Σελίδες

13 Αυγ 2011

Γιατί είσαι εδώ;


Σύνθημα της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας είναι το «βαριέμαι» και «η ζωή μου είναι φρικτά ανιαρή», το οποίο δυστυχώς ακούς από πολλά νέα παιδιά. Οι άνθρωποι των πόλεων έχουν «ελεύθερο χρόνο» να βαριούνται, να ρουτινιάζουν, να έχουν «χόμπι» και να ασχολούνται με τους άλλους. Φθείρονται και πεθαίνουν μέσα τους, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, ενώ εξωτερικά μοιάζουν λαμπεροί και ψεύτικοι με τη βοήθεια της συνεχώς αναπτυσσόμενης βιομηχανίας του φόβου, που όμως δεν καταφέρνει να κρύψει, κάτω από το λαμπρό περιτύλιγμα, την απουσία ουσιαστικού περιεχομένου.

Γιατί είσαι εδώ; Ποιος είσαι πραγματικά και τι ήρθες να κάνεις; Όσο σπρώχνεις αυτά τα ερωτήματα στο πίσω μέρος του μυαλού σου – για όποιο λόγο θεωρείς σημαντικό – η ζωή σου δεν αποκτά νόημα και σκοπό, μέχρι να διεκδικήσεις συνειδητά να βρεις τις απαντήσεις.

Δεν υπάρχουν εγγυήσεις στη ζωή, όσο κι αν επιδιώκεις να τις έχεις. Αυτές οι «εξασφαλίσεις», που με τόσο κόπο και μόχθο έχεις αποκτήσει), σε όλα τα επίπεδα (νοητικό – συναισθηματικό – υλικό) θα σου αφαιρούνται αναπόφευκτα μία – μία, μέχρι να καταλάβεις ότι δεν βρίσκεσαι εδώ για να είσαι ασφαλής. Αν έχεις επενδύσει σε οτιδήποτε ή οποιονδήποτε έξω από τον εαυτό σου, θα πονάς και θα παλεύεις σε μια προσπάθεια να συγκρατείσαι σε ό,τι έχεις προσκολληθεί. Δεν υπάρχουν οι απαντήσεις έξω από τον εαυτό σου και τίποτα δεν είναι ικανό να γεμίσει αυτό το εσωτερικό κενό παρά μόνο να το κρύβει προσωρινά, κάνοντας τον πόνο ολοένα και μεγαλύτερο.

Μην ψάχνεις όμως τέτοιες απαντήσεις ή οποιαδήποτε αλήθεια στον τρόπο που έχεις εκπαιδευτεί να σκέφτεσαι και να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου και τον κόσμο γύρω σου. Αυτός ο τρόπος σκέψης (το μάτριξ του νου), βρίσκεται εκεί ΑΚΡΙΒΩΣ για να σου αποκρύπτει την αλήθεια, να σου δείχνει το μέρος παρουσιάζοντάς το ως όλον, να σε διχάζει, να σε διασπά και να σε αποπλανά. Σκοπός επετεύχθη! Συμβιβάζεσαι, σταματάς να κάνεις ερωτήσεις πιστεύοντας είτε ότι έχεις βρει τις απαντήσεις, είτε νομίζοντας ότι δεν υπάρχουν. Βρίσκεσαι καθηλωμένος στα δεσμά που ο ίδιος αποδέχεσαι και διατηρείς, ενισχύοντάς τα.

Δεν υπάρχει τίποτα που μπορείς να κάνεις, να διαβάσεις, να ακούσεις, να δεις που θα σου δώσει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα που καίνε την καρδιά σου, αν δεν αλλάξεις τον τρόπο που έχεις εκπαιδευτεί να σκέφτεσαι. Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να βρεις και να δοκιμάσεις, που θα έχει διάρκεια, νόημα και ουσία, όντας παγιδευμένος σε αυτό το μάτριξ του νου. Όσο κι αν θέλεις να πιστεύεις ότι είσαι ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος με επιλογή στη δράση σου, στην πραγματικότητα αντιδράς μηχανικά, ακολουθείς (υποσυνείδητες) προσταγές και δεν ελέγχεις τίποτα, περισσότερο απ’ όλα τον εαυτό σου.

Για να ανακαλύψεις γιατί είσαι εδώ, πρέπει να ανακαλύψεις ποιος είσαι. Αν πιστεύεις ότι είσαι οι σκέψεις σου, δεν ξέρεις ποιος είσαι. Αν πιστεύεις ότι είσαι το παρελθόν σου, δεν ξέρεις ποιος είσαι. Αν πιστεύεις ότι είσαι η προσωπικότητά σου με τα «ελαττώματα» και τα «προτερήματά» της, και πάλι δεν ξέρεις ποιος είσαι. Αν προσπαθείς να ελέγξεις τη συμπεριφορά σου και τις πράξεις σου, είσαι καλά εκπαιδευμένο πρόβατο της κοινωνίας. Αν προσπαθείς να ελέγξεις τα συναισθήματά σου είσαι καταπιεσμένος δούλος της ηθικής, διχασμένος και δυστυχισμένος. Αν προσπαθείς να ελέγξεις τη σκέψη σου, διεξάγεις άσκοπους εσωτερικούς πολέμους τους οποίους ενίοτε προβάλλεις εξωτερικά, χωρίς να αναλαμβάνεις την ευθύνη για τη συμμετοχή σου.

Δεν είναι ο κόσμος και οι άλλοι αποκομμένοι από σένα και δεν ανακαλύπτεις γιατί είσαι εδώ όταν αποσύρεσαι ή αποφεύγεις να ζήσεις «για να βρεις τον εαυτό σου». Αντίστοιχα, δεν καταλαβαίνεις ποτέ τον κόσμο και τους άλλους, αν δεν κατανοείς τον εαυτό σου. Ανακαλύπτεις ποιος είσαι και γιατί είσαι εδώ, ακριβώς εκεί που βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή, σε οποιεσδήποτε συνθήκες (και όχι στις «ιδανικές» που περιμένεις), με ό,τι έχεις ή δεν έχεις, γιατί αυτά ακριβώς χρειάζεσαι για το ταξίδι σου προς τον εαυτό σου.

Ίσως έχεις πιστέψει – στην προσπάθειά σου να βρεις τον εαυτό σου – ότι πρέπει «να πατάξεις» το εγώ σου, μόνο για να διαπιστώσεις, ότι όσο περισσότερο επιχειρείς να το κάνεις, τόσο ισχυρότερο γίνεται. Έτσι παγιδεύεσαι στην κριτική, την ενοχή, τη δυστυχία και στην επανάληψη. Όλες αυτές οι απόπειρες που το ίδιο σύστημα (που δημιούργησε το πρόβλημα) σου προτείνει, ουσιαστικά ενισχύουν και τρέφουν το εγώ, ό,τι κι αν διακηρύττουν ή υποστηρίζουν.

Πάντα η αλήθεια είναι απλή και ολοφάνερα μπροστά μας όμως ο εκπαιδευμένος νους την θεωρεί δύσκολη, ψάχνοντας στην πολυπλοκότητα και στην απόσταση.

Αν ακόμα δεν είσαι έτοιμος να παραδεχτείς ότι είσαι μηχανή, δεν είσαι έτοιμος να ελευθερωθείς από την πλάνη στην οποία βρίσκεσαι. Δεν φτάνει να το λες και να το διαπιστώνεις με ορισμούς και μεγάλες διατυπώσεις. Δεν φτάνει να το «ξέρεις» αλλά να μην γνωρίζεις το πώς και να μην επιλέγεις να κάνεις κάτι για αυτό. Η θεωρία από την πράξη διαφέρει όπως διαφέρει το να παρακολουθείς από το περιθώριο ή να τολμάς να ζεις. Το πρώτο είναι ασφαλές αλλά ψεύτικο, Το δεύτερο είναι ριψοκίνδυνο αλλά αληθινό.

Δεν μπορείς να ανακαλύψεις ποιος είσαι μέχρι να διαπιστώσεις ότι αυτό που έχεις πιστέψει ότι είσαι δεν είναι αληθινό. Δεν μπορείς να ανακαλύψεις την αλήθεια μέχρι να δεις το ψέμα που έχεις πιστέψει ως αλήθεια. Δεν γίνεται να δεις αυτό που είναι αόρατο απλά γιατί η υφιστάμενη θέασή σου αποκλείει οτιδήποτε δεν ταιριάζει με το ψεύτικο δημιούργημα (όνειρο, ολόγραμμα) που θέλεις να διατηρείς ως αληθινό. Πρέπει να είσαι πρόθυμος και έτοιμος να γκρεμίσεις το παλιό για να αναδυθεί το καινούργιο.

Φοβάσαι το γκρέμισμα, φοβάσαι το άγνωστο, φοβάσαι το κενό. Από παιδί έχεις εκπαιδευτεί ότι «πρέπει να ξέρεις». Αξιολογείσαι πάνω σε αυτό που ξέρεις, γίνεσαι αποδεκτός βάσει όσων ξέρεις, έχεις πιστέψει ότι πρέπει να ξέρεις. Δεν τολμάς να μην ξέρεις, να ρωτάς, να αμφισβητείς. Αυτές είναι ξεχασμένες λειτουργίες και πόνεσες πολύ για να αναγκαστείς να τις ξεχάσεις. Όλη η εκπαίδευσή σου βασίστηκε στο να σε απομακρύνει από την αλήθεια σου, να σε διχάσει από τον εαυτό σου και να προγραμματίσει τον τρόπο σκέψης σου, ώστε ποτέ να μη διεκδικείς την ελευθερία σου, κι ας είναι δικαίωμα σου, ας είναι η φυσική κατάσταση ύπαρξής σου.

Μπορείς να αλλάξεις τα πάντα αν αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι. Μπορείς να προσφέρεις σε αυτούς που αγαπάς μόνο αν αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι. Μπορείς να εκφράσεις την μοναδικότητά σου και να βρεις το νόημα στη ζωή σου μόνο αν αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι. Το μόνο εμπόδιο που έχεις είναι ο ίδιος ο προγραμματισμός σου. Ο μόνος εχθρός που χρειάζεται να αντιμετωπίσεις (αλλά δεν βλέπεις) βρίσκεται μέσα σου και είναι ο ίδιος ο προγραμματισμένος νους σου. Μην «παίζεις» όμως με τα εργαλεία του, ξέρει να τα χρησιμοποιεί με μαεστρία. Μην «παίζεις» στο γήπεδό του, θα αποδειχτεί ικανότερος και ισχυρότερος από σένα. Μάθε τις πρακτικές του, γνώρισε τους τρόπους του, παρατήρησε τους χειρισμούς του. Τότε δεν θα σε απειλεί, δεν θα έχεις τίποτα να φοβάσαι, θα είσαι ελεύθερος γιατί θα έχεις επιλογή.

8 σχόλια:

  1. Ανώνυμος8/13/2011

    Ποιός θα μου πει γιατί είμαι εδώ και γιατί να τον πιστέψω; Εκπαιδευτήκαμε να υπάρχουμε μέσω της σκέψης, όμως ο λόγος ύπαρξης του καθένα παρουσιάζεται όταν οι σκέψεις απουσιάζουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και ο φόβος ύπαρης έξω από τη σκέψη είναι αυτό που μας κρατάει παγιδευμένους σε αυτήν. Ευχαριστώ για το εύστοχο σχόλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος8/16/2011

    Αυτός είναι ο μύθος της σπηλιάς του Πλάτωνα.
    http://www.youtube.com/watch?v=nsuwZoPrfec

    Μπορούμε να διερωτηθούμε αν όντως είναι έτσι; Έχουμε την δυνατότητα να ακυρώνουμε την κάθε βεβαιότητα του νου; Αντέχουμε να μη γνωρίζουμε το δρόμο;
    Υποφέρουμε την ανυπαρξία ακόμη και τούτου του δρόμου; Αυτά είναι ερωτήματα πέρα από την ιδιοτέλεια του ατομικού ωφελιμισμού που κάνει ο Νους μέσα από τις διάφορες θεωρήσεις του σε φιλοσοφικό ή θρησκευτικό επίπεδο.
    Τότε έρχεται η ώρα του παρόντος και της ισότιμης ύπαρξης των κατ’ ουσία αγνωστικών ανθρώπων. Η ελευθερία δεν υπάρχει ποτέ όσο θα έχουμε ανερμήνευτο (πρακτικά) το μύθο του Οιδίποδα με την Σφίγγα. Τα δυσάρεστα (διαχρονικά) νέα είναι πως δεν θα υπάρξουμε ποτέ Ελεύθεροι μια και οι Νόμοι είναι οι Δημιουργοί μας που αποκλείουν την δυνατότητα να γνωρίσουμε τον δικό τους Δημιουργό. Η «αγνωσία» είναι κατάσταση μη υπερβάσιμη. Το «ψάρι» δεν γνωρίζει τη φύση έξω από το νερό παρά μόνο μέσα από τις προβολικές διαστρεβλώσεις του αδύναμου Νου του.
    Κάθε φιλοσοφική αναζήτηση έχει στην βάση της την ωφελιμιστική κοινωνιολογική τακτοποίηση των ανθρώπων μέσα στο προσδόκιμο του βίου τους.
    Πολύ λίγο για να είναι το κέντρο του Σύμπαντος από ένα είδος που έχει την ύβρη στη σκέψη του απέναντι στην αρμονία πιστεύοντας στο «Αυξάνεστε και πληθύνεστε και κατακυριεύσατε την γη» (Η αρχή της ύβρης από τον μύθο του Ανδρόγυνου)
    Η διερεύνηση του εαυτού μας, είναι το τελειότερο ζωτικό ψεύδος που μπορούμε να έχουμε οι άνθρωποι, ώστε να δημιουργήσουμε μια συμβατική αρμονία επάνω στην ελλιπή φύση μας.
    Ότι γράφτηκε σε τούτες τις λίγες γραμμές είναι ψευδές και ανυπόστατο όπως και κάθε γραμμή που ζωγραφίζεται ως πραγματικότητα στα μάτια μας. Αντέχουμε να διερευνούμε το ψεύδος; Αντέχουμε να υποφέρουμε την ματαιότητα μιας ψευδούς ζωής; Ερωτήματα που δεν έχουν απαντήσεις από την ισορροπημένη πνευματική έλλειψη, αλλά είναι πεδίο ανάπτυξης αντιλήψεων από την ανισορροπία των πνευματικών βεβαιοτήτων.
    Οι πνευματικές βεβαιότητες είναι αυτές που αναπαράγουν την ιστορία σε προσωπικό, οικογενειακό, κοινωνικό και διεθνές επίπεδο που γνωρίζουμε. Αντέχουμε να τις ανατρέψουμε;
    Αυτό ήταν ένα σχόλιο γεννήθηκε από το όμορφο άρθρο που αναζητά από τη δική του σκοπιά την αρμονία σε ότι ο Νους έχει ως εφόδιο να την πετύχει.
    Ευχαριστώ για την φιλοξενία
    Αρχύτας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαίρομαι όταν διαπιστώνω ότι τα κείμενα μου προκαλούν "το παρακάτω", ακόμα και στην αμφισβήτηση τους. Αυτός είναι ο σκοπός τους.
    Δεν υπάρχει σταθερή γνώση, διαχρονική αλήθεια σε αυτό το επίπεδο ύπαρξης.
    Αυτή (με αφορμή το σχόλιο), θέλω να δηλώσω, είναι και η βάσανος μου, με κάθε κείμενο που ανεβάζω και έχω ήδη "απορρίψει". Είναι τεράστια η δύναμη παγίδευσης του γραμμικού νου που αναζητά το στατικό και όμως δεν υπάρχει. Πώς να διορθώσω κάτι που δεν υφίσταται πια όπως ήταν;
    Ευχαριστώ για τη χρήσιμη παρέμβαση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος8/16/2011

    Αν μου επιτρέπεται και δεν αποτελεί κατάχρηση σχολίων θα ήθελα να σημειώσω μια ουσιαστική λεπτομέρεια επάνω στη «μη σκέψη». Υπάρχει μια παρανόηση από τους ανθρώπους ότι ο ύπνος ή ακόμη και για κάποιους ο διαλογισμός συντελείται με την απουσία της σκέψης. Οι σκέψεις μας είναι μια αέναη διαδικασία που συντελείται στα εγκεφαλικά μας κύτταρα και είναι τόσο αναγκαία υπαρκτές όσο και η πνευμονική λήψη του οξυγόνου από τον οργανισμό. Ως απουσία σκέψης θεωρούμε την ενεργοποίηση άλλων κέντρων του εγκεφάλου που δεν βρίσκονται σε μια «λογική» σύναψη με τις πληροφορίες που ελέγχουμε στις περιορισμένες περιοχές του συνειδητού. Ως παράδειγμα θα δώσω ότι σαν το καράβι χαθεί από την βεβαιότητα της παρατήρησης των ματιών μας στον ορίζοντα, δεν σημαίνει ότι δεν ταξιδεύει.
    Το ερώτημα «αν υπάρχει καράβι» ανήκει σε διαφορετικό πεδίο φιλοσοφικής αναφοράς, που δεν έχει να κάνει με την δική μας ζωή που εξυπηρετεί ανάγκες σε Νόμους αυτής της πραγματικότητας.
    Βρισκόμαστε σε Νόμους εξελικτικούς που η προβολή τους ορίζεται ως Ευκλείδειος Γεωμετρία. Είναι δύσκολο με τα αισθητήρια μας να κατανοήσουμε την ελλειπτική γεωμετρία του Riemann και σαφώς αδύνατον έξω από την μαθηματική σκέψη να πλησιάσουμε την υπερβολική γεωμετρία του Lobachevsky.
    Αυτά που δεν κατανοεί ο μέσος νους που λειτουργεί με την εξυπηρέτηση των αναγκών του, είναι επίσης υποθέσεις που περιμένουν την κατάρρευση τους από την εξελικτική διαδικασία του Νου.
    Ως εκ τούτου η έκφραση «αδειάζω το νου μου» είναι μια έκφραση που εξυπηρετεί το επίπεδο κατανόησης των ατομικών αναγκών ανθρώπων που η ζωή τους συστρέφεται γύρω από τις προσωπικές τους ανάγκες αποκλειστικά. Εκείνη την ώρα λειτουργούν συνάψεις που αν είναι ικανοί με γνωστικό υπόβαθρο μπορούν να διαπιστώσουν την ύπαρξη πληροφοριών που αλλάζουν την δική τους οπτική σε ότι θεωρούν ως πραγματικότητα.
    Όπως τα ναρκωτικά όταν τα λαμβάνουν οι άνθρωποι δημιουργούν μια αισθητηριακή υπερβολή στην ήδη υπάρχουσα συγκρότηση του ατόμου, έτσι και η «μη σκέψη» έχει αποτελέσματα ανάλογα με το γνωστικό επίπεδο καλλιέργειας του υποκειμένου.
    Δεν είναι δυνατόν απαίδευτος άνθρωπος να παράγει σκέψη περισσότερη από δοξασίες και θρησκευτικές πεποιθήσεις χρησιμοποιώντας το «άδειασμα του μυαλού».
    Πληροφοριακά καμία πνευματική επανάσταση δεν ξεκίνησε από την ανυπαρξία δεδομένων πληροφορίας. Σαφής ήταν ο Αρχιμήδης που δήλωσε το γνωστό Δως μοι πα στω και τα γαν κινάσω.
    Ως επανάσταση θέλω να πιστεύω (ψευδώς;) ότι είναι η θέαση της λειτουργίας του ίδιου του μυαλού μας και των πεποιθήσεων που το περιορίζουν.
    Προσωπικά προτρέπω τους ανθρώπους να μορφώνονται και να μην πιστεύουν μόνο στις αισθήσεις τους, τις «πνευματικές» δοξασίες και σίγουρα στους αυτόκλητους πεφωτισμένους που τους χειραγωγούν ανά τους αιώνες με ορθόδοξες ή αιρετικές προσεγγίσεις.
    Ίσως ήταν εν αγνοία ή εν γνώσει του σωστός ο Κάλβος που ανέφερε πως θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία.
    Ευχαριστώ και πάλι για τη φιλοξενία
    Αρχύτας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το πλέον ενδιαφέρον (και ευχάριστα θετικό) είναι όταν συνδέονται οι άνθρωποι έστω και αν χρησιμοποιούν διαφορετικές λέξεις και τρόπο έκφρασης. Αντίθετα, το πιο συνηθισμένο, είναι να χρησιμοποιούν τις ίδιες λέξεις, τον ίδιο τρόπο έκφρασης, και όμως να βρίσκονται κόσμους μακριά ο ένας από τον άλλον.

    Ευχαριστώ για το σχόλιο... καμία κατάχρηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος6/18/2016

    Είσαι εδώ γιατί νομίζεις οτι ζείς εδώ,αν αύριο (πεθάνεις) και νομίζεις οτι είσαι αλλού,θα ισχύει αυτό το (αλλού).Πάντα υπάρχει σχέση στο τι (νομίζεις). Τελικά που είσαι; Στο όνειρο μιας εικονικής πραγματικότητας η σε περιπέτεια του τι αντιλαμβάνεσαι σε κάθε επίπεδο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ουσία δεν είναι ν' ανταλλάξουμε απόψεις για το τι νομίζει ο καθένας. Η πληροφορία της γνώσης έρχεται μέσα από εμπειρία και σύνδεση με τον Αληθινό μας Εαυτό.
      Πριν από αυτό παραμένουμε σε πεποιθήσεις, που είναι αντικατάσταση της γνώσης σε χαμηλότερα επίπεδα ύπαρξης: ταύτιση με το σώμα και την ταυτότητα (εικόνα/εγώ) μας.

      Διαγραφή