ο δρόμος που θα κάψει τη φυσική σου όραση για να μπορέσεις
να Δεις μέσα από την όραση των πραγματικών σου ματιών.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Χρειάζεται να
φανείς αντάξιος ν’ αναλάβεις το πεπρωμένο σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Χρειάζεται να
νικήσεις τις προσταγές του μηχανικού, κοινωνικού εγώ, που σε θέλει λιγότερο από
αυτό που ξέρεις ότι είσαι πραγματικά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ο φόβος σε
καθοδηγεί να τολμήσεις κι ας πεθάνεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Οτιδήποτε
λιγότερο από αυτό που Είσαι πραγματικά, αποτελεί πνευματικό θάνατο, από τον
οποίο θ’ αργήσεις πολύ να ξυπνήσεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Η λήθη είναι
πόνος, ο χειρότερος πόνος που υπάρχει. Διαπερνά το σώμα και τον προσωρινό σου
εαυτό αγγίζοντας βαθιά την ταλαίπωρη ψυχή σου, που παγιδεύεις χωρίς να μπορείς
με οποιονδήποτε φαινομενικό, εξωτερικό τρόπο ν’ απελευθερώσεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Τίποτα γνώριμο
και προσωρινό δεν καταφέρνει να αφαιρέσει τον πόνο της λήθης που καίει τα
σωθικά σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ο εγκλωβισμός σου
στη δύνη της επανάληψης είναι η αυτό-επιβαλλόμενη σκλαβιά, στην οποία έχεις ρίξει
τον εαυτό σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Κάποια στιγμή
λύγησες, δεν φανερώθηκες, λιποτάχτησες. Έτσι βρέθηκες τώρα εδώ να αγωνίζεσαι,
να πονάς και να ψάχνεις αυτό που κάποτε έχασες γιατί φοβήθηκες να υπηρετήσεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Θα επαναλάβεις το
γνώριμο μονοπάτι της λήθης;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Θα τολμήσεις να
φανερωθείς και να εκδηλώσεις αυτό που πραγματικά έχεις έρθει για να είσαι;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Έχεις κάθε στιγμή
την επιλογή της ελεύθερης βούλησής σου, αλλά μόνο κάθε στιγμή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Το κλάμα και το
γέλιο πάνε μαζί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Στήνουν
ταυτόχρονα χορό η θλίψη για αυτό που πεθαίνει και η αχαλίνωτη χαρά για αυτό που
πρόκειται να γεννηθεί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Και εσύ νοιώθεις
να σκίζεσαι στα δυο, να χάνεις τα πάντα και ταυτόχρονα να ανυπομονείς να
κατέχεις τα πάντα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Είναι βάσανος μα
και λύτρωση μαζί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Όσο καθυστερείς,
τόσο πονάς και υποφέρεις. Αλλά η μέχρι τώρα καθυστέρησή σου ήταν η προετοιμασία
της μύησής σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Να θυμάσαι… το
δράμα είναι φτιαχτό… είναι όνειρο που παρουσιάζεται και αισθάνεσαι πραγματικό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Γίνε και πάλι
παιδί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Αφέσου στο χάος
της αυθόρμητης, πηγαίας σου έκφρασης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Είσαι ήδη!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ανέλαβε την
εκδήλωσή σου, αγνά, ταπεινά, απόλυτα σταθερά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Το να φανερωθείς
σημαίνει να είσαι ο εαυτός σου σε όλες τις στιγμιαίες εκδηλώσεις της ζωής σου.
Κάθε φορά που δεν θα το κάνεις, θα υποφέρεις σε κάποιο επίπεδο της ύπαρξής σου.
Και εσύ θα το ξέρεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ο δρόμος που
οδηγεί στο Φως είναι σκοτεινός. Είναι στρωμένος με το φόβο και το άγνωστο. Είναι
κάθε στιγμή, ταυτόχρονα διττός.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ενώ η απόλυτη
άγνοια για το επόμενο βήμα σου θα σε κατακλύζει, ταυτόχρονα η απόλυτη γνώση της
αφοσιωμένης φανέρωσης της πατημασιάς σου θα σε κυριεύει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Η απόλυτη θλίψη
αυτού που πεθαίνει θα συνυπάρχει με την απόλυτη έκσταση αυτού που γεννιέται.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Η πειθαρχημένη,
αφοσιωμένη προσπάθεια της μετακίνησής σου θα συνυπάρχει με το απελευθερωμένο,
ελαφρύ πέταγμα της ακινησίας της ύπαρξης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Κι ενώ θα
ξεσκίζεσαι από το αντίθετο τράβηγμα των δυνάμεων, ταυτόχρονα θα ενοποιείσαι σε
ένα εκστατικό χορό συγχώνευσής τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Είσαι έτοιμος;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Καμία μάχη που
έχεις κερδίσει μέχρι στιγμής δεν συγκρίνεται με αυτήν την απόλυτη μάχη της
ταυτόχρονης (απουσία χρόνου) συνύπαρξης κόσμων και δυνάμεων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Τώρα είναι η ώρα.
Δεν μπορείς τώρα να αναβάλεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Όλες οι ψυχές
(πλευρές του εαυτού σου) που μαζί τους είσαι συνδεδεμένος, περιμένουν τον
βηματισμό σου: μια αθέατη στα φυσικά σου μάτια κοσμική ιεροτελεστία
αλληλο-εξάρτησης και συν-δημιουργίας Όλο το σύμπαν παρακολουθεί την ελεύθερη
βούλησή σου. Είσαι πρωταγωνιστής σε ένα έργο που δεν υπάρχουν πρωταγωνιστές
αλλά που από σένα εξαρτώνται τα πάντα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Αντέχεις την
πρόκληση;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Όλη η
προετοιμασία σου υπήρξε για αυτήν την υπέρτατη μύηση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-63652320064492747362012-08-23T12:00:00.002+03:002013-06-15T10:21:41.542+03:00Τολμάς να αμφισβητήσεις τα δικά σου δόγματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCwUIYXhTgDMT6tiFldI6Qb2M-eMbKoZs1WKQoCgsrVa_mDBOpOPhEHXTn2KEDr93h89zqiBZpt__t7QMeuP53v3oCfFch_a8-9f7EN4eamqLBbhBDzWwxU_e3ees2KIOD8HclCxIKtDp_/s1600/God+&+Evil+Riders.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCwUIYXhTgDMT6tiFldI6Qb2M-eMbKoZs1WKQoCgsrVa_mDBOpOPhEHXTn2KEDr93h89zqiBZpt__t7QMeuP53v3oCfFch_a8-9f7EN4eamqLBbhBDzWwxU_e3ees2KIOD8HclCxIKtDp_/s400/God+&+Evil+Riders.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
Εδώ είναι μερικές αλήθειες που ο νους σου δεν ξέρει να διαχειριστεί, ούτε μπορεί να αποδεχθεί.</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<span data-mce-style="text-decoration: underline;" style="text-decoration: underline;">Δεν είμαστε «ένα» με όλους τους άλλους</span>. Είμαστε ξεχωριστά και διαφορετικά όντα που δεν μπορούν να είναι «ένα» ή το ίδιο με τα πάντα.</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<span data-mce-style="text-decoration: underline;" style="text-decoration: underline;">Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη σε αυτόν κόσμο</span>. Μπορούμε να έχουμε ειρήνη μέσα μας, με τον εαυτό μας, με κανέναν άλλον.</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<span data-mce-style="text-decoration: underline;" style="text-decoration: underline;">Δεν υπάρχουν οι σχέσεις</span>. Η μοναδική σχέση που έχουμε είναι αυτή που διατηρούμε ασυνείδητα με το εγώ μας. Αν δεν το αναγνωρίσουμε αυτό και το αποδεχθούμε ως αλήθεια, καμία άλλη σχέση δεν είναι αληθινή, ούτε εφικτή.</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<span data-mce-style="text-decoration: underline;" style="text-decoration: underline;">Δεν μπορούμε όλοι να έχουμε αφθονία</span>. Μερικοί μπορούν και έχουν, άλλοι δεν μπορούν και δεν έχουν. Η αφθονία είναι για τους γενναίους, για εκείνους που είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στην επιθυμία της καρδιάς τους.</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<span data-mce-style="text-decoration: underline;" style="text-decoration: underline;">Μπορείς να υπηρετείς τους άλλους ή τον εαυτό σου</span>. Δεν μπορείς να έχεις ούτε να κάνεις και τα δύο.<br />
<a name='more'></a></div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
Εφόσον δεν αναγνωρίζεις ούτε αποδέχεσαι αυτές τις αλήθειες ως πραγματικές, δεν ελευθερώνεσαι ποτέ από την εικονική πραγματικότητα στην οποία προσπαθείς τόσο σκληρά να ενταχθείς αλλά δεν καταφέρνεις να βρεις σε αυτήν την ευτυχία, την ικανοποίηση και την ειρήνη. </div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
Μέχρι να τολμήσεις να βιώσεις την πραγματικότητα των αντιθέτων, μέχρι να επιλέξεις την πλευρά στην οποία θέλεις να βρίσκεσαι (τη μία πλευρά έναντι της άλλης που δεν επιλέγεις), δε θα μπορέσεις να συλλάβεις την πραγματική έννοια της ενοποίησής των αντιθέτων, της ισορρόπησής τους και τη σημασίας της συν-ύπαρξής τους. Θα βρίσκεσαι μονίμως σε διχασμό. Πότε θα σε τραβά η μία ή η άλλη πλευρά, ενώ εσύ θα προσπαθείς απεγνωσμένα να πλησιάσεις την αντίθετη.</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
Μη σε ξεγελούν εκείνοι που θέλουν να σε πείσουν ότι μπορείς μαγικά να υπερβείς αυτό το στάδιο διαχωρισμού της συνειδητότητας και να εισέλθεις σε έναν «παραδεισένιο κόσμο αγάπης, γαλήνης και ενότητας, όπου τα πάντα είναι ένα». Είναι απλά μια θεωρία και παραμύθια για παιδιά που οι αδύναμοι και όσοι βρίσκονται σε άγνοια έχουν επινοήσει για να δικαιολογήσουν το φόβο και την αδράνεια της συνειδητότητας, ενώ οι ίδιοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι και φυλακισμένοι.</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
Δεν είσαι θεός. Σταμάτα να προσπαθείς να μιμηθείς κάτι που ούτε μπορείς να καταλάβεις. Δεν μπορείς να αλλάξεις κανέναν και τίποτα στον κόσμο, όσο αλαζονικός κι αν είσαι.</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
Αλλά μπορείς να στεφθείς «βασιλιάς» του δικού σου κόσμου. Μπορείς να χτίσεις το δικό σου βασίλειο αφθονίας και αυτός είναι ο δικός σου πειρασμός (ή μήπως είναι το εκ γενετής δικαίωμά σου, η μοναδική σου πρόκληση που έχει χειραγωγηθεί έξυπνα, ώστε να φαίνεται σαν αμαρτία;). Ψάξε βαθύτερα μέσα σου και γίνε απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό σου, για πρώτη φορά στη ζωή σου. </div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
Παραδέξου ότι <em>αυτή</em> είναι η βαθύτερη επιθυμία και η βαθιά κρυμμένη ανάγκη σου, πίσω από όλα αυτά που καταδικάζεις και κρίνεις, απλά επειδή πιστεύεις ότι δεν μπορείς <em>εσύ</em> να έχεις τόση δύναμη. Το να προσπαθείς να καταπιέζεις ή να κρύψεις τον κρυφό πόθο σου, απλά σε κάνει να μοιάζεις με λύκο μεταμφιεσμένο σε πρόβατο, ενόσω συνεχίζεις να πολεμάς μάχες που είναι εξαρχής χαμένες, γιατί βασίζονται σε ψεύτικη δύναμη, σε ψεύτικες αρχές, σε προφάσεις και σε ρόλους που εσύ θέλεις να πείσεις τους άλλους ότι είναι «η αλήθεια» (επειδή έχεις κατηγορήσει τον εαυτό σου για την «πτώση» σου).</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
Ξύπνα και ανέλαβε τη θέση σου. Δεν είσαι μυρμήγκι. Είσαι γίγαντας. Αλλά μόνο αν δε φοβάσαι τη δύναμη! Υπάρχουν κανόνες και θα χρειαστεί να τους σέβεσαι. Γίνε καλός παίκτης και άσε πίσω σου όλα τα δόγματα και τις θεωρίες. ΜΠΟΡΕΙΣ να τα έχεις ΟΛΑ!</div>
<div data-mce-style="text-align: justify;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-9702230075404696062012-08-15T13:34:00.001+03:002012-09-08T13:17:45.142+03:00Όλα αυτά που με πονάνε…<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgChBA4avJGWSyNZ1gYHKJ6ZLak_Zva2_4YtfDRYdXkflI1VbDmMT6p3bzbU4ms7_QQVqaLetxm93ertjQBKf8mHm1RDxjfDwgcOEYCXZOKMdPm4QDuh9Lqf6jIa6TkVl5H3UDhhz0YFQN2/s1600/kamikaye_lucid-dream-world-game-jam.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgChBA4avJGWSyNZ1gYHKJ6ZLak_Zva2_4YtfDRYdXkflI1VbDmMT6p3bzbU4ms7_QQVqaLetxm93ertjQBKf8mHm1RDxjfDwgcOEYCXZOKMdPm4QDuh9Lqf6jIa6TkVl5H3UDhhz0YFQN2/s400/kamikaye_lucid-dream-world-game-jam.jpg" width="400" /></a></div><div data-mce-style="text-align: left;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px;"><br />
</div><div data-mce-style="text-align: left;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Αυτά που βλέπω γύρω μου, με πονάνε. Όχι, δεν είναι όλα άσχημα. Αλλά αυτά που είναι άσχημα είναι αβάσταχτα για την καρδιά μου. Και τα πιο άσχημα για μένα είναι τα δυστυχισμένα παιδιά που πλέον υπάρχουν άφθονα. Δεν ξέρω πόσα δυστυχισμένα παιδιά υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια ή τις προηγούμενες γενιές, δεν με ενδιαφέρει κιόλας η σύγκριση. Πονάει αρκετά το σήμερα για να κοιτάξω οπουδήποτε αλλού.</div><div data-mce-style="text-align: left;" style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Και μη φανταστείς ότι τα δυστυχισμένα παιδιά είναι κάποιας συγκεκριμένης ηλικίας. Είναι βρέφη, είναι παιδιά δημοτικού, είναι έφηβοι, είναι και ενήλικες και συνταξιούχοι.</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Είναι τυχαίο που ο άνθρωπος, στην πιο σκοτεινή του ώρα ή την ώρα που κλείνει τα μάτια, φωνάζει «μάνα»; Ζούμε σε μια κοινωνία και ένα «πολιτισμό» που έχει παραμερίσει και υποτιμήσει (όσο δεν πάει άλλο) το ρόλο της μάνας. Αμφιβάλλω αν ήταν ποτέ απόλυτα κατανοητός…</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Ακόμα και με την απίστευτη τεχνολογική, ακαδημαϊκή και επιστημονική μας επανάσταση, πολύ λίγο έχουμε καταλάβει την ουσία της ύπαρξής μας.</div><a name='more'></a><br />
<div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Δεν τα έχω με κανέναν. Κουράστηκα να παλεύω σκιές και φαντάσματα. Δεν θέλω πια να ονοματίζω και να κατηγοριοποιώ, να ορίζω εχθρούς και συμμάχους. Παρατηρώ όμως… είναι το κυριότερο μου «επάγγελμα» σε αυτή τη ζωή. Σκόρπιες σκέψεις από καρδιάς, γιατί η καρδιά πονάει και θέλει να ελευθερωθεί.</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Ούτε και θυμώνω. Με ποιον άλλωστε; Αλλά να…</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Δεν θα έπρεπε να σπρώχνουμε τα παιδιά σε ιδρύματα που τα ονομάζουμε σχολεία από τα 4 τους χρόνια. Δεν θα έπρεπε να βιαζόμαστε τόσο να τα εντάξουμε στον κόσμο μας χωρίς να διερευνούμε τον δικό τους.</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Δεν θα έπρεπε να ήμασταν τόσο απόλυτοι και φανατικοί στο να τα διδάξουμε αυτά που εμείς θεωρούμε σωστά, χωρίς να είμαστε πρόθυμοι να μάθουμε από αυτά.</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Δεν θα έπρεπε να διαχωρίσουμε το παιχνίδι από τη μάθηση, από τη δουλειά, από την ευθύνη.</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Δεν θα έπρεπε να τρέχουμε τόσο πολύ για να εξασφαλίσουμε «το μέλλον τους» χάνοντας ταυτόχρονα το παρόν τους και το δικό μας μαζί.</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Είναι πολλά αυτά που «δεν θα έπρεπε» αλλά από συνήθεια συνεχίζουμε να τα κάνουμε, μη γνωρίζοντας κάτι καλύτερο ή διαφορετικό τρόπο να είμαστε. Και όμως έχουμε ευθύνη, μεγάλη ευθύνη.</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Ζούμε σε ένα κόσμο ανάποδο που έχει παρερμηνεύσει τα πάντα και οδεύουμε με μαθηματική ακρίβεια προς την καταστροφή αυτού του οικοδομήματος που έχουμε φτιάξει. Λάθος κυβερνήσαμε τις ζωές μας, σε λάθος αξίες επενδύσαμε. Το βλέπουμε στα παιδιά. Βαριούνται, είναι αποπροσανατολισμένα, πλανεμένα από τις αισθήσεις τους, ψάχνουν τον εαυτό τους στον κόσμο, βλέπουν τα όνειρά τους να γκρεμίζονται και τη δημιουργικότητά τους να φυλακίζεται σε ένα σύστημα το οποίο στηρίζεται στην αδικία, την απάτη και το προσωρινό κέρδος.</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Παρόλα αυτά, δεν πιστεύω στο «είναι πολύ αργά» ούτε στο «λύση δεν υπάρχει». Είναι και τα δυο ψέματα που έχουμε πιστέψει, νομίζοντας ότι είμαστε ασήμαντοι και ότι κρινόμαστε βάσει των «λαθών» και των «αποτυχιών» μας. Κρατάνε, και τα δυο, την ανθρώπινη καρδιά αιχμάλωτη, ενώ αυτή θέλει να πετάξει.</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Ιδιαίτερα θέλω να απευθυνθώ στις γυναίκες, που η κοινωνία του φόβου και της έλλειψης τις έχει πείσει ότι πρέπει να είναι ανδράκια.</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε τα πάντα. Τα πάντα εξαρτώνται από τη γυναίκα. (Και χρειάζεται κάθε άνδρας να τη βρει μέσα του.) Χρειάζεται κάθε γυναίκα να αναγνωρίσει την πραγματική θηλυκή της υπόσταση, αυτήν την τεράστια δημιουργική δύναμη που κρύβει μέσα της. Χρειάζεται να ανυψωθούμε, να αναλάβουμε την ευθύνη, να σταματήσουμε τον εσωτερικό πόλεμο, να πούμε όχι στη βία μέσα μας.</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Χρειάζεται να μάθουμε από την αρχή, όσα δεν μας έμαθαν στο σχολείο ή οι γονείς μας που δεν ήξεραν. Φτάνει πια άλλη θλίψη, άλλη δυστυχία, άλλα χαμένα ταλέντα, άλλο προσωρινό συμφέρον. Σταματήστε να φοβάστε, να κρύβεστε, να συμβιβάζεστε, να μοιράζετε αλόγιστα την δύναμη που διαθέτετε.</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Κοιτάξτε γύρω σας. Κοιτάξτε τον κόσμο σας, τη ζωή σας, τον εαυτό σας. Φροντίστε το παιδί που κρύβετε μέσα σας. Αγαπάτε τα παιδιά σας χωρίς να τα συγκρίνετε ή να τα θέλετε να ανταποκρίνονται στις δικές σας προσδοκίες, να ζουν τα δικά σας όνειρα. Αφήστε τα ελεύθερα να βρουν τον δικό τους δρόμο και ζήστε εσείς τη δική σας ζωή.</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Δεν πιστεύω στους ανθρώπους που δεν αισθάνονται θλίψη. Δεν πιστεύω σε όσους θέλουν να με πείσουν ότι «όλα είναι ψευδαίσθηση» ενώ ζουν και εκείνοι το δικό τους όνειρο. Δεν θέλω άλλα λόγια, θέλω πράξη. Θέλω θαρραλέους ανθρώπους που είναι πρόθυμοι και έχουν το κουράγιο να αντιμετωπίσουν με αρετή και τόλμη τον εχθρό της ελευθερίας τους: τον ίδιο το νου με τον προγραμματισμό του.</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Μόνο για αυτούς γράφω, μόνο σε αυτούς απευθύνομαι…</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Το ακόλουθο βιντεάκι στάθηκε αφορμή για αυτό το χείμαρρο των σκέψεων.</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/vDGZCtM5kRk?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"></div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"></div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Το περίεργο είναι ότι δεν θύμωσα, δεν αγανάκτησα, δεν συμφώνησα (απλά) παρακολουθώντας ένα νέο παιδί να εκφράζει πηγαία την αλήθεια του, αλλά έκλαψα... "τον πρώτο και τον τελευταίο ρόλο της μάνας, να μεγαλώνει παιδιά..." Εμείς μεγαλώνουμε όλους αυτούς που αναφέρει, ΟΛΟΥΣ.</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"></div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Θλίψη αβάσταχτη...</div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;"></div><div style="color: #333333; font-family: Georgia, 'Times New Roman', 'Bitstream Charter', Times, serif; font-size: 13px; line-height: 19px; text-align: justify;">Όχι άλλο σχόλιο.</div>xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-58622971768162082762012-08-15T13:07:00.000+03:002012-08-15T13:07:02.663+03:00Ανατρέποντας το παρελθόν<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT7y_gs58R4jZsJMVBjcfurjgqyQj0aDc7O-u7Ck1gaC5_o_Y2IejsZU3DtDvPPp2U7qPW6rgormDdMKdRn2qcLqx_vbBuwMbW3PwNdoMwtNybZSpzGXRQzo7Fw5DzU9JeRjmopiZ8dhSo/s1600/bimbo-fiore.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT7y_gs58R4jZsJMVBjcfurjgqyQj0aDc7O-u7Ck1gaC5_o_Y2IejsZU3DtDvPPp2U7qPW6rgormDdMKdRn2qcLqx_vbBuwMbW3PwNdoMwtNybZSpzGXRQzo7Fw5DzU9JeRjmopiZ8dhSo/s400/bimbo-fiore.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Πολλές φορές οι στόχοι μπαίνουν στην άκρη, όσο σημαντικοί ή επιτακτικοί κι αν είναι, γιατί η ζωή σε καλεί να ανταποκριθείς στο κάλεσμα της: να είσαι απόλυτα παρόν!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Πόσα ξεχνάμε και πόσα δεν αναλογιζόμαστε καθώς ζούμε τις βιαστικές ζωές μας… πάντα ευγνωμονώ τη ζωή που τα φέρνει μπροστά μου με τόσο θαυμαστό τρόπο, για να εστιαστώ ξανά στην ουσία, πίσω από τα επιφανειακά σημαντικά.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><br />
<div style="text-align: justify;">Τι κρύβει αλήθεια ο άνθρωπος που τόσο εύκολα βάζουμε απέναντί μας; Γνωρίζουμε; Τι ανάγκες κρύβει ο εαυτός μας που τον πειθαρχούμε και τον σπρώχνουμε καθημερινά να κατακτάει περισσότερα; Γνωρίζουμε;</div><a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">Πολλοί πιστεύουν ότι το παρελθόν το έχουμε πίσω μας, ότι είναι ανεξάρτητο από το παρόν ή το μέλλον μας. Νομίζουν ότι μπορούμε να αποσυνδεθούμε και το επιχειρούμε λογικά, όλοι μας.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Πολλοί πιστεύουν επίσης ότι δεν μπορεί κάποιος να αισθανθεί τι ή πόσα έχει μέσα του ο κάθε άνθρωπος, απλά επειδή δεν έζησε αυτός τη ζωή του, «φορώντας τα δικά του παπούτσια». Ούτε αυτό αληθεύει. Απλά χρειάζεται να ρωτήσεις. Αλλά χρειάζονται πολλές ερωτήσεις, για να σχηματίσεις τις ανάλογες εικόνες, να συναισθανθείς τα δικά του βιώματα και όλα όσα η ψυχή του έχει κρατήσει. Χρειάζεται να είσαι πλήρως απαλλαγμένος από την ανάγκη να διορθώνεις, να συμβουλεύεις, να βάζεις τις δικές σου εικόνες όπου υπάρχουν κενά και να βγάζεις τα δικά σου συμπεράσματα από όσα παραμένουν θολά.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Και τότε μπορείς, χρησιμοποιώντας ένα άλλο επίπεδο του νου, που δεν χρησιμοποιείς τόσο πολύ ή τόσο καλά στην καθημερινότητά σου (γιατί το έχεις κλειδώσει και καταπιέσει), να βρεθείς στη θέση του, να διαισθανθείς τις εμπειρίες του, να νοιώσεις τα πηγαία συναισθήματα του, να δεις καθαρά τις αγνές προθέσεις του (που με τίποτα δεν φαίνονται στην σκληρή επιφάνεια της ζωής).</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Και τότε αντιλαμβάνεσαι ότι αυτά που νόμιζες ότι ήξερες και έβλεπες ήταν μόνο η κορυφή ενός παγόβουνου. Τότε συνειδητοποιείς την άβυσσο της ψυχής που εσύ τόσο εύκολα και αβίαστα έκρινες. Γιατί είναι άνθρωπος και αυτός. Αγαπάει ακόμα και αν φοβάται, πράττει αυτό που ξέρει και μπορεί, θέλοντας να δώσει όλα όσα ο ίδιος έχει για να δώσει. Μπορεί να μη σου κάνουν ή να μην τα θέλεις, γιατί και εσύ έχεις μάθει να φοβάσαι και να κλείνεσαι μακριά, αποκομμένος και αποξενωμένος από τον δικό σου εαυτό.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Εκεί, στο σημείο της δικής σου πρόθεσης και θέλησης να πλησιάσεις, να μάθεις, να εισχωρήσεις, να κατανοήσεις, γεννιέται το θαύμα. Είστε ένα, είστε το ίδιο, είστε άνθρωποι που αγαπάνε, που θέλουν τα ίδια πράγματα: αγάπη, αποδοχή, αναγνώριση… σε τίποτα δεν διαφέρετε!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Συνήθιζε η μαμά μου να μου λέει, «κάνε και εσύ παιδιά και τότε θα καταλάβεις». Κατάλαβα πολλά, πολύ περισσότερα από αυτά που νομίζω ότι φανταζόταν.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κατάλαβα ότι με δίδαξε, με τον δικό της τρόπο, να υπηρετώ την αλήθεια μου, να εκτιμώ τον ιερό ρόλο που ανέλαβα να γίνω μητέρα. Κατάλαβα ότι πρέπει να φέρομαι με περισσότερη τρυφερότητα και καλοσύνη στον εαυτό μου, γιατί μόνο αυτό θα είχα να δώσω στα παιδιά μου (και στους ανθρώπους γενικότερα). Κατάλαβα μέσα από τη δική της διδαχή να πολεμάω σαν άνδρας, για αυτά που πιστεύω και να τα υπηρετώ με τη ζωή μου. Έμαθα να μην τα βάζω κάτω, να μην μένω πολύ στο έδαφος μετά από κάθε αποτυχία μου.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κατάλαβα ότι μαθαίνω από τα λάθη μου, αλλά μαμά, δεν κατηγόρησα τον εαυτό μου για αυτά. Ήταν πολύτιμα και τα χρειαζόμουνα. Μου έμαθαν (και ακόμα μου μαθαίνουν) τόσα πολλά. Ακόμα και τα δικά σου λάθη μου δίδαξαν πολλά.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Έμαθα μαμά, ότι δεν είμαι αμαρτωλή, λιγότερη ή μικρότερη από οποιονδήποτε. Έμαθα ότι δεν υπάρχει κριτής θεός αλλά ο θεός της αγάπης που βρίσκεται πάντα μέσα μου και πάντα, σε κάθε βήμα της ζωής μου. Κάποιες φορές εμφανίζεται ως διάβολος για να διακρίνω τη διαφορά. ‘Έμαθα ότι το παρελθόν είναι παρόν μόνο ενόσω συνδέομαι μαζί του με έλλειψη και μέσα από θολή θέαση.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Αυτά είναι μόνο λίγα από όλα όσα έχω μάθει από τη Μητέρα και άλλα τόσα έχω μάθει από τον Πατέρα μου που πάντα θα με συντροφεύει, ακόμα και αν η φυσική του ύπαρξη απουσιάζει. Πάνω από όλα έμαθα, ότι είναι Ιεροί ρόλοι, που δεν αντικαθιστούνται και δεν ξεπερνιούνται αλλά γίνονται διαμάντια και ο πλούτος που κουβαλάμε στη ζωή μας.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Λυπάμαι που τόσοι άνθρωποι κολλάνε αρνητικά στους γονείς τους, πιστεύοντας ότι ευθύνονται για όλα τα δεινά της ζωής τους. Δεν είναι αλήθεια! Απλά χρειάζεται εμείς κάποια στιγμή να «μεγαλώσουμε» και να δούμε τους γονείς μας ως ανθρώπους όχι θεούς που «οφείλουν» να είναι τέλειοι. Είναι μέσα από αυτήν την «ατέλεια» που εμείς έχουμε την ευκαιρία να δούμε καθαρότερα, να πάρουμε αυτά που χρειαζόμαστε και να δώσουμε αυτά που εκείνοι δεν ήξεραν αλλά ήθελαν και χρειαζόντουσαν, εξίσου.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Μπορούμε να διαισθανθούμε, μπορούμε να μπούμε στην ψυχή των πιο σημαντικών ανθρώπων της ζωής μας. Θέλουμε όμως; Τολμάμε;</div>xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-9612869478724916172012-06-22T09:47:00.000+03:002014-03-17T15:20:22.780+02:00Ενδείξεις ότι κοιμάσαι<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxi9lu9CJH96mIMMNn_VdqcZ12oyc0mwYCQ812afnFchX_ApfIdnah3aj-EX9wslKUiuauYehTPDxddvHlQEQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<i>Αυτές είναι μερικές μόνο από τις ενδείξεις ότι κοιμάσαι σε έναν ονειρικό κόσμο, πιστεύοντας ότι έχεις επίγνωση. Υπάρχουν πολλές ακόμα, τις οποίες ο καθένας πρέπει να ανακαλύψει για τον εαυτό του/της και να αναλάβει την ευθύνη της δικής του/της αφύπνισης.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>
</i></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Στον κόσμο που ζούμε ή μάλλον στο επίπεδο της συνειδητότητας που βρισκόμαστε, το «κοιμάσαι» (κοιμάμαι, κοιμόμαστε, κοιμούνται…) έχει πάρει αρνητική χροιά, όπως όλα όσα δεν κατανοούμε το νόημα ύπαρξης τους. Δεν υπάρχει τίποτα αρνητικό ή θετικό, καλό ή κακό, παρά μόνο στις κατατάξεις και τη θέαση του προγραμματισμού του νου μας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Το «κοιμάσαι» εδώ αναφέρεται στον ασυνείδητο τρόπο ύπαρξης που τελικά δεν εξυπηρετεί ούτε εμάς τους ίδιους αλλά ούτε και κανέναν άλλον. Εφόσον κάτι γίνει συνειδητό - έχουμε επίγνωση δηλαδή - τότε διαθέτουμε και την επιλογή της αλλαγής του κατά βούλησην. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Η επίγνωση συνοδεύεται πάντα με ευθύνη και αυτό αλλάζει τα πάντα στην υφιστάμενη θέαση. Ανατρέπει τη θέαση, ανατρέπει τα δεδομένα, ανατρέπει τις επιλογές, τη δράση, ανατρέπει τα πάντα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EL">Αλλά η πραγματική Ζωή αρχίζει, στο τέλος της ζώνης άνεσης μας!</span><br />
<br />
<span lang="EL"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-48762659197405576622012-06-01T16:47:00.000+03:002012-10-12T12:12:17.366+03:00Δυσλεξία: τι να κάνετε, τι να αποφύγετε<div style="text-align: justify;">
Τα παιδιά με δυσλεξία εμπίπτουν σε μια ευρεία κατηγορία παιδιών που λειτουργούν ως κυρίαρχο το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου τους. Σ’ αυτά τα παιδιά, συμπεριλαμβάνονται και τα παιδιά με σύνδρομο Asperger, Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή/και Υπερκινητικότητα, παιδιά με «μαθησιακές δυσκολίες και πολλά άλλα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αν και η κάθε μικρότερη ομάδα φέρει τα δικά της μοναδικά χαρακτηριστικά, όπως και ο κάθε άνθρωπος άλλωστε είναι μοναδικός, ωστόσο τα άτομα αυτής της ευρείας κατηγορίας, που έχουν μια διαφορετική αντίληψη του κόσμου και τρόπο σκέψης, σίγουρα δεν έχουν κατανοηθεί, σίγουρα δεν έχουν αξιοποιηθεί, από μια κοινωνία και ένα πολιτισμό που έχει δομηθεί με βάση του τρόπου σκέψης και κατανόησης του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου. (Οι όροι και οι διαχωρισμοί είναι υπεραπλουστευμένες έννοιες διαχωρισμού του εγκεφάλου και όχι επιστημονικοί όροι, χάριν πρακτικής κατανόησης και ουσιαστικής πληροφόρησης στο δια ταύτα της ζωής μας).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σκοπός μου είναι να δώσω κάποιες πρακτικές κατευθύνσεις μέσα από την πολύχρονη εμπειρία μου σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, σε γονείς που ανησυχούν, μπερδεύονται και καταδυναστεύονται από την υπερ-πληροφόρηση, σε αυτούς που είναι πρόθυμοι να ακούσουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτά που πρόκειται να διαβάσετε, αντιτίθενται σε μια κερδοφόρα αυτοκρατορία που βασίζεται και ωφελείται από την άγνοιά, το φόβο και από τη συναίνεσή μας, να «διορθώσουμε» τα παιδιά μας. Μην πιστεύετε κανένα και τίποτα (ούτε αυτό το άρθρο) αλλά τολμείστε να διευρύνετε το νου σας και να εμπιστευθείτε την καρδιά σας.</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #3d85c6;">Διαβάστε όλο το άρθρο <a href="http://expandyourperception.com/%CE%B4%CF%85%CF%83%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%86%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CF%84%CE%B5/" target="_blank">εδώ</a>, όπου μπορείτε όσοι θέλετε να γίνετε μέλος για να λαμβάνετε τα καινούργια άρθρα και πολλές χρήσιμες πληροφορίες σε ένα καινούργιο, εμπλουτισμένο χώρο. </span></b></div>
</div>
xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-49770418779370931642012-04-23T09:35:00.000+03:002012-04-23T09:35:33.163+03:00Θέμα κοινής λογικής<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Είναι τόσο εύκολο να το διαπιστώσεις, αν παρατηρείς τους ανθρώπους με ενδιαφέρον. Ο τρόπος σκέψης του σκλάβου, η νοοτροπία του υποδεέστερου ανθρώπου και η ακλόνητη πίστη στην εξουσία.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Άσε τι ισχυρίζονται αυτοί οι άνθρωποι θεωρητικά. Στα λόγια θα σου πουν άλλα, πίσω από γραφεία θα σου κάνουν τις καλύτερες αναλύσεις, στα παιδιά τους και στο σπίτι τους, θα κάνουν τους έξυπνους με διδαχές και κηρύγματα. Αλλά δες τους λίγο (ή δες τον εαυτό σου, ακόμα καλύτερα) και θα διαπιστώσεις πώς αυτό που κυβερνά τον νου τους και τις αντιδράσεις τους είναι οι πεποιθήσεις τους αντί η κοινή λογική.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Θα σταθεί για ώρες σε μια ουρά κάποιας κρατικής υπηρεσίας για να δεχθεί, στο παραπέντε, να φύγει επειδή «τελείωσε ο χρόνος» και «δεν δέχονται άλλους πελάτες». Φυσικά, το κράτος «είναι εξουσία». </span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Θα περιμένει δέκα λεπτά στο τηλέφωνο να τον ενώσουν με κάποιο «υπεύθυνο» ή θα πάρει δέκα τηλέφωνα για να καταφέρει να βρει κάποιον στο γραφείο του, γιατί έχει δεχθεί αυτή τη συμπεριφορά τόσες φορές που του φαίνεται πια φυσιολογική.</span></div><a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Αφήνει τη δουλειά του, ταλαιπωρείται ώρες ολόκληρες για να προσκομίσει χαρτιά που του έχουν ζητήσει, δέχεται να ξαναπάει και να ξαναπάει, απλά γιατί θυμήθηκαν κι άλλα χαρτιά που ήθελαν στην πορεία. Θα πάει από τη μια υπηρεσία στην άλλη, γύρω - γύρω όλοι, και αν καταφέρει τελικά να φέρει εις πέρας, την «απλή» δουλειά που είχε να κάνει. </span> <span lang="EL"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Θα βγάλει τα μισά του ρούχα και θα τον περάσουν από ακτίνες στο αεροδρόμιο «για την ασφάλεια του», (όχι για την υγεία του) επειδή έμαθε να νοιώθει ανήμπορος και μικρός μπροστά τους «νόμους».<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Θα πληρώσει ως καλός (υπάκουος) πολίτης, όλους τους φόρους, όλες τις εισφορές του κράτους και μετά θα κάτσει τρεις ώρες στην ουρά στον αυτοκινητόδρομο γιατί δεν έφτιαξαν τους δρόμους, ή θα περιμένει να αλλάξει δέκα φορές το φανάρι για να περάσει, γιατί περνάει, με όοοοολη τη συνοδεία του και τη μισή αστυνομική δύναμη της πόλης, ο κύριος τάδε, τάδε.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Και άπειρα άλλα παραδείγματα, που είναι τόσο εμφανή στην καθημερινότητα μας, που απλά μάθαμε να τα προσπερνάμε. Προσωπικά, απολαμβάνω κάθε φορά που μια διαφορετική μου συμπεριφορά από την αναμενόμενη, φαίνεται να βγάζει τους ανθρώπους γύρω μου από την ύπνωση και ενώνουν τις φωνές τους με τη δική μου ή να μένουν άναυδοι μπροστά στο αναπάντεχο.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Δεν σκέφτεται με την απλή, κοινή λογική του, δεν ψάχνει το δίκιο και το σωστό μέσα του, εκείνη τη στιγμή. Απλά δέχεται να καταπιέζεται γιατί έτσι έχει μάθει και έχει πιστέψει ότι αξίζει λιγότερο από την οποιαδήποτε «εξουσία» διατηρεί στο κεφάλι του. Ενισχύει άθελα του το σύνδρομο του σκλάβου, παρασύροντας κι άλλους σε ένα σύστημα που εξυπηρετεί, ποιον τελικά;.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Βλέπει την πίεση και την αδικία να έρχεται απ’ έξω αλλά δεν εντοπίζει ποτέ την πίεση και την αδικία προς τον εαυτό του. Υπάρχει όμως και εκτονώνεται, εκεί που δεν πρέπει, εκεί που γίνεται παραλογισμός, υπερβολή και «εκτός τόπου και χρόνου». .<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Δες τον στα γήπεδα και στις πλατείες να φωνάζει και να διαμαρτύρεται για την «αδικία». Δες τον να καταπιέζει τα παιδιά του ή τους υπαλλήλους του. Τον βλέπεις στην ουρά πίσω σου, που αρχίζει να διαμαρτύρεται επειδή τόλμησες να κάνεις άλλη μια ερώτηση στον ταμεία, επειδή δεν μάζεψες σε χρόνο μηδέν τα ψώνια από το ταμείο του σουπερμάρκετ και αυτός «βιάζεται». Και δες τον να κρύβεται όταν χρειάζεται να πάρει θέση, όταν δεν τολμά να αμφισβητήσει τις πεποιθήσεις του. Ακόμα πιστεύει ότι «ψηφίζοντας» έχει δημοκρατία. Διεξάγει άσκοπους πολέμους, διαδηλώνει άπειρες κριτικές προς τους άλλους (την εξουσία συνήθως), αλλά το επόμενο πρωί, θα τον δεις να κάθεται σε κάποια ουρά υπάκουος, μέχρι να τελειώσει η τηλεφωνήτρια τα νέα με τη φίλη της, χωρίς να βγάζει άχνα.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EL">Το σύνδρομο του σκλάβου, στη σύγχρονη κοινωνία έχει άλλες όψεις και άλλες πρακτικές. Μάλιστα οι σκλάβοι σήμερα είναι πιο υπάκουοι και πιο ελεγχόμενοι γιατί νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι. Έτσι, διατηρούν οι σκλάβοι, το σύστημα που σκλαβώνει όλους τους άλλους μαζί τους (γιατί είναι πολλοί ακόμα) και είναι τόσο γελοίο όλο αυτό, γιατί είναι απλά θέμα κοινής λογικής!<o:p></o:p></span></div>xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-58989976387206065322012-04-19T12:39:00.000+03:002016-01-04T22:49:22.836+02:00Οι ενήλικες, και όχι τα παιδιά, χρειαζόμαστε διδαχή<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ8yE6r-4UaE_y-l4B6BLl0bXRW3p-TLqmlrNUfsx1Q7qL4tfoifdVX5SG163q6_kIj4wuQLcnDKNL0AzWr0-s5CntDuHFhXCSn3z_elesN08vaXtxYU0YbTqidXaTqPfwEGfUzbZL7LJF/s1600/rainbows_com.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ8yE6r-4UaE_y-l4B6BLl0bXRW3p-TLqmlrNUfsx1Q7qL4tfoifdVX5SG163q6_kIj4wuQLcnDKNL0AzWr0-s5CntDuHFhXCSn3z_elesN08vaXtxYU0YbTqidXaTqPfwEGfUzbZL7LJF/s320/rainbows_com.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br />
</span></div>
Στα παιδιά διδάσκω πώς να παραμένουν ο εαυτός τους, πώς να ενισχύουν αυτό που ήδη είναι. Στους ενήλικες διδάσκω πώς να γίνουν ο εαυτός τους, πώς να αφήσουν για πάντα πίσω τους το στερεότυπο πρότυπο του ενήλικα που νομίζουν ότι είναι. <br />
<br />
Είναι τόσο αστείο (και ταυτόχρονα θλιβερό) να παρακολουθώ τους υποτιθέμενους ενήλικες (γιατί έχει άλλη έννοια ο πραγματικός ενήλικας) να πιστεύουν ότι τα ξέρουν όλα επειδή κατέχουν τη θεωρία, να θεωρούν ότι γνωρίζουν καλύτερα γιατί «έχουν εμπειρία», να μη βλέπουν αυτά που κάνουν αλλά να εντοπίζουν με μεγάλη ευκολία αυτά που κάνουν οι άλλοι, να έχουν στερεότυπα δεδομένα που δεν τους κάνουν ευτυχισμένους αλλά θέλουν οι άλλοι να ακολουθούν.<br />
<a name='more'></a><br />
Δεν χρειάζονται εκπαίδευση οι ενήλικες, έχουν ήδη εκπαιδευτεί να λειτουργούν έξω από τον εαυτό τους, πνιγμένοι και παγιδευμένοι στην απομόνωση του εγωισμού τους. Μικροί, άχαροι, φοβικοί κόσμοι είναι τα δημιουργήματα τους. Τα εντοπίζουν αυτά τα παιδιά, διαισθητικά. Φοβούνται ότι προχωράνε στα τυφλά, ξέρουν ότι δεν προστατεύονται ούτε καθοδηγούνται πραγματικά. Αλλά δεν ξέρουν να το πουν, δεν μπορούν να καταλάβουν και να συνδέσουν όλα όσα συμβαίνουν μέσα τους και έξω από αυτά. Οι ενήλικες βασίζονται στα λόγια αλλά τα παιδιά δεν μιλάνε με λέξεις. Έχουν άλλους τρόπους επικοινωνίας, από τους οποίους οι περισσότεροι ενήλικες έχουν αποκοπεί.<br />
<br />
Η μάθηση είναι φυσική λειτουργία του ανθρώπου. ‘Εχει γίνει ανιαρή, δύσκολη και παρεξηγημένη έννοια που στο άκουσμα της το υποσυνείδητο αρνείται, τρομοκρατείται και κρύβεται. «Ξέρω…ξέρω…ξέρω…» ενώ η ζωή επιμένει να τους δείχνει ότι αυτό που «ξέρουν» δεν τους προσφέρει αυτό που νομίζουν ότι θέλουν. Αλλά το «δύσκολο» (μόνο ενόσω δεν αναλαμβάνεται η προσωπική ευθύνη) είναι να ξε-μάθουμε όλα όσα η εκπαίδευση, η κοινωνία, το παρελθόν, μας έχει διδάξει και ο επιφανειακός νους έχει πιστέψει ως αληθινά. <br />
<br />
Τα παιδιά εύκολα αποβάλλουν τις ταμπέλες, τα λάθη της σκέψης, και επανέρχονται σε φυσικούς, δημιουργικούς τρόπους λειτουργίας. Αλλά χρειάζονται ανάλογους ενήλικες γύρω τους, για να τα στηρίξουν, να τα ενθαρρύνουν και να συμμετέχουν γιατί αποτελούν μέρος του κόσμου των παιδιών, κάτι που έχουν ξεχάσει. Δεν το έχουν αυτό τα περισσότερα παιδιά, και έτσι πιέζονται, φοβούνται, κρύβονται, περιμένοντας οι ενήλικες να αναλάβουν την ευθύνη να για το παράδειγμά τους, τα πρότυπα που προβάλλουν, όλα όσα ασυνείδητα κάνουν, πιστεύοντας ότι τα παιδιά «δεν καταλαβαίνουν».<br />
<br />
Όλο και πιο φανερό γίνεται ότι προχωράμε (κοινωνικά) στα τυφλά, αμήχανοι μπροστά στο γκρέμισμα του παλιού, ανίκανοι να μετατοπίσουμε την οπτική μας ώστε να δημιουργήσουμε όλοι μαζί το καινούργιο. Βασισμένοι σε προηγούμενες καταγραφές, περιμένουμε ο ένας τον άλλον, να «ξεκινήσει πρώτος», να «μαζευτούμε πολλοί», να έχουμε παρέα στο «δράμα μας». ‘Άλλη μια ψευδαίσθηση από τις πολλές που θέλουν πολλοί να διατηρούν, παρασύροντας κι άλλους μαζί τους.<br />
<br />
Οι καραμέλες που πιπιλάμε είναι πολλές και γνωστές πια: «δεν έχω χρήματα», «δεν έχω χρόνο», πρέπει να φροντίσω το μέλλον», «να φύγω να γλυτώσω» και πολλές άλλες που κρατάνε τη συνειδητότητα σε βαθιά ύπνωση, ενώ η ζωή συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας αλλά εμείς δεν βρισκόμαστε εκεί για να ενεργήσουμε ορθά. Αντιδρούμε με πανικό, με παρελθοντικά δεδομένα, κολλημένοι στο πώς «θα έπρεπε» να είναι τα πράγματα και στο τι «θα έπρεπε» να συμβαίνει. <br />
<br />
Φυσικά και έχουμε λεφτά, φυσικά και έχουμε το χρόνο, φυσικά και όλα είναι ακριβώς ανάποδα από αυτά που θέλουμε να πιστεύουμε, προσκολλημένοι σε έναν κόσμο που χάνεται και γίνεται όσο έντονος όσο χρειάζεται αυτός ο χαμός, ώστε να ξυπνήσουμε και να αντιληφθούμε την ψευδαίσθηση του εφιάλτη.<br />
<br />
Αλλά διακυβεύονται πολλά. Το κέρδος στο οποίο προσβλέπουμε ατομικιστικά, η επένδυση σε μια ζωή που φαίνεται να σκορπίζεται στον άνεμο, το ασφαλές περιβάλλον το οποίο χτίσαμε βήμα με βήμα για να κλείσουμε μέσα το φόβο και την μοναξιά μας. Και η Καρδιά ξέρει, ότι δεν γίνεται να την κρατάς κλειστή και ταυτόχρονα να θέλεις να ενωθείς, να επεκταθείς, να δημιουργήσεις. Μια αδυσώπητη εσωτερική διαμάχη, που αρνούνται ακόμα πολλοί να εντοπίσουν και να παραδεχτούν.<br />
<br />
Είναι πιο εύκολο και βολικό να διαμαρτύρεσαι, να κατηγορείς «το σύστημα», την κυβέρνηση, το κράτος, τους άλλους, την τύχη σου, να παραπονιέσαι, να επιβάλλεσαι, να αγωνίζεσαι να κρατήσεις όσα μπορείς από όλα αυτά που βλέπεις να φεύγουν ένα, ένα. Χρειάζεται τόλμη να αδειάσεις, να απαλλαγείς από τα δεδομένα σου, να μετακινηθείς στο άγνωστο, να ξαναφτιάξεις από την αρχή, να απορρίψεις ορισμούς, να αμφισβητήσεις θεωρίες. <br />
<br />
Προτιμούν οι περισσότεροι ενήλικες να αμφισβητούν τον εαυτό τους, κάτι που διδάσκουν ασυνείδητα και στα παιδιά τους να κάνουν, από το να αμφισβητήσουν τις ιδέες τους, τις πεποιθήσεις τους, τα δεδομένα τους, τις κρίσεις τους και τις ερμηνείες του νου τους. Πιο εύκολο… είναι γνωστή τακτική και οικεία. Έτσι δεν θα χρειάζεται να μετακινηθείς, να γκρεμίσεις, να αμφισβητήσεις και να αντιμετωπίσεις το άγνωστο. <br />
<br />
Ως αποτέλεσμα, πολεμούν. Συνεχίζουν να μάχονται και να φθείρονται, με τα εργαλεία που έχουν υιοθετήσει (την πειθώ, τη λογική ενός επιφανειακού νου, τη γραμμική εστίαση του χρόνου, την κριτική, τη θεωρητική ανάλυση κ.λ.π.) αυτό που δεν τολμούν να δουν αλλά παρόλα αυτά συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους. <br />
<br />
Όμως, αυτή είναι η μόνο όψη της πραγματικότητας, ένα μόνο όνειρο μέσα στο όνειρο. Όσοι θέλουν, παραμένουν σε αυτό, το βιώνουν καθημερινά και θα συνεχίζουν να το βιώνουν διατηρώντας τις ψευδαισθήσεις τους, για όσο χρόνο το χρειάζονται. Παράλληλα υπάρχουν κι άλλα όνειρα, αναδύονται και άλλες πιο λαμπερές πραγματικότητες, με πιο δημιουργικές υπάρξεις, πιο διευρυμένες οπτικές, με ανοιχτές καρδιές που θέλουν να συμμετέχουν και να συνεισφέρουν στη δημιουργία, με το μεγαλείο της μοναδικότητας τους. <br />
<br />
Είναι «δύσκολο» και κάποιες φορές οδυνηρό να μπαινοβγαίνει κανείς σε όνειρα, φανταστικές πραγματικότητες που είναι αληθινές, και να αντιλαμβάνεται πολύ περισσότερα από αυτά που φαίνονται στην επιφάνεια του γίγνεσθαι. Παράλληλα είναι πρόκληση που πολλοί από εμάς έχουμε αναλάβει και υπηρετούμε, ανεξάρτητα από το τίμημα ή την όποια αντίφαση, δυσκολία, γιατί απλά ζούμε με πάθος και σκοπό το παρόν καθοδηγούμενοι από τη φωνή της Καριάς μας: με αφοσίωση, εμπιστοσύνη, με συμπόνια, με πρωτοφανή δύναμη που προσφέρει η αγάπη (με την αληθινή της έννοια) και η ενοποίηση του εαυτού μας. <br />
<br />
Γιατί ζωή, δεν είναι μόνο αυτός ο ζοφερός πίνακας, με ελάχιστα χρώματα και καταθλιπτικές εικόνες που θέλουν πολλοί να ζωγραφίζουν. Και σε τέτοιες εκθέσεις, επιλέγω πια να μην συμμετέχω, αν και γνωρίζω ότι υπάρχουν με άφθονους υποστηρικτές. Αλλά το ίδιο δεν επιλέγω τους πίνακες με μόνο ροζ συννεφάκια, αγγέλους και υποτιθέμενους παραδείσους που στηρίζονται στις ίδιες ψευδαισθήσεις ενός δυαδικού τρόπου αντίληψης, που μόνο ενισχύει αυτό ακριβώς που θέλουν να αποφύγουν, μη βλέποντας το, προσποιούμενοι ότι δεν υπάρχει. <br />
<br />
Προτιμώ να δημιουργώ με βάση πάντα σταθερή, όπως τις ακλόνητες ρίζες ενός γέρικου δέντρου, που μεγαλώνει μεγαλόπρεπα, και διαθέτει κλαδιά τόσο ψηλά και ανέμελα που ξεπερνούν τον ουρανό και όλα του τα αστέρια. Και η «δυσκολία» έγκειται ακριβώς εδώ: δεν υπάρχει περιγραφή, ή καλύτερα, δεν υπάρχει μια μόνο περιγραφή, που να αποδίδει το μεγαλείο μιας τέτοιας ύπαρξης, στο επίπεδο της ύλης. Μια περιγραφή σήμερα, δεν θα αποδώσει αυτό που θα είναι αύριο. Άπειρες πιθανότητες διαφαίνονται, οποιαδήποτε μπορεί να επιλεγεί και αυτή που βιώνεται, αλλάζει για πάντα τα δεδομένα, «μειώνοντας» οποιαδήποτε απόπειρα περιγραφής.<br />
<br />
Αλλά, εφικτός τρόπος ζωής; Ναι, είναι! Χωρίς περιορισμούς είναι διαθέσιμος στον καθένα, χωρίς προϋποθέσεις, πέρα από τη φλόγα που καίει στην Καρδιά του καθενός και περιμένει να αναγνωριστεί και να της δοθεί ο πραγματικός της θρόνος. <br />
<br />
Να ξυπνάς κάθε μέρα σαν να είναι η πρώτη σου μέρα στη ζωή. Να κοιμάσαι το βράδυ σαν να είναι το τελευταίο, έτοιμος να τα εγκαταλείψεις όλα και να τα ξαναδημιουργήσεις από την αρχή, αν σου δοθεί το θαύμα της ευκαιρίας. <br />
<br />
Να σέβεσαι και να τιμάς τον εαυτό σου, γιατί ό,τι κάνει σε καθοδηγεί και σου δείχνει λίγο περισσότερο από το μεγαλείο που κρύβεται πίσω από την ψευδαίσθηση της εκπαίδευσής σου. <br />
<br />
Να ανακαλύπτεις καινούργια πράγματα καθημερινά, να αμφισβητείς όλα όσα ξέρεις για να κάνεις χώρο για όλα όσα έχεις ακόμα να μάθεις. <br />
<br />
Να χαίρεσαι για ό,τι και αν σου συμβαίνει γιατί όλα σε βοηθάνε να πλησιάσεις λίγο πιο κοντά στον αληθινό σου σκοπό. <br />
<br />
Να ζεις με πάθος, αυθεντικότητα και τόλμη την κάθε στιγμή, ρισκάροντας να πέφτεις στο κενό για να μάθεις να ανοίγεις τα φτερά σου και να πετάς ψηλά, ψηλότερα από την προηγούμενη φορά που το επιχείρησες ξανά. <br />
<br />
Να βλέπεις το θαύμα σε μια μόνο κουβέντα, σε ένα πέσιμο ενός φύλλου, στη γέννηση ενός μπουμπουκιού, στην καταιγίδα και την καταστροφή της αλλά και στον ήλιο με τον καθαρό ουρανό που δείχνει το καθάρισμα του τοπίου. <br />
<br />
Να λες, «δεν ξέρω» και να αισθάνεσαι σοφός μέσα σε αυτό. Να έχεις την περιέργεια, τη θέληση αλλά και την αφοσίωση να μάθεις όλα τα θαυμαστά που η ύπαρξη έχει να σου προσφέρει. <br />
<br />
Να αναγνωρίζεις τους κύκλους της ζωής και τις φωνές της φύσης που σου μιλάνε κάθε στιγμή, αν σταματήσεις λίγο τον εσωτερικό διάλογο για να τα ακούσεις. <br />
<br />
Να απαλλάσσεσαι από όλα όσα δεν χρειάζεσαι πια γιατί κάποιος άλλος ίσως τα χρειάζεται περισσότερο από σένα, κάνοντας χώρο σε ό,τι νέο πρόκειται να δημιουργήσεις. Να μη συσσωρεύεις γιατί θέλεις να ταξιδεύεις ανάλαφρος και ελεύθερος. Να μην κάνεις οικονομία αλλά να ζεις με σύνεση και συνειδητή επιλογή στην κάθε ενέργεια σου.<br />
<br />
Να μη σε απασχολεί το αύριο γιατί φροντίζεις και τιμάς με όλο σου το είναι το παρόν. Να μην χρειάζεται να θυμάσαι το παρελθόν γιατί το παρόν έχει τόσα να σου διδάξει και τόσα καινούργια να σου προσφέρει. Να ξέρεις (πραγματικά – βιωματικά να γνωρίζεις) ότι ο χρόνος ούτως ή άλλως όλος ένα – παρελθόν, παρόν, μέλλον συνυπάρχουν στο αιώνιο τώρα. <br />
<br />
Να θυμώνεις, να γελάς, να κλαις, να γελάς, να μελαγχολείς, να τραγουδάς με πάθος, γνωρίζοντας ότι παίζεις ρόλους στο θέατρο της ζωής σου που Δημιουργείς κάθε στιγμή. <br />
<br />
Να συλλέγεις πληροφορίες από τον κόσμο αλλά να επιτρέπεις τη γνώση και τις απαντήσεις να προέρχονται από τον Εαυτό σου, τον οποίο εμπιστεύεσαι απόλυτα και εντοπίζεις κάτω από το θόρυβο του επιφανειακού νου. <br />
<br />
Να απολαμβάνεις να βρίσκεσαι στην ηρεμία και τη γαλήνη του εαυτού σου. Να χαίρεσαι το ίδιο όταν μοιράζεσαι με Φίλους – την πραγματική οικογένεια σου. <br />
<br />
Όχι, σίγουρα δεν περιγράφεται μια αυθεντική ζωή. Τα λόγια είναι φτωχά και οι λέξεις έχουν κακοποιηθεί. Όμως διδάσκεται, μεταδίδεται, προσφέρεται, σε όποιους είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να εγκαταλείψουν την ασφάλεια του οικείου και γνώριμου κόσμου που έχουν στο μυαλό τους, ο οποίος έχει αδιέξοδα και ημερομηνία λήξης γιατί είναι στατικός και επαναλαμβανόμενος. <br />
<br />
Στα παιδιά διδάσκω πώς να παραμένουν ο εαυτός τους - μαθαίνοντας και εγώ μαζί τους - πώς να ενισχύουν αυτό που ήδη είναι. Στους ενήλικες διδάσκω πώς να γίνουν ο εαυτός τους - μαθαίνοντας και εγώ μαζί τους - πώς να αφήσουν για πάντα πίσω τους το στερεότυπο πρότυπο του ενήλικα που νομίζουν ότι είναι.<br />
<br />
<span lang="EL"><o:p></o:p></span>xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-32748124596972348782012-04-06T14:04:00.001+03:002012-04-06T14:07:12.602+03:00Για το καθήκον<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-u1eeYyYWybo/T37NrNC4o2I/AAAAAAAAAo8/yVYb7PJDga4/s1600/Silent-Song-Light-Elixir.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-u1eeYyYWybo/T37NrNC4o2I/AAAAAAAAAo8/yVYb7PJDga4/s320/Silent-Song-Light-Elixir.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Όταν κάνουμε πράγματα μέσα από αίσθηση καθήκοντος, δεν είμαστε αληθινοί, αυθεντικοί, ενώ πιο συχνά αποδεικνύεται ότι δεν άξιζε. Επειδή όντως δεν άξιζε! Το καθήκον είναι επιβολή, είναι υποχρέωση και αφαιρεί την επιλογή, την αγάπη και την αφοσίωση. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Φτιάχνουμε κανόνες που ακολουθούμε, καθήκοντα που υπηρετούμε, υποχρεώσεις που δεν αμφισβητούμε, γιατί χτίσαμε σε ανύπαρκτη βάση τους εαυτούς μας και τις ζωές μας. Εν τέλει, παγιδευτήκαμε, σε ένα ξένο κόσμο που νοιώθουμε ότι δεν μας ανήκει και από τον οποίο θέλουμε να δραπετεύσουμε. Ο κόσμος που καλούμαστε, ως πρόκληση, αυτή τη στιγμή να γκρεμίσουμε, είναι ο εσωτερικός κόσμος της πλάνης που δεσμεύει το νου και κλείνει την καρδιά μας. Όμως φοβόμαστε να το κάνουμε, και έτσι επιτρέπουμε το γκρέμισμα του εξωτερικού κόσμου της εκδήλωσης που φαίνεται να μη μπορούμε να σταματήσουμε.</span></div><a name='more'></a><o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal"><span lang="EL"> </span>Ανύπαρκτοι σχεδόν εσωτερικά, υπεργεμισμένοι νοητικά με άπειρους κανόνες, καθήκοντα και υποχρεώσεις, ταυτισμένοι με τους διάφορους ρόλους, την προσωπική και τη συλλογική ταυτότητα μας, όλα αυτά που φροντίζουν επάξια την διατήρηση της εικόνας μας αλλά ακόμα περισσότερο την ψευδή αίσθηση της ύπαρξης μας στον κόσμο της ύλης. Αδυνατούμε να βρούμε σταθερές απαντήσεις και διαχρονικές αλήθειες που θα εξασφάλιζαν την ηρεμία μας, την χαμένη αίσθηση σκοπού και τη χαρά που τόσο λείπει από τις καρδιές μας. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας: να υπηρετούν άλλους, να «αναλαμβάνουν τα καθήκοντα τους», να πλαισιώνονται με δεσμεύσεις που «θα τους εξασφαλίσουν το μέλλον τους».</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Όμως η Γνώση είναι δύναμη, που στα χέρια των μη σοφών ανθρώπων γίνεται καταχρηστική, καταστρέφει και καταδυναστεύει. Η Γνώση χρειάζεται την Αγάπη γιατί μαζί δημιουργούν θαύματα που ο επιφανειακός νους δεν κατανοεί και δεν πιστεύει, μέσα από την περιορισμένη του οπτική. Η Αγάπη όμως δεν γνωρίζει καθήκοντα, κανόνες, υποχρεώσεις ούτε δεσμεύσεις. Την υποτίμησε ο άνθρωπος γιατί φοβήθηκε τη δύναμη της, αρνήθηκε τη σοφία της, απομακρύνθηκε από την αγκαλιά της. Μόνος και έρημος αναζητά τη λύτρωση, από τον ίδιο τον κατακτητή του. Χωρίς την αγάπη παρασύρεται στην εκμετάλλευση, πλανεύεται από το προσωρινό, τις αισθήσεις, την πλάνη του ονείρου που ζει και εγωιστικά προσπαθεί να κατακτήσει, αυτό που ψάχνει (ουσιαστικά) αλλά δεν βρίσκει. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Το καθήκον εμποδίζει τη δημιουργία. Η πλάνη εμποδίζει την καρδιά να προσφέρει τη σοφία της. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Αναλαμβάνουμε την ευθύνη όταν δώσουμε ξανά στον εαυτό μας επιλογές. Αφοσιωνόμαστε όταν συνειδητά επιλέγουμε. Οι κανόνες εμποδίζουν την ικανότητα της διάκρισης γιατί υποτιμούν την ουσία μας. Δεν υπάρχουν όμως απαντήσεις και σταθερές αξίες σε ένα σύστημα και έναν νου που στηρίχθηκε σε ανύπαρκτες βάσεις και χρειάζεται να αμφισβητηθεί για να γκρεμιστεί και να ξαναδημιουργηθεί συνδέοντας την Καρδιά με το Νου, την Αγάπη με τη Γνώση, το Σκοτάδι με το Φως, τη μαγνητική ενέργεια με την ηλεκτρική ενέργεια. Γιατί τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αντίθετα, αλλά συμπληρωματικά. <o:p></o:p></span></div>xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-33656746651888427822012-03-31T11:12:00.000+03:002015-11-19T14:14:49.779+02:00Ποια περιγραφή να δώσω;<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgvAfF5XGShKV8LQZPIkrCHRRsa6kxc8mwpl43T3mvQNIaWhXFbiO6-jrd5oGiYPBWMCkJMJvcRTstlYTuA3HRqSYF4pnbEaWhfcdZdAFLZnOeDhQb7TC6_efz35LzZhmr6Ixc1zqOtnV9/s1600/100_2438-003.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgvAfF5XGShKV8LQZPIkrCHRRsa6kxc8mwpl43T3mvQNIaWhXFbiO6-jrd5oGiYPBWMCkJMJvcRTstlYTuA3HRqSYF4pnbEaWhfcdZdAFLZnOeDhQb7TC6_efz35LzZhmr6Ixc1zqOtnV9/s320/100_2438-003.jpg" width="320" /></a></div>
<span lang="EL"><br />
</span></div>
Κάθε φορά που μου ζητείται να δώσω μια περιγραφή του τι κάνω, το αστείο είναι, ότι βρίσκομαι μέσα σε ένα τεράστιο κενό. Πώς να περιγράψω κάτι που δεν ξέρω, που δεν ελέγχω και που ποτέ δεν μένει ίδιο ή στάσιμο αλλά το δημιουργώ κάθε στιγμή;<br />
<br />
Ναι, δίνω μαθήματα, διδάσκω. Αλλά τη λέξη «δασκάλα» ή δάσκαλος, δεν την υιοθετώ αβασάνιστα. Χρειάζεται μια ολόκληρη συζήτηση για το τι είναι πραγματικά ο δάσκαλος γιατί δεν υιοθετώ τον ορισμό που έχουμε συλλογικά πιστέψει. <br />
<a name='more'></a><br />
Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι «έχω τη γνώση» ή ότι «έχω τις απαντήσεις». Δεν είναι αυτός ο ρόλος του δασκάλου για μένα. Τα μαθήματα μου είναι δυναμικά και δημιουργικά. Ποτέ δεν ξέρω πώς θα εξελιχθούν ή τι θα πω εκ των προτέρων. Ξεκινούν χωρίς κανένα πρόγραμμα δικό μου, χωρίς καμία προδιαγραφή ή σκέψεις προσωπικές για το πώς θα έπρεπε να είναι τα πράγματα ή ποια είναι η σταθερή πορεία δράσης μου.<br />
<br />
Οι νέοι μαθητές βρίσκονται εξ’ αρχής προ εκπλήξεως. Περίμεναν κάποιον να τους δώσει απαντήσεις, να προσφέρει λύσεις και να τους κατευθύνει στα προβλήματα ή τα εμπόδια της ζωής τους. Και γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να το κάνουν αυτό. Είναι εύκολο και είναι πιο βολικό, κάτι που προσφέρει στη σταθερότητα και στην ανάγκη του επιφανειακού νου να αυτό-ορίζεται και να αυτό-προβάλλεται, όπως και να αυτό-προστατεύεται.<br />
<br />
Όμως το δημιουργικό μέρος και τη γνώση, δεν τα κατέχει ο επιφανειακός νους, ο οποίος αντλεί τις οποιεσδήποτε «γνώσεις» του από τη σφαίρα του ήδη γνωστού πλαισίου της ύπαρξης μας, οπότε το αποτέλεσμα είναι η επανάληψη και η παραμονή στην ασφάλεια του γνώριμου. <br />
<br />
Στα μαθήματα μας, τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει. Κάθε μάθημα είναι διαφορετικό και κάθε μαθητής είναι εντελώς ένα διαφορετικό σύμπαν σε εξέλιξη. Μπαίνοντας σε αυτό το διαφορετικό σύμπαν με σεβασμό και ταπεινότητα, ο επιφανειακός νους της προσωπικότητας σωπαίνει και ηρεμεί, μη γνωρίζοντας ούτε έχοντας την ανάγκη να ελέγξει οτιδήποτε. Τότε μπορώ να συνδεθώ με τη γνώση που είναι ακόμα άγνωστη και με τον δημιουργικό νου, με τον εαυτό μου, πέρα από το εγώ, που μου δίνει την επόμενη πρόταση, τα σωστά λόγια, τις έννοιες και την καθοδήγηση που χρειάζομαι για να οδηγήσω τον μαθητή στον δικό του εσωτερικό δάσκαλο, όχι σε εμένα. <br />
<br />
Η ζωή μου είναι μια αποκάλυψη κάθε στιγμή, και ό,τι συμβαίνει σε εμένα και σε αυτήν, με μεταμορφώνει συνεχώς. Οι άνθρωποι που νομίζουν ότι με γνωρίζουν, περιμένοντας να λειτουργήσω ή να εκφραστώ με τον τρόπο που περιμένουν, συχνά αναστατώνονται όταν δεν το κάνω. Το εγώ επαναστατεί και κάποιες φορές επιτίθεται όταν απειλείται η κυριαρχία του, όταν προκαλώ (όπως καλούμαι να κάνω) τις δεδομένες πεποιθήσεις και την φαινομενική ασφάλεια του. Άλλες φορές παίζει το ρόλο του θύματος, που αισθάνεται ανήμπορο και αδύναμο μπροστά στην άγνοια του. <br />
<br />
Κάθε μάθημα είναι πρόκληση καθώς μαζί σπάμε τα φτιαχτά όρια του νου και προχωράμε σε άγνωστες περιοχές της ύπαρξης μας. Θα ήταν πιο σωστό να πω, ότι διδάσκω αυτό που δεν γνωρίζω, αλλά αυτό δεν γίνεται κατανοητό από το νου που έχει εκπαιδευτεί να διαχωρίζει και να συμπεραίνει βάσει αντιθέτων. Ακόμα πιο σωστό θα ήταν να πω ότι δεν είναι εγώ αυτή που διδάσκει αλλά η ίδια η ζωή, που όμως δεν έχουμε εκπαιδευτεί να κατανοούμε πραγματικά. Έτσι, δεν αντιλαμβανόμαστε τα μηνύματα της, τον τρόπο που μας μιλάει και αποκαλύπτει όλα όσα χρειαζόμαστε να μάθουμε και να πάρουμε για να πορευόμαστε σύμφωνα με την ανώτερη έκφραση του εαυτού μας. <br />
<br />
Σίγουρα δεν θα ονόμαζα αυτό που κάνω «δουλειά», γιατί δεν ορίζεται από το κέρδος ή το προσωπικό όφελος, το οποίο είναι ούτως ή άλλως ανεκτίμητα και μη μετρήσιμα. Δεν ορίζεται καν από το χρόνο καθώς κάθε στιγμή της ζωής μου είναι μια πρόκληση για μάθηση, μια αποκάλυψη, ένα ταυτόχρονο ξεκίνημα μαζί με ένα τέλος, μια γέννηση μαζί με ένα θάνατο (του παλιού). <br />
<br />
Χαμογελάω με τα τερτίπια της ζωής που με προκαλούν να τα πάρω στα σοβαρά και να ταυτιστώ και πάλι με το φόβο της προσωπικότητας που θέλει ο επιφανειακός νους να με παγιδεύει (για να συνδέομαι και να αντιλαμβάνομαι τις παγιδεύσεις των μαθητών μου και των γύρω μου). Ναι, υπάρχουν όλα τα συναισθήματα αλλά χωρίς να με παγιδεύουν ή να με ορίζουν. Η επόμενη στιγμή είναι η μόνη αληθινή και απαιτεί την αμέριστη προσοχή μου, με ταπεινότητα αλλά και σιγουριά για τα βήματα μου.<br />
<br />
Το ταξίδι αυτό της γήινης ζωής μας είναι όμορφο και απέραντα αποκαλυπτικό. Ό,τι υπάρχει στο δρόμο μας είναι σε απόλυτη αρμονία με ό,τι έχουμε ζητήσει, με ό,τι θα μας ξυπνήσει στην αληθινή ουσία της ύπαρξης μας, με σκοπό να επεκτείνουμε το πεδίο της αντίληψης μας και να συνδεθούμε με τη σοφία που υπάρχει μέσα μας και να δημιουργήσουμε αντί να επαναλάβουμε ό,τι προσφέρει στον εαυτό μας και σύνολο (άλλωστε, μόνο έτσι προσφέρουμε πραγματικά). <br />
<br />
Ακόμα δεν γνωρίζω ποια περιγραφή να δώσω. Αύριο μπορεί να γράψω άλλα, που όμως θα συμπεριλαμβάνουν αυτά ή θα φαίνονται να τα ακυρώνουν αλλά μόνο όταν βλέπουμε από την οπτική του επιφανειακού, περιοριστικού νου.<br />
<br />
Χριστιάνα Σοφίαxristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-969106265972038142012-03-19T15:57:00.000+02:002012-03-19T15:57:28.553+02:00Ευγνωμοσύνη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghCK1bfPA_1CqeLyvfDXDYAsBlYD5-t2TYOjKpDKf7CfdWoAjgoZw_t9nZzgSr0O7v_5KGFJ1MvIaiYeWIrcUjlx1CCJqMMPPuJfPfbePkIju3luAldXNy3Qu2ZgE_5ZyxDUvVWOZTzT5A/s1600/gratitude.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghCK1bfPA_1CqeLyvfDXDYAsBlYD5-t2TYOjKpDKf7CfdWoAjgoZw_t9nZzgSr0O7v_5KGFJ1MvIaiYeWIrcUjlx1CCJqMMPPuJfPfbePkIju3luAldXNy3Qu2ZgE_5ZyxDUvVWOZTzT5A/s400/gratitude.jpg" width="400" /></a></div><br />
<br />
<div class="MsoNormal"><span lang="EL">Αν δεν ξεκινάμε τη μέρα μας με ευγνωμοσύνη, είναι σαν να μην ξεκινάμε καθόλου, απλά συνεχίζουμε από εκεί που ο επιφανειακός νους σταμάτησε, την προηγούμενη μέρα.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Ευγνωμοσύνη δεν είναι η συνήθης πρακτική, να βρίσκουμε εκείνα τα πράγματα που είμαστε, διαθέτουμε και έχουμε καταφέρει ώστε να αισθανόμαστε ευγνώμονες. Αυτή η τακτική αποκλείει πολλά αντίθετα που το εγώ χρησιμοποιεί εναντίον μας. Η πραγματική ευγνωμοσύνη είναι περιεκτική, περιλαμβάνει τα πάντα, αποκλείοντας τίποτα.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Όλα όσα βιώνουμε είναι αφθονία, με βάσει τον νόμο της αγάπης, που στην πραγματικότητα δηλώνει ότι τα πάντα γίνονται ΓΙΑ εμάς και ΑΠΟ εμάς, όχι εναντίον μας ή από κάποιον άλλον. Το να είμαστε ευγνώμων για όλα, μας βοηθά να βγούμε από τον νου που διαχωρίζει και απομονώνει, περιορίζοντας την αντίληψη μας. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Ο επιφανειακός νους επίσης, χρησιμοποιεί την ευγνωμοσύνη για να κρύβει όλα όσα φοβάται να βλέπει - μια κατάσταση στην οποία πολλοί υποστηρικτές της θετικής σκέψης παγιδεύονται. Όντας πρόθυμοι να αντιληφθούμε πού και με ποιο τρόπο έχουμε επιτρέψει την έλλειψη να εισχωρήσει στη ζωή μας, γινόμαστε υπεύθυνοι. Είμαστε πρόθυμοι να αναγνωρίσουμε και να διαλύσουμε οποιεσδήποτε περιοριστικές πεποιθήσεις μας παγιδεύουν και μας περιορίζουν σε μια διεστραμμένη όψη της πραγματικότητας που βιώνουμε. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />
</span></div></div>xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-14827037146736663982012-03-10T12:58:00.000+02:002015-11-20T00:45:33.789+02:00Εκτός θέματος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2Ka8B1FObGrUJYLqSs8YSa1Ecfo4a9VcV_-NUqwDAgWoVRUDRPp4wOkbG8C1DSEauMBjHRHwluVkNOMRz487Mu1z-v7Mvti6_3DY-bYFVYsNGT9oefsqUTJ_-1_vXvk-XLNeoMpLZR-tK/s1600/Arnold_Ochman.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2Ka8B1FObGrUJYLqSs8YSa1Ecfo4a9VcV_-NUqwDAgWoVRUDRPp4wOkbG8C1DSEauMBjHRHwluVkNOMRz487Mu1z-v7Mvti6_3DY-bYFVYsNGT9oefsqUTJ_-1_vXvk-XLNeoMpLZR-tK/s320/Arnold_Ochman.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Είναι σημαντικό ο καθένας να έχει βρει το δικό του βήμα έκφρασης, ύπαρξης και εκδήλωσης. Το </span>blog<span lang="EL"> αυτό, είναι ένα από τα δικά μου βήματα που σταδιακά καταλαβαίνω, απελευθερώνοντας όλο και περισσότερο τον εαυτό μου από το κυνήγι της εικόνας του, ότι έχει να προσφέρει. Διαφορετικά, κανένας μας δεν θα είχε λόγο ύπαρξης. Εδώ λοιπόν εκφράζομαι ελεύθερα, φωναχτά, απλά, αυθεντικά, όπως και αυτό που είμαι κάθε φορά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Η ζωή, η έκδοση του πρώτου μου βιβλίου, με οδηγεί να γράφω, σκόρπια, το δεύτερο, έχοντας πάρει το βάπτισμα του πρωτάρη, που πάντα είναι λιγότερος από αυτό που πραγματικά είναι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Διαπιστώνω, πιο τολμηρή και ελεύθερη πλέον, ότι αυτό που μ’ εμποδίζει να γράφω ή κάνει το γράψιμο (που αγαπώ) δύσκολο, είναι ότι «πρέπει» να κατηγοριοποιώ, να σκέφτομαι και να βάζω τίτλους, να ξεχωρίζω και να διαχωρίζω θέματα, να «παραμένω» στο θέμα μου αναλύοντάς το, να θυμάμαι τι έγραψα και να κρατάω στη μνήμη μου τους αυτό-επιβαλλόμενους διαχωρισμούς και κατατάξεις μου. Γιατί;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Πώς διαχωρίζεις τη ζωή και πώς αποκλείεις το ένα θέμα από το άλλο; Πού αρχίζει το ένα και πού τελειώνει κάποιο άλλο; Πότε καταλήγεις σε συμπέρασμα και βγάζεις πόρισμα; Και ποια είμαι εγώ που έχω κάτι συμπαγές και αναλλοίωτο να δώσω σε οποιονδήποτε, όταν κάθε στιγμή μαθαίνω, γκρεμίζω, μένω στάσιμη και μετακινούμαι συγχρόνως;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Δεν θέλω να είμαι οδηγός στη ζωή κανενός. Θέλω οι άνθρωποι να βρουν τον τρόπο να είναι οι ίδιοι οδηγοί στη ζωή τους, να μάθουν ότι η ίδια η δική τους ζωή, περιλαμβάνει όλα τα θαύματα και τη γνώση που χρειάζονται για να πορεύονται ορθά, ευτυχισμένοι, δημιουργικοί, ενοποιημένοι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Σιχαίνομαι τις «κλειστές», συμπερασματικές θεωρίες που δεν συνειδητοποιούν ότι όλα αυτά που έχουν αποκλειστεί είναι απείρως περισσότερα από αυτά που έχουν συμπεριλάβει. Λυπάμαι τους ανθρώπους που νομίζουν ότι έχουν βρει τη «μία» και μοναδική αλήθεια, ενώ κρυφά φοβούνται όλες τις υπόλοιπες που δεν διερευνούν. Αποφεύγω «όπως ο διάολος το λιβάνι» τους «πεφωτισμένους» δασκάλους που θέλουν να με βάλουν σε ένα δρόμο, τον δικό τους. Εκτιμώ τους δασκάλους (και βρίσκονται παντού, κυρίως αθέατοι) που δεν κρύβονται, δεν έχουν συγκεκριμένο προφίλ, που αγωνιούν να υποστηρίξουν, που δεν ανήκουν πουθενά, δεν ακολουθούν κανέναν, αλλά κάνουν δίδαγμα τη σοφία της ίδιας τους της ζωής, την οποία παράλληλα είναι πανέτοιμοι να αλλάξουν ή να εγκαταλείψουν για μια άλλη και είναι αυθεντικοί, απλοί, ταπεινοί και αυτόβουλοι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Αυτοί δεν έχουν μεθόδους, κλειστά πλαίσια και στρατηγικές. Έχουν όμως μια μεγάλη ανοιχτή καρδιά που νοιάζεται και θέλει να προσφέρει χωρίς να επιτρέπουν να τη χρησιμοποιούν οι φοβικοί για προσωπικό όφελός τους. Αυτοί οι δάσκαλοι διδάσκουν μέσα από τον εαυτό τους και όχι έξω από αυτόν. Δίνουν απλόχερα αυτά που οι ίδιοι κατακτούν στο δρόμο τους, γνωρίζοντας πως ο καθένας θα πάρει μόνο αυτά που έχει ανάγκη να πάρει, θα καταλάβει μόνο όσα είναι έτοιμος να καταλάβει, θα αλλάξει αυτά που έχει πραγματικά καταλάβει, γιατί μόνο έτσι θα τα κάνει δικά του. Είναι οι δάσκαλοι που φαίνεται να σου γυρνούν την πλάτη μετά από την προσφορά τους, γιατί δεν έχουν την αγωνία να ελέγξουν, να αξιολογήσουν ή να εξασφαλίσουν ακόλουθους στην πορεία τη δική τους. Είναι οι άνθρωποι που φαίνονται απόμακροι, φευγάτοι, γιατί δεν έχουν άποψη για όλα όσα δεν τούς αφορούν ή δεν γνωρίζουν ακόμα. Δεν σπαταλάνε το χρόνο και την ενέργεια τους σε ανούσιες κοινωνικές πρακτικές που υποστηρίζουν μόνο την εικόνα των παγιδευμένων ακόμα ανθρώπων. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ναι, μου αρέσει να γράφω «σκορπισμένα» (το «ολιστικά», το σύστημα το ονομάζει «σκορπισμένα»), όπως συμβαίνει η ζωή: αναπάντεχα. Δεν ταιριάζω στο σύστημα της τάξης, της κατηγοριοποίησης και των πλαισίων. Φυσικά και μπορώ να το κάνω αν υπάρχει λόγος, και κάποιες φορές το επιλέγω. Μα συνήθως, δεν υπάρχει. Απλά οι άνθρωποι φοβούνται αυτό που δεν περιμένουν, φοβούνται τις ανατροπές, τη σκοτεινή πλευρά της ζωής και έτσι πονάνε. Όχι σωματικά! Ο σωματικός πόνος είναι μηδαμινός μπροστά στον ψυχικό πόνο ως αποτέλεσμα της παγίδευσης του Νου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Μου «ήρθαν» τώρα μνήμες παιδιών, μαθητών μου με τις ζωές και τις ιστορίες τους, την κακοποίησή τους από όλους τους υποστηρικτές του συστήματος. «Είσαι εκτός θέματος, είναι λάθος η σύνταξη, δεν γνωρίζεις τους κανόνες, ονειροπολείς, δεν προσπαθείς αρκετά…»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ποιο είναι «το» θέμα για να βρίσκομαι «εκτός» θέματος; Τι είναι «έξω» από τη ζωή μου, ούτως ώστε να την περιορίσω σε «ένα» θέμα; Μήπως οι δικές σας θεωρίες, υποθετικοί στόχοι, είναι εκτός θέματος από την ουσία της ζωής μου; Γιατί να προσπαθώ, όταν αυτό που είμαι, με πάει ΠΑΝΤΑ σε αυτό που θέλω να είμαι και το κάθε «λάθος» μου αποκαλύπτει μαγικά όλα όσα χρειάζομαι ως εργαλεία στην πορεία μου, κάνοντάς το ουσιαστικά σωστό; Καημένοι ενήλικες, πόσα έχει να σας μάθει ένα παιδί, αλλά έχετε γίνει τυφλοί, κουφοί και προγραμματισμένα ρομπότ. Γιατί να «προσπαθώ» να ταιριάξω στους κανόνες σας, όταν αυτοί είναι περιοριστικοί, απάνθρωποι, φοβικοί, εντελώς ενάντια στη Φύση, τη Δημιουργία και σε αυτό που ΕΙΜΑΙ πραγματικά; Σάς υπόσχομαι ότι θα το σκεφτώ σοβαρά και είμαι πανέτοιμη να αναθεωρήσω τα πάντα αν μου απαντήσετε αυτήν την καίρια ερώτηση που αποφεύγετε να μου απαντήσετε. Είστε ευτυχισμένοι, πραγματικά ευτυχισμένοι με το δημιούργημα σας;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Πάλι είμαι «εκτός» θέματος… αλλά «μέσα» στην ολότητα της ζωής μου, που περιλαμβάνει τα πάντα, κάθε στιγμή!<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-54697271855846042432012-02-27T16:26:00.000+02:002012-02-27T16:26:13.368+02:00Η Γυναίκα!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnaNZRJAxe3KXgkIdjZYBavg-JcujwsA0CPIc_CTpQ9pH0kdQ5f5UMCFXwkibPp2KKk2N07FPBSaGe9CCRmA8EE_X7_Z8zxZ4NQ6Oj834ex3ERqIMN4qmweEFQT9JuJu_1A7BxrsSkfe7n/s1600/40440_136191146423224_136099393099066_168029_2222859_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnaNZRJAxe3KXgkIdjZYBavg-JcujwsA0CPIc_CTpQ9pH0kdQ5f5UMCFXwkibPp2KKk2N07FPBSaGe9CCRmA8EE_X7_Z8zxZ4NQ6Oj834ex3ERqIMN4qmweEFQT9JuJu_1A7BxrsSkfe7n/s320/40440_136191146423224_136099393099066_168029_2222859_n.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Νομίζω πως τις ουσιαστικότερες αλλαγές μπορεί να τις κάνει η Γυναίκα. Κάθε τι σημαντικό, καινούργιο, δημιουργικό, προέρχεται από τη Θηλυκή Αρχή, που ενυπάρχει στον κάθε άνθρωπο, είτε έχει γεννηθεί άνδρας, είτε γυναίκα.</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Ίσως είναι πιο εύκολο (αν και αυτό δεν αποτελεί κανόνα) η γυναίκα να συνδεθεί με τη Θηλυκή Αρχή μέσα της. Αυτές οι Γυναίκες έχουν αισθανθεί το μεγαλύτερο βάρος ευθύνης, τη μεγαλύτερη θλίψη για τη συνεχιζόμενη άγνοια που εκφράζεται ως επιθετικότητα και ως καταπίεση. Αυτές οι Γυναίκες είναι οι ηρωίδες της Ισορροπίας του κόσμου μας, που συγκρατούν τις δυνάμεις της αυτοκαταστροφής, αντλώντας υπεράνθρωπες δυνάμεις από μέσα τους.</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"></span></div><a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal">Συχνά παρεξηγούνται, πολεμούνται, ενώ αυτές συνεχίζουν σιωπηλά και ταπεινά το έργο της Καρδιάς τους. Φροντίζουν με ευλάβεια την Εστία, προσφέρουν φροντίδα στα Παιδιά τους, τιμούν το (αληθινό) Αρσενικό με αφοσίωση και θαυμασμό. Αποτελούν το πραγματικό στήριγμα-τροφοδοσία της οικογένειας της Ανθρωπότητας, περιμένοντας καρτερικά την ανεξαρτησία και την ένωσή της ταυτόχρονα.</div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Λειτουργούν πίσω από ρόλους που επιλέγουν, για να συμβάλουν, μέσα από αυτό που είναι η καθεμιά, στον ύψιστο σκοπό της Ολότητας. Παραμένουν κρυμμένες από τις μάζες, καθώς το σύστημα των αισθήσεων και της λήθης θεοποιεί ή δαιμονοποιεί με την ίδια ευκολία της άγνοιας τις μάσκες, αγνοώντας την ουσία. </span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Είναι ταυτόχρονα αγνές, μα και αδίστακτες. Θεές και δαίμονες όπου παραστεί ανάγκη. Είναι ελεύθερες και ασυμβίβαστες. Η κάθε μία είναι μοναδική, ο κόσμος όλος από μόνη της, γιατί η καρδιά της χτυπά για όλο τον κόσμο. Όμως αναγνωρίζουν και τιμούν η μία την άλλη, γνωρίζοντας ότι είναι πολλές και διαφορετικές εκφράσεις της Μίας. Συνδέονται και επικοινωνούν από το κέντρο της καρδιάς (της διαίσθησης, της ενόρασης, της συμπόνιας, της μαχητικότητας και του μεγαλείου της Ύπαρξης). </span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Όλες περνάνε από τη σκοτεινή νύχτα της ψυχής, τη μοναξιά και τον κίνδυνο της απομόνωσης και του χαμού στο κατέβασμα στον Άδη. Η κάθε μία, μέσα από τις δικές της δοκιμασίες, ξαναγεννιέται από τις στάχτες της για να εκφράσει τη θεότητα από τα βάθη της ύπαρξής της.</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Θα την αναγνώριζες από τον μαγνητισμό της αύρας της, που άλλωστε εκπέμπει φως και άλλοτε συμβολίζει το ίδιο το σκοτάδι. Θα την εντόπιζες από την αγνότητα, μα και από τη σοφία της ψυχής της, από την μαχητικότητα της ασυμβίβαστης καρδιάς της. Οι «τρέλες» της, τα μοναδικά χαρίσματα και χαραχτηριστικά της αποτελούν τα όπλα της. </span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Μην τα βάλεις μαζί της. Θα σε κατασπαράξει με όποιο τρόπο, μα ίσως δεν θα το καταλάβαινες ότι το έκανε αυτή. Αναγνώρισέ την σαν Μάνα, Ερωμένη, Αδελφή, Σοφή, Σύντροφο, Φίλη. Ειδάλλως, φύγε. Δεν είσαι έτοιμος για να συνυπάρξεις στο μεγαλείο της. Ενδυνάμωσε τον εαυτό σου, απάλλαξέ τον από τα ψεύδη του και τότε θα αντικρίσεις Αυτήν που, αιώνες τώρα, ψάχνεις και περιμένεις στις ψευδαισθήσεις του υλικού κόσμου και του κοινωνικού προγραμματισμού.</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Μερικές τέτοιες Γυναίκες, που έρχονται στον δικό μου νου και κρατάω στην καρδιά μου, θέλω να τιμήσω εδώ, σε αυτή τη μικρή αφιέρωση στη Γυναίκα. Αυτές που έχω ξεχάσει (προσωρινά), θα τις προσθέσω στη συνέχεια γιατί όλες, η κάθε μία τους είναι σημαντικές για μένα. Χωρίς σειρά κατάταξης γιατί όλες είναι για μένα ίσες και μοναδικές:</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal">Barbara Streisand<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Μαλβίνα</span><span lang="EL"> </span><span lang="EL">Κάραλη</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />
</span></div><div class="MsoNormal">Princess Diana<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span lang="EL">Μελίνα Μερκούρη (όχι για τους γνωστούς λόγους)</span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><br />
</span></div></div>xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-29815395173060385862012-02-15T13:37:00.002+02:002012-03-05T13:45:15.916+02:00"Η άλλη θέαση" - βιβλίο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/gLrsjPdoNuM?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><br />
Για όσους αναζητούν ένα βιβλίο που να μιλάει απευθείας στην καρδιά και όχι στον προγραμματισμό του νου. Για όσους ενδιαφέρονται για την ουσία και το νόημα της ζωής τους αλλά έχουν βαρεθεί τις θεωρίες και τα "ωραία λόγια" χωρίς αποτέλεσμα. Για όσους τολμούν να δουν αντικειμενικά τον εαυτό τους, τη ζωή τους, τα δημιουργήματα τους... "η άλλη θέαση" μπορεί να προσφέρει μια άλλη οπτική που θα οδηγήσει αυτούς που είναι έτοιμοι να τη βρουν και να τη δουν μέσα τους.<br />
<br />
Ρίξτε μια ματιά στο εσωτερικό του βιβλίου και αποφασίσετε αν σας ενδιαφέρει:<br />
<a href="http://www.scribd.com/doc/81054161/%CE%97-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7-%CE%B8%CE%AD%CE%B1%CF%83%CE%B7">http://www.scribd.com/doc/81054161/%CE%97-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7-%CE%B8%CE%AD%CE%B1%CF%83%CE%B7</a> <br />
<br />
</div>xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-36195791121068998542012-02-03T16:42:00.001+02:002012-02-03T17:05:36.039+02:00Το εγώ και η παρατήρηση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSohZDaBa6_gNcoCIX2uJoloV3idvTqDavwCBxf3Y6lNmNqgO1XtwVS7YnBQf9DjYYPD_2OOMUoAOxzgSkdLeHpr2YnYF8z33aNd5_ssOodgJOqFjkoP7ZHqC2fbAnCTjufu9giiyQnkH3/s1600/two-planets-6721-1920x1200.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" sda="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSohZDaBa6_gNcoCIX2uJoloV3idvTqDavwCBxf3Y6lNmNqgO1XtwVS7YnBQf9DjYYPD_2OOMUoAOxzgSkdLeHpr2YnYF8z33aNd5_ssOodgJOqFjkoP7ZHqC2fbAnCTjufu9giiyQnkH3/s400/two-planets-6721-1920x1200.jpg" width="400" /></a></div><br />
Το εγώ νομίζει ότι μπορεί να παρατηρεί και υποθέτει ότι το κάνει. Στην πραγματικότητα, δεν έχει καμία τέτοια ικανότητα, ούτε κατανοεί την έννοια ή τη φύση της λειτουργίας της παρατήρησης. Όμως είναι αρκετά υπεροπτικό ώστε να προσποιείται ότι κατανοεί τα πάντα, απλά επειδή διαθέτει ένα σύμβολο (λέξη) για αυτά και επειδή μπορεί νοητικά να επιχειρηματολογεί τη θέση του, την (περιορισμένη) οπτική του.<br />
<br />
Τίποτα που το εγώ κατανοεί ή ονοματίζει δεν είναι παρατήρηση. Γιατί το να παρατηρείς χρειάζεται να διαχωρίσεις τον εαυτό σου από το εγώ, να αντιληφθείς την απόσταση που υπάρχει (αλλά παραμένει κρυμμένη έως ότου συνειδητοποιηθεί) ανάμεσα στο εγώ και στον εαυτό σου. Η ίδια η πράξη της αποταύτισης είναι άβολη και οδυνηρή. Αλλά είναι αυτό που θα σε οδηγήσει στην παρατήρηση και την αληθινή της λειτουργία. Δεν πετυχαίνεις την παρατήρηση χωρίς την αποταύτιση. Είναι αδύνατον. Το εγώ πάντα θα σε παρασύρει πίσω στην κριτική, ενώ θα την ονομάζει παρατήρηση. <br />
<br />
Μπορείς να διακρίνεις ποιο από τα δυο λειτουργείς (όποια λέξη και αν δίνεις) από το πού οδηγείσαι. Αν διαπιστώνεις ότι υπάρχουν εξωτερικοί εχθροί, αν βλέπεις «εγώ» και «οι άλλοι» και αν οι πράξεις σου στην καθημερινότητά σου παραμένουν ίδιες, τότε ξέρεις ότι εξασκείσαι στην κριτική του εγώ, έχοντας παρασυρθεί σε μια περιοριστική πραγματικότητα. Αν όμως παρατηρείς, τότε διευρύνεται άμεσα το πεδίο αντίληψής σου, μαθαίνεις ή ανακαλύπτεις πτυχές του εαυτού σου και των άλλων που δεν έβλεπες προηγουμένως ούτε υπήρχε η παραμικρή υπόνοια ότι υπήρχαν. Αρχίζεις να κατανοείς τη σύνδεση και αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη για όλα όσα η ζωή σου προσφέρει, βοηθώντας σε να κατανοείς, να αλλάζεις. Οι πράξεις σου γίνονται λιγότερο μηχανικές, αλλάζουν, καθώς μετατοπίζεσαι και γίνεσαι περισσότερο ο εαυτός σου.<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Η παρατήρηση είναι το δυσκολότερο πράγμα για όσους είναι λιγόψυχοι. Δεν αφορά τη νόημοσύνη ή κάποια ακαδημαϊκή ικανότητα. Χρειάζεται να διδαχθείς από κάποιον πραγματικό μέντορα τι ακριβώς είναι η παρατήρηση. Όχι επειδή δεν γνωρίζεις, γιατί κάποτε γνώριζες. Ήταν μέρος της φυσικής ανθρώπινής σου υπόστασης, που εκφραζόταν με ευκολία και φυσικότητα ως παιδί. Όμως, από τότε, έχεις προσαρμοστεί, εξευγενιστεί, προγραμματιστεί και μηχανοποιηθεί. Έχεις ξεχάσει τη φυσική σου κατάσταση ύπαρξης προ πολλού. Χρειάζεται να οδηγηθείς «πίσω» σε αυτή την κατάσταση ύπαρξης, αυτή τη φορά με τη γνώση του ενήλικα, από κάποιον που έχει καταφέρει αυτήν την εσωτερική αρμονία. Ο υφιστάμενος προγραμματισμός σού στερεί μια τέτοια προοπτική. Το εγώ έχει γίνει πολύ ευφυές, πονηρό και ικανό για τους αδαείς που υπεροπτικά νομίζουν ότι μπορούν να το πετύχουν χωρίς καθοδήγηση.<br />
<br />
Από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να το κάνει αυτό για σένα. Ο δάσκαλος μπορεί να σε οδηγήσει, να σου δώσει τα εργαλεία, αλλά είσαι εσύ που πρέπει να αποφασίσεις να περπατήσεις το δρόμο και να χρησιμοποιήσεις τα εργαλεία με τον καλύτερο τρόπο, προς όφελος σου. Μόνο η καρδιά μπορεί να σου πει αν είσαι έτοιμος για αυτή την πρόκληση της μετατόπισης της συνειδητότητας - που μπορεί να ονομαστεί επίσης «αλλαγή νου», γιατί αλλάζεις όντως νου όταν κατανοείς τον προγραμματισμό, όταν εξερευνήσεις τις διαφορές των δυο ημισφαιρίων, όταν γνωρίσεις εμπειρικά τον δημιουργικό νου - ή αν φοβάσαι και προτιμάς να παραμείνεις καταχωνιασμένος. Η πραγματική πρόθεση βρίσκεται στη δράση σου και όχι στις νοητικές σου αποφάσεις ή υποσχέσεις. Αν είσαι αληθινά έτοιμος, ο σωστός δάσκαλος θα εμφανιστεί. Θα ξέρεις, μέσα στην καρδιά σου ότι μπορείς να τον εμπιστευτείς και θα του αφοσιωθείς, θα ακολουθήσεις την καθοδήγησή του με απόλυτο σεβασμό και ευλάβεια. Αν δεν είσαι έτοιμος, θα προσπεράσεις κάθε δοθείσα ευκαιρία (της ζωής) χρησιμοποιώντας κάθε λογής λογικές δικαιολογίες, κρίνοντας και (στην πραγματικότητα) θωρακίζοντας τον εαυτό σου από την αποδέσμευση και την απελευθέρωσή σου, επομένως θα χρειάζεσαι περαιτέρω εμπειρίες στους κύκλους του μάτριξ. <br />
<br />
Μπορεί, σε αυτή την πορεία να νομίζεις ότι επιλέγεις, αλλά δεν επιλέγεις. Δεν μπορείς. Η επιλογή υπάρχει μόνο απουσία φόβου, ενοχής και κατηγορίας. Πριν από αυτό, παραμένεις θύμα του εγώ, όμως υπό το προστατευτικό Βλέμμα του Εαυτού σου, που πάντα σε καθοδηγεί, αν και τα φαινόμενα συχνά απατούν.<br />
<br />
Η (α)συνείδητη προσωρινή επιλογή σου να ζεις στο σκοτάδι δεν σημαίνει και την καταδίκη της ψυχής σου. Όμως σίγουρα σου στερεί τη χαρά, την αληθινή αφθονία, το νόημα και τον πραγματικό σκοπό της ζωής σου. Το σκοτάδι είναι άγνοια. Το να πιστεύεις ότι είσαι το εγώ ή θύμα του, αποτελεί πράγματι άγνοια (αν και το εγώ σε πείθει ότι είσαι ελεύθερος, ότι ελέγχεις τη ζωή σου, ότι γνωρίζεις τον εαυτό σου κ.λ.π. με άπειρους, πειστικούς, πανούργους τρόπους).<br />
<br />
Μην νομίζεις ότι γνωρίζεις το εγώ απλά επειδή μπορείς να το ονοματίσεις ή επειδή πιστεύεις ότι το βλέπεις στους άλλους. Μην υποθέτεις ότι γνωρίζεις το εγώ επειδή προσπαθείς να το υπερβείς ή να το αλλάξεις ή να το αγνοήσεις. Υπάρχουν εκατομμύρια τρόποι που το εγώ έχει εφεύρει για να σε πείθει για τη νίκη σου, μόνο και μόνο για να σε κρατά στην αιχμαλωσία με νέους, μη ανιχνεύσιμους τρόπους που ποτέ δεν θα φανταζόσουν ότι αποτελούν τα ίδια τα δεσμά σου. Δεν υπερβαίνεις το εγώ, δεν το καταργείς, δεν μεταμορφώνεται. Το εγώ δεν είναι αληθινό, δεν έχει υπόσταση, οπότε και δεν μπορεί να μεταμορφωθεί. Είναι η φτιαχτή εικόνα του εαυτού σου, της οποίας ο βασικός προγραμματισμός βρίσκεται στον πυρήνα/πυθμένα της δόμησης του εγώ και έχει ελάχιστη σχέση με την επιφάνεια του Είναι σου, που μπορείς να αντιληφθείς. Αυτό που πραγματικά χρειάζεται να κάνεις είναι να επανεκπαιδεύσεις το εγώ, ώστε να σε υπηρετεί και όχι εσύ να υπηρετείς αυτό.<br />
<br />
Αλλά πώς επανεκπαιδεύεις το εγώ, αν δεν ξέρεις τίποτα για τον προγραμματισμό του, αν δεν το αντιλαμβάνεσαι καν σαν κάτι ξεχωριστό από εσένα, ούτε γνωρίζεις τίποτα πέρα από τη δική του θέαση της πραγματικότητας; Ποιος θα επανεκπαιδεύσει το εγώ σου αν όχι εσύ; Ποιος μπορεί να καταλάβει καλύτερα από σένα (αν διδαχθείς πώς να παρατηρείς); Αν δεν είσαι πρόθυμος να κοιτάξεις μέσα σου: σε όλες τις κρυμμένες σκέψεις, τακτικές, συναισθήματα, πεποιθήσεις, θεωρήσεις, ανάγκες κ.λ.π., τότε ποιος θα έπρεπε να το κάνει; Ναι, το εγώ είναι ψεύτικο, δεν είναι ο πραγματικός σου εαυτός. Αλλά δεν έχεις κανένα τρόπο να το γνωρίζεις (βιώσεις) αυτό, εκτός αν γίνεις ένας συνειδητός παρατηρητής, πρόθυμος να αναγνωρίσεις όλα, οτιδήποτε υπάρχει κρυμμένο, που τώρα αποτελεί την εικόνα σου, με την οποία ταυτίζεσαι πλήρως. <br />
<br />
Ολοφάνερα ο δάσκαλος της επιλογής σου, σε αυτό το δρόμο της αυτό-αποκάλυψης δεν μπορεί να είναι κάποιος με καταπληκτικές θεωρίες, στρατηγικά έτοιμες μεθόδους και ευφράδεια στο λόγο, αλλά παρόλα αυτά αγκιστρωμένος στη δική του εικόνα. Ή μπορεί; Βασικά εξαρτάται από αυτό που πραγματικά αναζητάς: να επιβεβαιώσεις όλα όσα πιστεύεις ότι γνωρίζεις ήδη ή να τολμήσεις να κάνεις τη βουτιά στο άγνωστο;</div>xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-60874970116182116812012-01-26T17:23:00.001+02:002012-11-14T21:04:40.347+02:00Η ισορροπία είναι αναπόφευκτη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEzi-hLoX9tLw_kO49pVKaSb8jFQp6f4O-uKP4ihZZYbcFDw8FcfT1DG9ZFkRsslcTz6wm0ZcXxVeHjeDlpYCMSFQ1an1T0vmpo0bNmTm1T31dctWAvA7c07w1ybsjML1zUQXen2DH2IGl/s1600/Hole-imagination-30738034-1280-1024.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEzi-hLoX9tLw_kO49pVKaSb8jFQp6f4O-uKP4ihZZYbcFDw8FcfT1DG9ZFkRsslcTz6wm0ZcXxVeHjeDlpYCMSFQ1an1T0vmpo0bNmTm1T31dctWAvA7c07w1ybsjML1zUQXen2DH2IGl/s400/Hole-imagination-30738034-1280-1024.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Βρισκόμαστε σε μια εποχή στην οποία πολλά αποκαλύπτονται και πρόκειται να αποκαλυφθούν. Θα πρέπει να έχεις καλλιεργήσει τη λειτουργία της παρατηρητικότητας για να μπορείς πραγματικά να αντιληφθείς το θέατρο που διεξάγεται.<br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα είναι βρόμικο και δυσάρεστο; Μα είναι ήδη και μπορούμε να το κάνουμε ακόμα περισσότερο. Θα είναι αποκαλυπτικά υπέροχο; Είναι ήδη και μπορούμε να το κάνουμε ακόμα περισσότερο αν το επιλέξουμε. Η ουσία δεν είναι αν θα πάμε προς τη μια ή την άλλη πλευρά. Βρισκόμαστε στη φάση της εξέλιξης μας, που τα πράγματα οδεύουν και προς τις δυο κατευθύνσεις, με μεγάλες ταχύτητες. Αυτή είναι μια τεράστια πρόκληση για τον προγραμματισμένο, γραμμικό νου, ο οποίος δεν κατανοεί και βρίσκει την όλη ιδέα εντελώς εξωφρενική. Ως συνέπεια, προσπαθεί να επιβάλει την άποψη «είτε προς τη μια (καταστροφή) είτε προς την άλλη πλευρά (αναγέννηση)», για να δικαιώσει και να επικυρώσει την ύπαρξή του, με κάθε τίμημα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι φυσικά χαμένη μάχη, αλλά οι αντιπρόσωποι του προγραμματισμένου νου δεν το γνωρίζουν αυτό, ούτε θέλουν να εγκαταλείψουν τη μονόπλευρη θέασή τους. Επί του παρόντος, οι μεγαλύτερες μάχες διεξάγονται για να αποδείξουν οι δυο πλευρές την ορθότητα και την πραγματικότητα της δικής τους θέασης, ενισχύοντας αμφότερες την πολικότητα που υποστηρίζουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και όμως, η ισορροπία είναι αναπόφευκτη. Όταν η κάθε πολικότητα πιέζεται στα όριά της, η άλλη πολικότητα ενισχύεται ανάλογα. Σε πλήρη κύκλο συγκρούονται και συγχωνεύονται, δημιουργώντας κάτι εντελώς καινούργιο, το οποίο αναδύεται από την ένωση, αλλά παραμένει άγνωστο πριν από τη σύγκρουση - συγχώνευση. Η προσπάθεια αποφυγής της σύγκρουσης ενισχύει το μέγεθος και την έντασή της και επιπλέον καθυστερείται η ένωση που είναι αναπόφευκτη αλλά και το ζητούμενο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όλο και περισσότερο αυτή η μάχη του δυαδισμού αναδύεται και γίνεται αντιληπτή στην επιφάνεια, αφού αυτή είναι η εποχή της αποκάλυψης. Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε εποχή όπου η αλήθεια δεν μπορούσε να κρυφτεί. Τώρα οι πραγματικές προθέσεις, τα πραγματικά συναισθήματα, οι πραγματικές πεποιθήσεις, στόχοι, σκοποί, όλα ξεσκεπάζονται ή ομολογούνται. Η διαφάνεια είναι αναπόφευκτη και δεν αποτρέπεται.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ω ναι, μην έχεις καμιά αμφιβολία, ζούμε συναρπαστικές στιγμές, παρόλο που πολλοί δεν κατανοούν την πραγματική έννοια του «συναρπαστικού», η οποία δεν έχει καμία σχέση με αυτό που μπορεί να ευνοείς, να εγκρίνεις, να εύχεσαι ή θα ήθελες. Περισσότερο έχει να κάνει με την πρόθεσή σου να καλωσορίζεις το αναπάντεχο, ό,τι κι αν αυτό περιλαμβάνει, όπως κι αν φαίνεται.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το βασικό στοιχείο της επίτευξης της ισορροπίας είναι η ευθύνη, μια έννοια που ο εκπαιδευμένος, γραμμικός, παράλογος νους αδυνατεί να συλλάβει. Αποτελεί επομένως (καθώς η πλειονότητα βρίσκεται ακόμα παγιδευμένη στον περιοριστικό προγραμματισμό της κατώτερης διάνοιας) λογική και φυσική συνέπεια ότι βιώνουμε και θα βιώσουμε όλες τις εκφράσεις/εκφάνσεις της ανευθυνότητας, σε όλο της το «μεγαλείο» και τη «μεγαλοπρέπεια», σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, με σκοπό να μάθουμε και να επιλέξουμε ποιοι θέλουμε να είμαστε και τι κόσμο θέλουμε να δημιουργήσουμε. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η παγίδα είναι η μονόπλευρη κριτική, η κατηγορία και η ενοχοποίηση, που δεν μπορούν να αποφευχθούν όσο βασιζόμαστε στον προγραμματισμένο νου για απαντήσεις, τις οποίες απλά δεν διαθέτει. Η επιμονή να ψάχνουμε, αλλά και να αντιλαμβανόμαστε εξωτερικά, με την ιδέα του διχασμού βαθιά ριζωμένη στη δομή του προγραμματισμού μας, μάς κάνει να παραμένουμε αδαείς και περιορισμένοι σε εικονικές πραγματικότητες, που ονομάζουμε «αλήθεια». Στον ίδιο προγραμματισμό, η παγίδα της «αγάπης για όλους και για όλα, της συγχώρεσης όλων, της πλήρους αποδοχής των πάντων, της ελπίδας, των ευσεβών πόθων, με αποκορύφωμα τη «λύτρωση από αυτήν την κατώτερη διάσταση» είναι εξίσου αναπόφευκτη. Μια πιο ελκυστική θέαση για τους «πνευματικούς αναζητητές», αλλά εξίσου περιοριστική (=αναληθής).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα κύρια εργαλεία για την έξοδο από το μάτριξ (=προγραμματισμό του νου) είναι η παρατηρητικότητα και η αμφισβήτηση των ιδεών περί αλήθειας – έννοιες εντελώς ξένες για τον ίδιο νου και τον τρόπο αντίληψης και λειτουργίας του.<br />
<br />
Το να βγούμε από την περιοριστική αντίληψη και τις έννοιες χώρου-χρόνου, αποτελεί πράξη θάρρους, επιμονής και θέλησης να μετακινηθούμε. Είναι έργο του δημιουργικού νου, ο οποίος έχει εσκεμμένα απορριφθεί και υποτιμηθεί. Χωρίς αυτόν όμως, παραμένουμε χαμένοι, αποπροσανατολισμένοι και πεισματικά κολλημένοι στο όνειρο που ονομάζουμε «πραγματική ζωή».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όμως, η ισορροπία είναι αναπόφευκτη. Για όλους όσοι θέλουν να παραμένουν κολλημένοι στον οικείο προγραμματισμό του νου τους, ακόμα κι αν αλλάξουν τις συνήθειές τους, τις επιφαμειακές πραλτικές και τους εξωτερικούς στόχους τους, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ζόρικη και ανώμαλη η διαδρομή. Γι’ αυτούς που είναι πρόθυμοι να ξεριζώσουν τον προγραμματισμό και τους περιοριστικούς τρόπους λειτουργίας τους, θα είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι, με αποκαλυπτικά γεγονότα που θα βοηθήσουν την υπευθυνότητα, ενόσω τολμούν να μετατοπίζονται συνεχώς και ολοκληρωτικά προς μια νέα, αναγεννησιακή κατάσταση ύπαρξης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό που είναι πιο εμφανές αυτή τη στιγμή και επικρατέστερο είναι η ανάγκη να διατηρήσουν οι άνθρωποι και να εμπιστεύονται αυτά που ήδη γνωρίζουν, παρά να ρισκάρουν να αμφισβητήσουν, να γκρεμίσουν ολοκληρωτικά το γνώριμο οικοδόμημα, με σκοπό να δημιουργήσουν ξανά τον εαυτό τους, μαθαίνοντας, αναλαμβάνοντας την ευθύνη και τελικά απελευθερώνοντας τον εαυτό τους από τα πεδία της πλάνης. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το ουσιαστικό και μοναδικό δίλλημα παρουσιάζεται στην καθημερινή ζωή ξανά και ξανά, κάθε λεπτό μέχρι ο καθένας να επιλέξει να αναλάβει τη δική του ευθύνη πρακτικά (όχι θεωρητικά), με αφοσίωση και επιμονή. Η ταπεινότητα σε κάθε βήμα ανέλιξης καθώς και η συμπόνια για την άγνοια που υπάρχει ακόμα μέσα μας και γύρω μας είναι ανακγαίες λειτουργίες που στηρίζουν την πορεία μας.</div>
<br /></div>
xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-54609712314940123962011-12-30T15:12:00.004+02:002019-04-01T08:53:37.776+03:00Πληθυντικός ευγενείας;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh1uiRm5dOZV-MOIYXoP9NTubyA54CIba9DRRTAj52eSDNb6zNBQf35_0MggL-YjBBzyiTeA7EqOpMbh0xmUhWcHQRxduU_vJNF3a70YncuoHw0AHHLAl3T8SNin5D2TY9y4TTogvQoCKc/s1600/longdistance.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="178" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh1uiRm5dOZV-MOIYXoP9NTubyA54CIba9DRRTAj52eSDNb6zNBQf35_0MggL-YjBBzyiTeA7EqOpMbh0xmUhWcHQRxduU_vJNF3a70YncuoHw0AHHLAl3T8SNin5D2TY9y4TTogvQoCKc/s400/longdistance.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Γιατί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τόσο πολύ τον πληθυντικό που δυσκολεύονται να αποχωριστούν; Από ευγένεια λέει, και σεβασμό. Όμως δεν αμφισβητούν ποτέ τις έτοιμες, μηχανικές απαντήσεις τους, που συνεχίζουν να υποστηρίζουν άκριτα. Έτσι συνεχίζουν να πλάθουν τον ψεύτικο κόσμο τους, τοποθετώντας οι ίδιοι τα καλούπια τους, φτιάχνοντας τις υποκειμενικές τους εικονικές πραγματικότητες, υποθέτοντας ότι όλ’ αυτά είναι αντικειμενικά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Προσωπικά, θέλω η ζωή μου να είναι απλή: ο πληθυντικός σημαίνει «πολλοί», ο ενικός σημαίνει «ένας». Και δεν μου αρέσει να βάζω τους ανθρώπους σε ομάδες, να απευθύνομαι γενικά και αόριστα, ούτε να τοποθετώ τους άλλους πιο πάνω ή πιο κάτω από μένα. Δεν φοβάμαι τους ανθρώπους και θέλω να τους κοιτάω στα μάτια, έχοντας στραμμένη την προσοχή μου αποκλειστικά στη μοναδικότητα που έχω μπροστά μου και αξίζει την αμέριστη προσοχή μου.</span><br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Όταν κάποιος απευθύνεται σε μένα στον πληθυντικό, ξέρω ότι δεν με βλέπει, δεν υπάρχω στο πεδίο της αντίληψης του. Αντί για μένα, υπάρχουν οι πεποιθήσεις του, οι παρελθοντικές καταχωρήσεις του, οι ιδέες του, το εγώ του, αλλά όχι εγώ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Ασήμαντη λεπτομέρεια που περνά απαρατήρητη δεκάδες φορές καθημερινά; Μπορεί. Ο διάβολος όμως βρίσκεται στις λεπτομέρειες και τελικά καταδυναστεύει τη συνειδητότητα μας.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Όμως, τον πληθυντικό δεν τον χρησιμοποιούμε (αναφέρομαι στους Έλληνες και την Ελληνική γλώσσα) ασυνείδητα μόνο όταν απευθυνόμαστε σε κάποιον ή αυτός απευθύνεται σε εμάς. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"></span>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Τον χρησιμοποιούμε στον λόγο μας (πολύ περισσότερο απ’ ότι φανταζόμαστε ή αντιλαμβανόμαστε) θέλοντας να αναφερόμαστε γενικά και αόριστα, νοιώθοντας ότι ανήκουμε σε ομάδα, όπου όλοι αντιλαμβάνονται και σκέφτονται το ίδιο με εμάς, γιατί δεν τολμάμε να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας. Τα παραδείγματα άπειρα και μπορεί ο καθένας να τα αναζητήσει πρώτα στο λόγο και στα γραπτά των άλλων (γιατί τους καθρέφτες τους βλέπουμε ευκολότερα) και μετά στον δικό του λόγο, προφορικό και γραπτό. </span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Έτσι, συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι αφενός η πραγματικότητα είναι αντικειμενική και κοινή για όλους και αφετέρου ότι «εφόσον έτσι σκέφτονται και ενεργούν και οι άλλοι (όπως εγώ υποθέτω), τότε είμαι μια χαρά, είμαι φυσιολογικός». Αγωνιούμε να ανήκουμε αλλά κυρίως να κρυφτούμε για να μη διαφοροποιηθούμε. </span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Κατά τον ίδιο τρόπο και εξίσου ασυνείδητα, χρησιμοποιούμε το β’ πρόσωπο ενικού αντί για το α’ πρόσωπο ενικού, απαλλάσσοντας και πάλι τον εαυτό μας από την ευθύνη της σκέψης, του λόγου και της πράξης του. Το εσύ κοιτάει πάντα τον άλλον, κρύβοντας τη δική μας υποκειμενική θέαση της πραγματικότητας, μόνο από τη συνειδητότητα μας. </span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Όλα αυτά βέβαια αφορούν την παρατήρηση του εαυτού, κάτι που δεν έχουμε εκπαιδευτεί να κάνουμε, παραμένοντας κριτές, πιστεύοντας ότι η πραγματικότητα συμβαίνει «εκεί έξω».</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Αλλά… αυτά είναι λεπτομέρειες…</span><br />
<br /></div>
</div>
<div class="s3gt_translate_tooltip_mini_box" id="s3gt_translate_tooltip_mini" is_mini="true" style="background: initial !important; border-collapse: initial !important; border-radius: initial !important; border-spacing: initial !important; border: initial !important; box-sizing: initial !important; color: inherit !important; direction: ltr !important; display: initial !important; flex-direction: initial !important; font-family: X-LocaleSpecific, sans-serif, Tahoma, Helvetica !important; font-size: 13px !important; font-weight: initial !important; height: initial !important; left: 10px; letter-spacing: initial !important; line-height: 13px !important; margin: auto !important; max-height: initial !important; max-width: initial !important; min-height: initial !important; min-width: initial !important; opacity: 0.2; outline: initial !important; overflow-wrap: initial !important; padding: initial !important; position: absolute; table-layout: initial !important; text-align: initial !important; text-shadow: initial !important; top: 941px; vertical-align: top !important; white-space: inherit !important; width: initial !important; word-break: initial !important; word-spacing: initial !important;">
<div class="s3gt_translate_tooltip_mini" id="s3gt_translate_tooltip_mini_logo" title="Translate selected text">
</div>
<div class="s3gt_translate_tooltip_mini" id="s3gt_translate_tooltip_mini_sound" title="Play" title_play="Play" title_stop="Stop">
</div>
<div class="s3gt_translate_tooltip_mini" id="s3gt_translate_tooltip_mini_copy" title="Copy text to Clipboard">
</div>
<link href="moz-extension://11b04ede-ce47-4ae1-a65c-c3ac0caee872/skin/s3gt_tooltip_mini.css" rel="stylesheet" type="text/css"></link><style media="print" type="text/css">#s3gt_translate_tooltip_mini { display: none !important; }</style></div>
xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-888970432381856815.post-61277626033986601412011-12-07T20:40:00.004+02:002011-12-26T16:37:16.300+02:00Η ώρα των πολεμιστών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHESiT28gxakwUr2x3_NJi1TfsV5hF-O5BmJoxFo0PAm0mPgkriWntFqP7XjcHNtnoGrPJiQcgseZmQAJGSZLCOVrryfo1QhXXt0xshnL-S2E-T95IoqknwIs1yCNF7VyUiND4FOqhHdnL/s1600/FemaleWarrior2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320px" mda="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHESiT28gxakwUr2x3_NJi1TfsV5hF-O5BmJoxFo0PAm0mPgkriWntFqP7XjcHNtnoGrPJiQcgseZmQAJGSZLCOVrryfo1QhXXt0xshnL-S2E-T95IoqknwIs1yCNF7VyUiND4FOqhHdnL/s320/FemaleWarrior2.jpg" width="214px" /></a></div><br />
Η μοναδική μου μάχη είναι με το Μάτριξ και αυτούς που το υπηρετούν. Η μόνη μου ανάγκη είναι η πλήρης αποσύνδεση από αυτό και η ελευθερία. Ο αποπρογραμματισμός του νου είναι η μοναδική δουλειά μου. <br />
<br />
Δεν έχω ακόμα γνωρίσει κανέναν που να το έχει επιτύχει αυτό. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν αποδεσμευτεί, όταν απλά αντικαθιστούν τον έναν κανόνα με άλλον, μια πεποίθηση με άλλη και μια αντίδραση με μια άλλη. Πόσο αξιολύπητα αδαείς είναι! Απλά κοροϊδεύουν τον εαυτό τους μεταθέτοντας πράγματα επιφανειακά, βλέποντας διαφορετικές οπτικές του ίδιου έξυπνου, πολυδιάστατου συστήματος, με τα άπειρα ολογράμματα του.<br />
<br />
Μπορείς να το αντιληφθείς αυτό, μόνο αν είσαι αρκετά θαρραλέος να μετακινείσαι, να αλλάζεις οπτικές, να εξερευνάς χωρίς την ανάγκη να υπερασπίζεσαι ή να κρατιέσαι από οτιδήποτε νομίζεις ότι ξέρεις. <br />
<br />
Τότε έρχεται η κατακλυσμιαία συνειδητοποίηση ότι τα πάντα είναι αντιλήψεις, ότι ποτέ δεν έχεις βρεθεί ουσιαστικά «έξω» από τη μηχανή, απλά έχεις δει και έχεις βιώσει πολλά κομμάτια προγραμματισμού, <em>μέσα</em> στο ίδιο το πρόγραμμα. Ευρύτερες αντιλήψεις ίσως, αλλά παρ’ όλα αυτά, αντιλήψεις.<br />
<br />
Όλα όσα αντιλαμβάνεσαι, νομίζεις ότι γνωρίζεις και βιώνεις, είναι μέρος του Μάτριξ. Το Μάτριξ βρίσκεται στο νου σου. Δεν μπορείς να δραπετεύσεις από αυτά που βιώνεις και αντιλαμβάνεσαι. Είσαι συν-δημιουργός και παράλληλα προστάτης του προγράμματος.<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Όλα όσα θεωρείς «φυσιολογικά» σε σκλαβώνουν. Το σύστημα στο κεφάλι σου σε υπνωτίζει με συνήθειες: χιλιάδες λεπτομέρειες της καθημερινότητας σου που έχεις εκπαιδευτεί να αγνοείς. Κανόνες επί κανόνων που νομίζεις ότι είναι φυσιολογικό να υπακούς. Δεν έχει σημασία πόσο «θετικά» είναι όλα αυτά που υπηρετείς. Στην πραγματικότητα, το «θετικό» σε κρατάει ακόμα πιο υπνωτισμένο παρά το «αρνητικό». Το πρόγραμμα θρέφεται από τους θετικούς, καλούς, ηθικούς ανθρώπους-μηχανές, οι οποίοι είναι εντελώς τυφλοί στη συνεισφορά τους στο διπολισμό. <br />
<br />
Δεν «μαθαίνεις» τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να μάθεις αυτό που ήδη γνωρίζεις. Αποκαλύπτεις τον Εαυτό σου, όταν έχεις αποκηρύξει και απαλλαγεί από τη μηχανή που λανθασμένα πάντα πίστευες ότι <em>ήσουν</em> εσύ. Αλλά αυτό είναι καθολικός πόλεμος, ένας πόλεμος που δεν είσαι προετοιμασμένος ούτε εξοπλισμένος να αναλάβεις. Πολλοί έχουν προσπαθήσει, πολλοί ακόμα θα το επιχειρήσουν, αλλά είναι λίγοι, ελάχιστοι, αυτοί που το έχουν καταφέρει, να κερδίσουν τον πόλεμο – όχι μόνο μερικές μάχες (μόνο και μόνο για να συμμορφωθούν πάλι, με μια αξιολύπητη στάση ανωτερότητας). <br />
<br />
Μη ζητάς αυτό που δεν είσαι έτοιμος να αναλάβεις. Και μη ζητάς από τυφλούς να σε οδηγήσουν σε αυτό που δεν έχουν οι ίδιοι δει. Κανείς δεν αναλαμβάνει αυτόν τον πόλεμο χωρίς προετοιμασία ή χωρίς ένα πραγματικό οδηγό που θα συμμετέχει μαζί του στις μάχες, αντί να κάθεται απ’ έξω ως θεατής. <br />
<br />
Η προετοιμασία είναι και η μύηση σου, η περίοδος δοκιμασίας για τις πιο δύσκολες μάχες που βρίσκονται μπροστά σου, τις οποίες πρέπει να παλέψεις με τον εαυτό (εγώ) σου, για τον Εαυτό σου, για κανέναν άλλον και για κανένα άλλο λόγο.<br />
<br />
Αν είσαι δειλός, κάνε πίσω και παράκμασε με τους αδύναμους (στην καρδιά). Σου αξίζει αυτό που επιλέγεις. Η ελευθερία προσφέρεται μόνο σε όσους την αξίζουν, όχι στις μηχανές που θέλουν να παρουσιάζονται ως άνθρωποι.<br />
<br />
Μόνο η αλήθεια μπορεί να σε ελευθερώσει. Αλλά η «αλήθεια» είναι μια λέξη που το Μάτριξ δεν σε αφήνει να καταλάβεις. Δεν υπάρχουν πολλές αλήθειες, δεν υπάρχει αυτό που λένε, «η αλήθεια μου». Το Μάτριξ κρύβεται πίσω από λέξεις που χρησιμοποιεί για το δικό του συμφέρον. «Η αλήθεια μου», σημαίνει στην ουσία «η αντίληψη μου, οι πεποιθήσεις μου, οι ανάγκες μου» και πολλά άλλα πράγματα. Όμως δεν σημαίνει Αλήθεια, Πραγματικότητα, Γνώση, τα οποία δεν μπορούν να υποβιβαστούν σε υποκειμενικότητες. Κάθε φορά που εσφαλμένα θεωρείς την αντίληψη ως αλήθεια, θα ανακαλύπτεις – αν είσαι αρκετά θαρραλέος ώστε να παρατηρείς – ότι έχεις παγιδευτεί σε ακόμα ένα πρόγραμμα του Προγράμματος, από το οποίο πρέπει να παλέψεις για να αποδεσμευτείς.<br />
<br />
Ο δρόμος προς την Αλήθεια είναι στρωμένος με αμφισβητήσεις. Η πραγματική αμφισβήτηση χρειάζεται τόλμη, επιμονή, και ολοκληρωτική, αφοσιωμένη εγρήγορση. Να είσαι έτοιμος να σταθείς μόνος. Τα χειρότερα τέρατα, εφιάλτες, κολάσεις είναι δημιουργήματα δικά σου. Να είσαι έτοιμος να καταστρέψεις, να γκρεμίσεις ΟΛΑ όσα ξέρεις και στα οποία έχεις βασιστεί για την άνεσή σου, για τόσο καιρό. Ποτέ δεν θα έχεις μια «ασφαλή» και συνηθισμένη μέρα στη ζωή σου ξανά.<br />
<br />
Σε αντίθεση με αυτά που ξέρεις, είναι η ενοχή αυτή που σε κρατάει φυλακισμένο και είναι ο φόβος που θα σε οδηγήσει έξω από το Μάτριξ – αν δεν φοβηθείς το φόβο. Αν δεν φοβάσαι να παραμένεις στο πρόγραμμα, περισσότερο από όσο φοβάσαι να επιχειρήσεις να βγεις από αυτό, δεν θα μετακινηθείς από τη ζώνη άνεσης σου, ό,τι και αν ισχυρίζεσαι ή κάνεις. Το Μάτριξ έχει τρισεκατομμύρια τρόπους να σε πείθει με ολογράμματα αντιλήψεων ότι «βρίσκεσαι έξω από αυτό και ασφαλής». Τέτοιοι παραπληροφορημένοι άνθρωποι-μηχανές είναι οι καλύτεροι υποστηρικτές και το δυναμικό του. Αυτοί γίνονται οι τυφλοί ηγέτες που χιλιάδες άνθρωποι ακολουθούν, σε φανταστικούς κόσμους αντίληψης και λιγότερο εμφανή υποδούλωση. Τελικά, θα ανακαλύψεις, ότι βρίσκεσαι σε ακόμα ένα μονοπάτι προς μια ακόμα ουτοπία. <br />
<br />
Μόνο όταν έχεις δει αρκετά – επιλέγοντας το μονοπάτι προς την Αλήθεια, που είναι μονοπάτι άβολο και ανασφάλειας – όταν έχεις αποκαλύψει αρκετά, μπορείς να απελευθερωθείς τελειωτικά από το φόβο. Τότε, αναπόφευκτα, σε καταβάλλει η θλίψη, η αηδία και ο θυμός, που θα σε αναγκάσουν να δράσεις. Τότε είναι που ξεκινάς τον πραγματικό πόλεμο, τον ΔΙΚΟ ΣΟΥ πραγματικό πόλεμο, από όπου δεν υπάρχει επιστροφή. Γιατί όταν έχεις ρίξει έστω μια ματιά στις αληθινές σου δυνάμεις, αυτά που είσαι πραγματικά ικανός να κάνεις, δεν μπορείς ποτέ ξανά να συμβιβαστείς παραμένοντας μηχανή. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ πολεμιστής. Γιατί, μπορείς είτε να υπηρετείς το πρόγραμμα και τους πολλούς αντιπροσώπους του είτε να υπηρετείς την Αλήθεια και την Ανθρωπότητα. Δεν μπορείς να υπηρετείς ταυτόχρονα και τα δυο, παρ’ όλο που αρχικά θα το επιχειρήσεις. <br />
<br />
Τότε, και μόνο με αυτή τη συνειδητοποίηση, δίνεις μια υπόσχεση στον Εαυτό σου, μέσα από την οποία ζεις, αναπνέεις, ξυπνάς με αυτήν, και υπερασπίζεσαι, με το νου, την καρδιά και τη ζωή σου καθημερινά, με όποιο κόστος. <br />
<br />
«Υπόσχομαι να είμαι αγαθός και καλός προσφέροντας στα παιδιά, γιατί αυτά αποτελούν το μέλλον της Ανθρωπότητας. <br />
<br />
Υπόσχομαι να είμαι υπεύθυνος με τους υπεύθυνους και να σέβομαι αυτούς που σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους.<br />
<br />
Υπόσχομαι να κατανοώ και να βοηθάω τους πραγματικούς (γενναίους) αναζητητές της Αλήθειας, ως αληθινό σκοπό της ζωής μου.<br />
<br />
Υπόσχομαι να ξεσκεπάζω και να καταστρέφω όσους αποπλανούν, τους απατεώνες και αυτούς που απομυζούν ενέργεια, γιατί δεν θα τρέφονται από την ενέργεια μου. <br />
<br />
Υπόσχομαι να εξολοθρεύω κάθε πρόγραμμα, τελετουργικό, κανόνα, πεποίθηση που εμποδίζει το δρόμο Μου, καθώς και τους αντιπροσώπους αυτών που θέλουν να με σκλαβώνουν.»<br />
<br />
Ένας πολεμιστής δεν μπορεί να ελέγχεται ή να υπνωτίζεται πλέον. Η πλάνη του γραμμικού χρόνου πείθει ότι οι μάχες χάνονται, ότι ο περιορισμός είναι υπαρκτός και ότι η ελευθερία είναι ακόμα ένα όνειρο θερινής νυκτός. Αλλά μόνο ένας πολεμιστής γνωρίζει ότι οι μάχες είναι οι εμπειρίες μάθησής του για να ξεσκεπάσει το Μάτριξ, είναι τα διδακτικά εργαλεία που τον κάνουν δυνατότερο, άφθαρτο, ισχυρότερο για την τελική του μάχη.<br />
<br />
Μόνο ένας αληθινός πολεμιστής μπορεί να αναγνωρίσει τις μηχανές, κάτω από τις ανθρωπόμορφες προσποιήσεις τους. Γιατί μόνο ένας πολεμιστής έχει το θάρρος να συνθλίβει κάθε παραπλανητικό πρόγραμμα στον ίδιο του το νου, επομένως γίνεται ατρόμητος, καθαρίζοντας τη δική του Όραση. Οι πολεμιστές αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον, αλλά δεν αλληλοεξαρτώνται για την ατομική τους ελευθερία. Γνωρίζουν ότι ο καθένας πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τη δική του υποδούλωση καθώς και να κάνει τη δική του επιλογή να ελευθερωθεί – ή όχι. Οι μόνοι εχθροί τους οποίους αναγνωρίζουν έξω από την προγενέστερη ασυνείδητη ύπνωση τους, είναι αυτοί που θέλουν να παραμένουν μηχανές (είτε πιστεύοντας ότι είναι ελεύθεροι, είτε νομίζοντας ότι η σκλαβιά είναι το πεπρωμένο τους). Η συγκάλυψή τους είναι άκρως πειστική, αλλά μόνο για όσους βρίσκονται σε χαμηλότερο επίπεδο συνειδητότητας από αυτό των πολεμιστών.<br />
<br />
Πάνω από όλα και περισσότερο από όλα, ένας αληθινός πολεμιστής στέκεται ενάντια στους αποκαλούμενους αρχηγούς, οδηγούς, δασκάλους, γκουρού που παραπλανούν τους αδαείς, οι οποίοι ψάχνουν απαντήσεις και λύτρωση έξω από τον Εαυτό τους. Αυτοί οι εκμεταλλευτές τρέφονται από τους υπνωτισμένους, με ψέματα, πρακτικές και πεποιθήσεις που προσφέρουν ψεύτικες υποσχέσεις και αδιέξοδα. Αποτελούν κύρια πηγή ενέργειας για το Μάτριξ –εν αγνοία τους. <br />
<br />
Έφτασε η ώρα. Ας αρχίσει ο πόλεμος, ο μεγαλύτερος πόλεμος που έχει διεξαχθεί! <br />
<br />
Ένας πόλεμος για την Ανθρώπινη Συνειδητότητα.<br />
<br />
Για την Αλήθεια.<br />
<br />
Για την Ελευθερία.<br />
<br />
Μην νομίζεις ότι γνωρίζεις την έννοια αυτών των λέξεων. Δεν γνωρίζεις! Το Μάτριξ έχει διαστρεβλώσει όλες τις έννοιες, όλες τις γλώσσες, όλα τα μυαλά. Μπορείς είτε να επιστρέψεις στην ύπνωσή σου (ανεξάρτητα από ό,τι έχεις διαβάσει εδώ), νομίζοντας ότι βρίσκεσαι στο «σωστό δρόμο» ή μπορείς να αμφισβητήσεις ΟΛΑ όσα νομίζεις ότι ξέρεις – κάτι που είναι εντελώς τρομακτικό και αδιανόητο για τους περισσότερους.<br />
<br />
Η πραγματική σου πρόκληση αυτή τη στιγμή δεν είναι αν έχεις θεωρητικά καταλάβει τις λέξεις, αλλά αν μπορείς να αποκωδικοποιήσεις το νόημα τους στην καθημερινότητά σου. Μην παρασυρθείς από τον προγραμματισμό σου σπεύδοντας, είτε να συμφωνήσεις είτε να διαφωνήσεις με όσα διάβασες, δεν με ενδιαφέρει η άποψη σου. Αν είσαι περαστικός, προσπέρασε. Αν είσαι απάτη, θα σε ξεσκεπάσω. Αν είσαι πραγματικός αναζητητής, ψάξε. <br />
<br />
</div>xristiana sophiahttp://www.blogger.com/profile/05981503792317375592noreply@blogger.com38