Σελίδες

7 Αυγ 2009

Συντροφικές Σχέσεις



Οι σχέσεις φαίνεται να περνάνε την μεγαλύτερη κρίση τους το καλοκαίρι όταν χαλαρώνουμε, όταν έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο, όταν όλα αυτά που βολικά απασχολούν την προσοχή μας παύουν να υπάρχουν προσωρινά.

Οι περισσότερες συντροφικές σχέσεις είναι συμβατικές. Βασίζονται στη συναλλαγή, στο κέδρος, στο συμβιβασμό, σε παιχνίδια δύναμης και ανταγωνισμού. Μια αρμονική συντροφική σχέση, αληθινά σπάνια κατάκτηση, όχι μόνο στις μέρες μας αλλά και στο παρελθόν, βασίζεται σε άλλα, διαφορετικά συστατικά.

Αυτογνωσία
Προϋπόθεση είναι να έχουν κατακτήσει οι δυο σύντροφοι, ο καθένας για τον εαυτό του, τις βάσεις της αυτογνωσίας που είναι απαραίτητο θεμέλιο για μια αρμονική σχέση. Θα πρέπει να έχει μάθει ο καθένας να ζει μόνος σου, να έχει μια υγιή σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό. Οι σχέσεις που έχουμε με τους άλλους είναι καθρέφτες της σχέσης που έχουμε με τον εαυτό μας.



Αφοσίωση

Αφοσίωση δεν σημαίνει προσκόλληση, εξάρτηση. Είναι η ηθελημένη εστίαση της προσοχής στον άλλον και στη σχέση. Είναι η ελεύθερη δική μου επιλογή να θέλω να είμαι εδώ, να είμαι και να είσαι (εξ’ ίσου) το κέντρο του κόσμου μας. Είναι πρωτίστως νοητική και ψυχική αφοσίωση, που εκφράζεται στη συνέχεια, στο υλικό επίπεδο όπου εκδηλώνεται ως «έλξη» ή «χημεία», όταν είμαστε ερωτευμένοι.

Η αφοσίωση προϋποθέτει να νοιώθεις ασφάλεια να είσαι ο εαυτός σου, να εμπιστεύεσαι να ξεγυμνώνεσαι, ν’ ανοίγεσαι, να εκτίθεσαι στον άλλον που αποδέχεται και σέβεται τη μοναδικότητα σου. Όταν είσαι αφοσιωμένος, παρατηρείς τον άλλον αντί να τον κρίνεις, προσφέρεις με διάκριση χωρίς να περιμένεις. Ποτέ δεν βάζεις κανέναν από τους δυο πάνω από τον άλλον, γιατί εσύ και ο άλλος είστε ίσοι: δυο ολοκληρωμένα, εξ’ ίσου άξια και ισότιμα μέρη που αποτελούν το Μαζί.

Δεν υπάρχουν συνηθισμένες στιγμές, δεδομένα ή αδικία. Δεν θα έκανες ποτέ στον άλλον αυτό που δεν θα ήθελες να κάνει σε σένα. Εξελίσσεστε παράλληλα προς την ίδια κατεύθυνση. Η αφοσίωση περιλαμβάνει κοινά ιδανικά και κοινές αρχές, όχι κατ’ ανάγκην κοινά ενδιαφέρονται και ίδιες ανάγκες.

Συμπόνια

Η συμπόνια δεν είναι οίκτος. Είναι ανώτερο συναίσθημα που περιλαμβάνει την κατανόηση, την εμπιστοσύνη και την προσφορά. Είναι υπέρβαση του Εγώ ενώ ο οίκτος είναι ταύτιση με το Εγώ.

Είναι η ειλικρινής πρόθεση να μάθεις τι σκέφτεται ο άλλος, να νοιώσεις αυτό που αισθάνεται, να καταλάβεις τις ανάγκες του, να τολμήσεις να αντιληφθείς τη δική του θέαση, όχι να ταυτιστείς μαζί της ή να την υιοθετήσεις.

Εμπιστεύεσαι τον άλλον να βρει τις δικές του λύσεις όπως άλλωστε εμπιστεύεσαι και τον εαυτό σου να κάνει το ίδιο. Προσφέρεις τη βοήθεια σου όπου χρειάζεται χωρίς όμως να αναλαμβάνεις την ευθύνη της δράσης του. Παραιτείσαι από την ανάγκη ελέγχου να γίνουν τα πράγματα όπως εσύ τα θέλεις, στο χρόνο που εσύ τα θέλεις, ενώ παραμένεις πιστός στις αρχές και τα ιδανικά που είναι κοινά.

Θάρρος

Χρειάζεται θάρρος η προθυμία να εγκαταλείπεις αυτό που είσαι για να γίνεις κάτι άλλο που μπορείς να είσαι. Το Εγώ αισθάνεται απειλή για το άγνωστο και ανασφάλεια όταν δεν γνωρίζει. Δεν παραιτείται από το παρελθόν και το μέλλον γιατί του εξασφαλίζουν την ύπαρξη του. Ο Έρωτας και ο αληθινός εαυτός υπάρχουν μόνο στο παρόν.

Το θάρρος είναι η ικανότητα να επιλέγεις με διάκριση. Μερικές φορές χρειάζεται να λες «όχι» για να προσφέρεις την ευκαιρία στον άλλον να επανεξετάσει τις πεποιθήσεις του, τις ανάγκες και τις πραγματικές προθέσεις του. Η επανατοποθέτηση είναι διαρκής και η συνειδητή επιλογή να είστε μαζί είναι καθημερινή.

Συνειδητή επικοινωνία

Επικοινωνία δεν είναι αυτό που έχουμε μάθει να κάνουμε: να υποθέτουμε, να κρίνουμε, να ερμηνεύουμε, να συγκρίνουμε.

Απαιτεί να ακούς πραγματικά. Δεν μπορείς να ακούς όταν έχεις έτοιμες απαντήσεις, όταν έχεις ήδη προαποφασίσει τη θέση σου και έχεις ήδη οργανώσει στη σκέψη σου τις ενέργειες σου. Αν έχεις κατακτήσει μια υγιή επικοινωνία με τον εαυτό σου, θα μπορείς να ακούς τον άλλον όπως ακούς τα διάφορα κομμάτια μέσα σου. Είσαι πρόθυμος, γαλήνιος και ασφαλής να υπάρχεις σε οποιαδήποτε πραγματικότητα γιατί τίποτα εξωτερικά δεν μπορεί να απειλήσει την ενότητα και την ολότητα που βιώνεις μέσα σου.

Η συνειδητή επικοινωνία δεν αφορά μόνο τον λόγο. Είναι μια ολόκληρη διαδικασία ευαισθητοποίησης, παρατήρησης, συμπόνιας, κατανόησης και αποδοχής αυτού που είναι (και όχι αυτό που εσύ θέλεις ή πιστεύεις πως πρέπει να είναι). Είναι μια συνεχής αντιπαράθεση με το Εγώ και όχι με τον άλλον. Πάνω από όλα, η συνειδητή επικοινωνία έχει περισσότερο να κάνει με ερωτήσεις, τις οποίες είσαι πρόθυμος να κάνεις γιατί δεν έχεις την ανάγκη έτοιμων απαντήσεων.

Οι πνευματικές συντροφικές σχέσεις απαιτούν δουλειά, εξ’ ίσου και από τα δυο άτομα. Χρησιμοποιώ τη λέξη «δουλειά» ακριβώς με την ίδια έννοια που έχει το επάγγελμα του καθενός μας. Αν αυτό που κάνεις σε ευχαριστεί και σε γεμίζει, το κάνεις με προθυμία, ενθουσιασμό, αφοσίωση, πειθαρχία, πίστη, τότε δεν είναι δουλεία αλλά συνειδητή προσφορά.

Όπως κάθε αυθεντική δημιουργία, μια υγιής συντροφική σχέση κινητοποιείται από το πάθος. Σημαίνει ν’ αγαπάς αυτό που είσαι, αυτό που κάνεις και να δίνεσαι σε αυτό με την ψυχή σου, με όλο το Είναι σου. Σημαίνει να δονείστε και οι δυο στην ίδια συχνότητα, με την ίδια ενέργεια της Αγάπης που περικλείει τα πάντα. Είσαι ερωτευμένος: με τον εαυτό σου, τον σύντροφο σου, τη ζωή.

Όταν η ένωση αυτή μεταξύ δυο ανθρώπων συμβαίνει στο ψυχικό επίπεδο, είναι φιλία στην πιο ιερή της μορφή. Όταν συμβαίνει στο υλικό επίπεδο, αφορά τα κατώτερα ένστικτα και τον σαρκικό πόθο που είναι προσωρινός. Ο Έρωτας σε όλα τα επίπεδα (πνευματικό – νοητικό – σωματικό) προκαλεί μια ασύλληπτη έκρηξη δημιουργικής δύναμης: τη δύναμη της Αγάπης στην ύψιστη μορφή της που δημιουργεί Ζωή, μετακινεί βουνά και κάνει θαύματα. Τίποτα δεν μπορεί να τη διασπάσει ή να μειώσει την ένταση και τη δύναμη της.

Η συντροφική σχέση δεν είναι μια κατάσταση «νιρβάνα» όπου ξεκουραζόμαστε στις δάφνες μας. Είναι η πρόκληση της ψυχής να εξελίσσεται συνεχώς, μέσα από την συνύπαρξη, σε όλα τα επίπεδα. Δυο ισάξιες και ισότιμες προσωπικότητες δημιουργούν το Μαζί, που δημιουργεί Ζωή. Η γέννηση (του καινούργιου) πάντα περιλαμβάνει πόνο, αφοσίωση, θάρρος, πίστη και πάθος.

Καθόλου εύκολη επιλογή και διαδικασία όταν το Εγώ εναντιώνεται στη θέληση της ψυχής για Ένωση, όταν η αγάπη για τη δύναμη είναι μεγαλύτερη από την δύναμη της Αγάπης.


................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου