Σελίδες

31 Μαρ 2016

Παιδεία ή "πνευματικότητα";


Αυτό που ονομάζουμε "παιδεία" αλλά συνεχίζουμε να συγχύζουμε με την "εκπαίδευση" είναι αυτό που θα έπρεπε να ξεκινάει από πολύ νωρίς στη ζωή μας και να συνεχίζεται, συνειδητά και με συνεισφορά (σε όλα τα επίπεδα) μέχρι το τέλος της ζωής μας. Τα σημαντικά τα αφήνουμε στην τύχη. Μετά τρέχουμε για θεραπεία...

Τι είναι "παιδεία" τελικά; Είναι πολύ απλά - αν και όχι τόσο απλή η κατήχηση/απόκτηση της - η γνώση του Εαυτού: ένα ενιαίο σύνολο λειτουργιών, επιπέδων ύπαρξης, αρμονικής συνύπαρξης με τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Δεν είναι εκπληκτικό το πώς το έχουμε ανάγει αυτό σε "πνευματικότητα" αλλά όχι πρακτικότητα, έξω αλλά όχι μέσα στις καθημερινές λειτουργίες μας, τους ρόλους μας, τη σκέψη μας;

Η "παιδεία" μπορεί να έχει υπαρκτούς ξύλινους ορισμούς, όμως δεν έχουν ουσία, δεν έχουν εφαρμογή, στερούνται πρακτικής, απλής κατανόησης. Συμπεραίνουμε οι περισσότεροι καταχρηστικά, πως δεν είναι καν θέμα που θα έπρεπε να μάς απασχολεί, εκτός αν έχουμε παιδιά και τότε πάλι, μιλάμε για εκπαίδευση, αγνοώντας τη διαφορά.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για συνειδητή παρουσία στη ζωή μας εφόσον έχουμε ξεχάσει να θέτουμε ερωτήματα, ν' αμφισβητούμε τη σκέψη μας, ν' αναρωτιόμαστε για την καθαρότητά της. Η "παιδεία" είναι μια τεράστια έννοια, κάπως αφηρημένη, όπως όλες οι αφηρημένες έννοιες βρίσκονται συγκεχυμένες μέσα μας, καταχωρημένες ασυνείδητα, ενισχύοντας τον ασυνείδητο προγραμματισμό μας και τις αυτοματοποιημένες αντιδράσεις μας.

Είναι κάτι που αποκτάμε "από μόνοι μας"; Αυτόματα; Φυσιολογικά; Εμπειρικά; Πώς; Πότε; Με ποιο τρόπο; Είναι "επάγγελμα"; Μπορούμε να το μάθουμε, να το εξασκήσουμε; Ανήκει στους καταλόγους επαγγελμάτων στα οποία μπορούν να αναφερθούν οι σύμβουλοι επαγγελματικού προσανατολισμού ή οι κατάλογοι της εφορίας;Πάντα με συνέπαιρναν οι ερωτήσεις!

Πώς λειτουργεί η γραμμική σκέψη;

Πώς συνδέεται το υποσυνείδητο με το παρόν μας, με το σώμα μας, με το πεδίο αντίληψής μας;

Τι είναι η μνήμη, λειτουργικά και πρακτικά; Υπάρχουν πεδία/επίπεδα μνήμης;

Γιατί ο γραμμικός χρόνος έχει τόση δύναμη στη σκέψη μας, στην καθημερινή παρουσία μας; Το μέλλον είναι πράγματι τόσο άγνωστο όσο φαίνεται; Μπορούμε να το "ελέγξουμε";

Πώς λειτουργούν το αριστερό και το δεξί ημισφαίριο του νου; Ποια είναι η θέση και ο σκοπός ύπαρξής τους στον κόσμο μας, στην καθημερινότητά μας; Γιατί χρειάζεται η αξιοποίηση και των δυο; Γιατί αντιλαμβανόμαστε καθαρά πέρα από την ξεχωριστή θέαση του καθενός και πώς;

Τι έχουν να μας διδάξουν τα δυσλεκτικά, αυτιστικά, ΔΕΠΥ, Asperger's, Down παιδιά και τι μπορούμε να μάθουμε από τη σχιζοφρένεια, τη διπολική διαταραχή, την κατάθλιψη και άλλα σύνδρομα που έχουμε δημιουργήσει;

Ποια σημασία έχουν τα γεγονότα της ζωή μας, οι λεπτομέρειες της καθημερινότητάς μας, οι αποφάσεις, οι φόβοι, οι επιλογές, οι υποχρεώσεις, οι επιθυμίες μας και πώς συνδέονται όλ' αυτά μεταξύ τους;

Γιατί δεν αλλάζουμε (ουσιαστικά παρά μόνο επιφανειακά) μελετώντας προηγούμενες διδασκαλίες άλλων αλλά και γιατί αυτό είναι αναγκαίο;

Με ποιο τρόπο το παρελθόν είναι όμοιο με το παρόν μας, με ποιο τρόπο είναι διαφορετικό και γιατί δεν το αντιλαμβανόμαστε σε πραγματικό χρόνο; Μπορούμε να "απαλλαγούμε από το παρελθόν" μας; Θα έπρεπε;

Έχουμε "ελεύθερη βούληση" ή μόνο νομίζουμε πως έχουμε; Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι;

Τι ρόλο παίζουν οι άλλοι στη ζωή μας; Πώς μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας μέσα από αυτούς; Βλέπουμε αυτούς πραγματικά (όπως νομίζουμε) ή τον εαυτό μας μέσα από αυτούς; Ισχύουν και τα δυο και με ποιο τρόπο;

Με ποιους τρόπους αυτοπεριοριζόμαστε; Πώς συντηρούμε οικειοθελώς ότι δεν θέλουμε;

Ζούμε πράγματι ό,τι δεν θέλουμε γιατί "το έλκουμε"; Ισχύει όντως ο "Νόμος της Έλξης" όπως έχει προβληθεί και πώς (αν ισχύει);

Γιατί αρρωσταίνουμε και γιατί δεν θεραπευόμαστε (εφόσον πιστεύουμε πως ξέρουμε το γιατί);

Γιατί οι σχέσεις μας δεν λειτουργούν αλλά και γιατί συνεχίζουμε να επιλέγουμε τη δυστυχία διατηρώντας τες;

Τι είναι ο "προγραμματισμός" μας και πώς μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σ' αυτόν; Γιατί αυτό είναι αναγκαίο;

Γιατί φοβόμαστε το άγνωστο, το χάος, το θάνατο, το σκοτάδι, τη ζωή, το φως;

Τι είναι πραγματικά η "πνευματικότητα" και ποια η σχέση της με την "παιδεία", με την πρακτική, καθημερινή ζωή μας, με τον εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο μας , ταυτόχρονα;

Οι ερωτήσεις μάς μετακινούν αν τις τολμούμε. Σαφώς δεν είναι μόνο αυτές, αλλά είναι μόνο ένα πολύ μικρό δείγμα ενός τρόπου σκέψης που έχουμε πολύ νωρίς αφήσει πίσω μας, πιστεύοντας πως έχουμε κατακτήσει ό,τι χρειαζόμαστε για να πορευόμαστε ώριμα και υπεύθυνα στη ζωή μας....εξακολουθώντας να ψάχνουμε νόημα, να αρρωσταίνουμε, να ζούμε στο φόβο και στον πόνο, περιμένοντας κάτι ν' αλλάξει στο μέλλον...

1 σχόλιο:

  1. Διώξτε το ΔΥΣ- από τη δυσλεξία και η δισλεξία πλέον να ονοματίζει μια δεξιότητα, την ικανότητα της σκέψης με εικόνες.
    Το ζήτημα δεν είναι απλώς να δικαιωθούν οι δυσλεξικοί. Το ζήτημα δεν είναι απλώς να αλλάξει το «παράδειγμα» της εκπαίδευσης. Το ζητούμενο είναι να διώξουμε το ΔΥΣ από τη ζωή μας. Να μπορεί κάθε άνθρωπος να αισθάνεται ότι ζει στο παρόν μια ζωή γεμάτη νόημα, να πλέει σε πελάγη ευφορίας βρίσκοντας πληρότητα στην καθημερινότητα, να αισθάνεται συνδεδεμένος με το περιβάλλον και τους συνανθρώπους του και να πετάει με τα γερά φτερά της έμπνευσης, της ελπίδας και της αγάπης, χορεύοντας μέσα στο φως, μέσα στους ρυθμούς της συμπαντικής μουσικής αρμονίας.
    http://disle3ia.blogspot.gr/2015/09/dislexia.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή